บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 211

บทที่ 211 ฝึกซ้อมรบจริง

หนิงหู่และสวีโม่ยืนขนาบซ้ายขวาอยู่ข้างกายฉินเฟิง

แต่เดิมสองคนนี้ก็มาจากตระกูลที่มีฐานะ ไม่ใช่ผู้ที่ทหารองครักษ์ธรรมดาจะเทียบเคียงได้ นอกจากนี้ ในวันปกติทั้งสองคนยังฝึกกับทหารองครักษ์ด้วย ทำให้ฝีมือก้าวหน้าขึ้นมาก แม้ว่าพวกเขาจะยังเยาว์ แต่ก็สามารถกล่าวได้ว่าดูสูงใหญ่ เหี้ยมหาญ ไม่ว่าจะมองในแนวนอนหรือแนวตั้ง

หนิงหู่ตะโกนขึ้น “คารวะนายน้อยฉิน!”

ทันทีที่เขาพูดจบ ทหารองครักษ์สามร้อยนายก็ตะโกนพร้อมกัน “คารวะนายน้อยฉิน!”

เสียงดังราวกับฟ้าร้อง ทำเอาศีรษะของฉินเฟิงชาวาบด้วยความตกใจ แต่ในชั่วพริบตา ลานฝึกซ้อมก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

เข้มงวดกวดขันดียิ่ง

ในที่สุดสีหน้าของนายน้อยฉินก็สดใส เงินของเขาได้ถูกใช้ไปอย่างคุ้มค่าแล้ว

เมื่อใจมีความสุข กระเพาะก็มีความอยากอาหาร ฉินเฟิงนั่งลงบนเก้าอี้หวาย คว้าองุ่นจำนวนหนึ่งแล้วโยนเข้าปาก กล่าวเสียงอู้อี้ พลางกินอย่างตะกละตะกลาม “ดูเหมือนว่าการฝึกฝนในระยะนี้ พวกเจ้าจะทำได้ไม่เลว จุดประสงค์ที่ข้าเรียกทุกคนมาวันนี้ก็เพื่อแจกจ่ายอาวุธและอุปกรณ์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะทำการฝึกซ้อมรบจริง!”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉอนเฟิง สวีโม่ซึ่งมีจิตใจฮึกเหิมอยู่เมื่อครู่ก็อดไม่ได้ที่จะตัวแข็งทื่อ เขาค่อย ๆ หันไปมองนายน้อยเจ้าสำราญ และถามอย่างตกใจ “พี่ฉิน เจ้าเพิ่งว่าอันใดนะ? ฝึกซ้อมรบจริงอย่างนั้นหรือ? กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ สิ่งที่เราทำกันก่อนหน้านี้ นับว่าเป็นเพียงการต่อยตีกันเล่น ๆ เท่านั้นรึ?!”

หนิงหู่ที่อยู่ข้าง ๆ มีหลายอารมณ์ผสมปนเป

การฝึกก่อนหน้านี้แทบเรียกได้ว่า ‘โหดร้ายทารุณเหนือมนุษย์’ ทำให้ทัศนคติในการดำเนินชีวิตของหนิงหู่ถูกลบล้างใหม่ อย่าว่าแต่ต้าเหลียงเลย คงไม่มีใครในใต้หล้าเคยฝึกเช่นนี้มาก่อนด้วยซ้ำ

บัดนี้ เมื่อสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงและความก้าวหน้าของตัวเอง ความเลื่อมใสของหนิงหู่ที่มีต่อฉินเฟิงก็อยู่เหนือคำบรรยาย

แต่… คำพูดของฉินเฟิงที่ว่า ‘การฝึกซ้อมรบจริง’ หมายถึงสิ่งใดกันแน่? เหนื่อยยากยิ่งกว่าการฝึกในปัจจุบันหรือไม่?

ขณะที่หนิงหู่กำลังแอบทอดถอนอารมณ์ เสียงหัวเราะอันเบิกบานของฉินเฟิงก็ดังขึ้น

“อย่ากลัวไปเลย สิ่งที่เรียกว่าการฝึกซ้อมรบจริงนั้นเป็นไปตามชื่อ โดยจะจำลองการต่อสู้ในสนามรบจริงเพื่อยกระดับประสบการณ์การต่อสู้ เพราะอย่างไร สภาพแวดล้อมในสนามรบนั้นก็ซับซ้อน และอะไร ๆ ก็สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา หากเพียงแค่ยกระดับทักษะพื้นฐานแบบสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ขาดประสบการณ์การต่อสู้จริง แม้ว่าจะถูกฝึกฝนจนเก่งกาจสักแค่ไหน ก็เป็นได้แค่คนโง่ที่หยาบกร้านกลุ่มหนึ่งเท่านั้น”

เมื่อฉินเฟิงขยายความดังนี้ทุกคนก็เข้าใจ

สิ่งที่เรียกว่าการฝึกซ้อมรบจริงนั้น เหมือนกับการทดสอบด่านทลายค่ายกลในพิธีชำระอาภรณ์

เน้นที่การให้สองกองทัพเผชิญหน้ากัน

และตอนนี้ทุกคนในกองทัพต่างก็กำลังคันไม้คันมือกันอยู่เงียบ ๆ

เมื่อสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ในสายตาของคนทั้งหมด นายน้อยเจ้าสำราญก็แอบพยักหน้าและขยิบตาให้ฉินเสี่ยวฝู หลังจากนั้นไม่นาน กล่องไม้ขนาดใหญ่ก็ถูกขนเข้ามายังบริเวณสนาม

เมื่อฝากล่องถูกเปิด อุปกรณ์ทุกชนิดภายในก็เผยออกมา แม้แต่ทหารองครักษ์ที่มีวินัยเคร่งครัดก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

“หลายวันมานี้โรงงานทุบตีส่งเสียงดังไม่หยุด เป็นเพราะทำของพวกนี้หรือ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน