บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 309

บทที่ 309 องครักษ์เสื้อแพร

ฉินเฟิงวางแผนสามหน่วยหลักของค่ายเทียนจีในใจของเขานับครั้งไม่ถ้วน

ทหารของค่ายเทียนจีเชี่ยวชาญการปฏิบัติการพิเศษ

สำหรับหน่วยข่าวกรอง มีสององค์กรที่มีชื่อเสียงเป็นแรงบันดาลใจที่ยอดเยี่ยมแก่ฉินเฟิง หนึ่งคือตงฉ่างในราชวงศ์หมิง แต่เนื่องจากมีขันทีรับผิดชอบ ฉินเฟิงในฐานะลูกผู้ชายตัวจริง ย่อมไม่ชอบขันทีโดยธรรมชาติ เขาจึงเลือกอีกองค์กรหนึ่งเป็นต้นแบบแทนซึ่งก็คือ องครักษ์เสื้อแพร

แนวคิดของหน่วยองครักษ์เสื้อแพรคล้ายคลึงกับแนวคิดของทหารค่ายเทียนจี

คือใช้ผู้มีความสามารถจำนวนน้อยเป็นผู้นำผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมาก

ทหารค่ายเทียนจีได้รับความช่วยเหลือจากทหารใหม่สามพันนายจากสองค่าย แม้ว่ากองกำลังใหม่จะถูกส่งมอบให้กับฮ่องเต้ต้าเหลียงในอนาคต แต่อย่างน้อยก็ต้องรอให้สงครามยุติลงก่อน และนั่นก็มิรู้ว่าเมื่อใด

ส่วนองครักษ์เสื้อแพร เพียงแค่รับสมัครหัวหน้าผู้สอดแนม จากนั้นให้หัวหน้าผู้สอดแนมจะรับผิดชอบเครือข่ายข้อมูลขนาดใหญ่

จำนวนองครักษ์เสื้อแพร ในขั้นแรกฉินเฟิงคาดว่าจะอยู่ที่หนึ่งร้อยคน

จากหนึ่งร้อยคนเหล่านี้ ห้าสิบคนจะได้รับเลือกจากหลี่เซียวหลานให้เข้ารับการฝึกฝน มีทักษะในการลอบสังหาร การทรมาน และแทรกซึม

อีกห้าสิบฉินเฟิงจะเลือกเอง และเน้นฝึกทักษะในการรวบรวมข่าวกรอง

ฉินเฟิงเป็นผู้บังคับบัญชาขององครักษ์เสื้อแพร เช่นนั้นรองผู้บังคับบัญชาย่อมเป็นหลี่เซียวหลาน

สุดท้ายก็คือทหารม้าเกราะหนักที่เก่งกาจในการต่อสู้แบบประจัญหน้า

การสู้รอบกำแพงเมืองและการรบบนภูเขา มีทหารค่ายเทียนจีรับผิดชอบ

ทหารม้าเกราะหนักสามารถรับมือการต่อสู้ภาคสนามทุกรูปแบบได้อย่างง่ายดาย

กระนั้นทหารม้าย่อมจำเป็นต้องมีรูปแบบ เหตุนี้ทหารม้าจึงเป็นองค์กรที่ต้องมีจำนวนคนมากที่สุดในบรรดากองกำลังทั้งสามของค่ายเทียนจี

โดยตั้งจำนวนเบื้องต้นไว้ที่หนึ่งพันนาย

เมื่อเปรียบเทียบกับความลึกลับขององครักษ์เสื้อแพรแล้ว ทหารม้าเกราะหนักค่ายเทียนจีทรงพลังมากจนมิอาจปิดบังซ่อนเร้นได้เลย จึงต้องไปขออนุญาตจากฮ่องเต้ต้าเหลียง แม้ว่าจะเป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายถึงประโยชน์และความเสี่ยง…

จ้าวอวี้หลงที่อยู่ตรงหน้าฉินเฟิงคือหนึ่งในตัวเลือกอันดับต้น ๆ สำหรับกองทหารม้าเกราะหนักของค่ายเทียนจี!

เมื่อฉินเฟิงอธิบายแนวคิดของทหารม้าเกราะหนักค่ายเทียนจีแล้ว ดวงตาของจ้าวอวี้หลงก็ร้อนแรงและเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง “ข้าเพิ่งมายังค่ายเทียนจี พี่ฉินก็ให้ข้าทำงานสำคัญเช่นนี้แล้ว มิกลัวว่า…”

ก่อนจ้าวอวี้หลงจะพูดจบ ฉินเฟิงก็ขัดจังหวะอย่างตรงไปตรงมา “กลัวสิ แน่นอนว่ากลัว ข้าจึงไม่มีความตั้งใจจะให้เจ้ากลายเป็นผู้บัญชาการทหารม้าเกราะหนักของค่ายเทียนจีทันที แต่เจ้าก็เป็นทหารม้าเกราะหนักคนแรกของค่ายเทียนจี ข้าจะจับตาดูเจ้าไม่ให้คลาด ผลงานจะเป็นตัวกำหนดว่าเจ้าจะได้เลื่อนตำแหน่งหรือไม่”

แม้ว่าฉินเฟิงจะพูดเรียกสติเขา แต่จ้าวอวี้หลงก็ยังคงวาดหวังรอคอย

เนื่องจากแผนการจัดตั้งทหารม้าเกราะหนักและหน่วยองครักษ์เสื้อแพรของค่ายเทียนจีได้ถูกดำเนินอย่างเป็นทางการแล้ว ฉินเฟิงจึงต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่ที่อยู่ในมือ

ขาดเงิน…

จะสู้สงครามได้ต้องใช้เงิน นี่คือความจริงที่ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง

นับตั้งแต่พัฒนาอำเภอเป่ยซี คลังสมบัติเล็ก ๆ ของฉินเฟิงก็แทบจะแห้งเหือดหมดแล้ว

ภารกิจเร่งด่วนที่สุดคือขยายช่องทางการเงินให้ได้โดยด่วน

หอสุราธารหยกกับกิจการน้ำตาลซึ่งเป็นกิจการหลักยังคงทำเงินได้ แต่ความเร็วในการทำเงินนั้นช้าเกินไป จึงมาถึงจุดที่รายจ่ายมากกว่ารายได้แล้ว

ฉินเฟิงบอกให้จ้าวอวี้หลงกลับไปรอ จากนั้นเขาก็ออกคำสั่งหลายฉบับ

หนึ่งคือ ให้ทางอำเภอเป่ยซีขนม้าศึกเป่ยตี๋ที่ถูกจับไว้ทั้งหมดกลับมายังเมืองหลวงเพื่อจัดตั้งกองกำลังทหารม้าเกราะหนักค่ายเทียนจี

สอง ให้ฉินเสี่ยวฝูกระจายข่าว จัดการประมูลที่จวนสกุลเซี่ยในอีกสามวัน

เหตุผลที่เลือกจวนสกุลเซี่ยนั้นง่ายมาก ชื่อเสียงของฉินเฟิงย่ำแย่ หากมีคนได้ยินว่าเขากำลังจัดการประมูล บุตรหลานในเมืองหลวงคงจะเยาะเย้ยอย่างแน่นอน…

สาม เรียกช่างฝีมือที่เหลือในค่ายเทียนจีมา ใช้กำลังทั้งหมดสร้างแม่พิมพ์เหล็กหล่อ

สี่ อีกสิบวันให้หลัง จัด ‘การประชุมสัมมนากิจการ’ ครั้งแรกในต้าเหลียง โดยสถานที่จัดคือหอสุราธารหยก เชิญผู้คนจากทุกสาขาอาชีพเข้าร่วม

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน