บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 592
บทที่ 592 หนิงกั๋วกงถูกปลด
ยามอู่วันรุ่งขึ้น ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงทรงมีพระบรมราชโองการถอดตำแหน่งหนิงกั๋วกงของเซี่ยปี้
เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป ทั้งเมืองหลวงสั่นสะเทือน ผู้คนตามถนนและตรอกซอกซอยพากันวิพากษ์วิจารณ์
แม้แต่ชายชราขายผักหรือบ่าวที่ออกมาจับจ่ายซื้อของก็พูดคุยถึงเรื่องนี้อย่างออกรส
“เจ้าได้ยินหรือไม่? หนิงกั๋วกงถูกถอดตำแหน่ง”
“ใครจะไม่ได้ยินกัน ข่าวแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงแล้ว”
“เซี่ยปี้ผู้เป็นถึงกั๋วกง ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะถูกถอดจากตำแหน่ง”
“นั่นสิ ตำแหน่งหนิงกั๋วกงสูงส่งจะตายไป”
“ก็เพราะตระกูลเซี่ยกับตระกูลฉินกำลังจะเกี่ยวดองกันน่ะสิ ถ้าเซี่ยอวิ๋นเอ๋อร์แต่งงานกับท่านโหวฉิน ฐานะของตระกูลเซี่ยก็จะสูงขึ้น ไม่มีใครกล้าแตะต้องอีก”
“ไม่มีผู้ใดกล้าแตะต้องเชียวหรือ?!”
“ใช่น่ะสิ สุดท้ายเลยถูกถอดตำแหน่งกะทันหันแบบนี้ ตระกูลเซียที่กำลังจะขึ้นสวรรค์ กลับถูกผลักลงนรกในพริบตา ช่างโหดร้ายจริง ๆ”
“เจ้าจะเข้าใจอะไร? นี่แหละคืออำนาจของฮ่องเต้ อย่าว่าแต่หนิงกั๋วกงเลย แม้แต่สามขุนนางใหญ่ก็ยังถูกถอดถอนได้ง่าย ๆ”
“แต่อย่างไร ตระกูลเซี่ยก็มีท่านโหวฉินหนุนหลังนา”
“ยังไม่เข้าใจอีกหรือ? ตระกูลฉินก็กำลังจะถูกจัดการเช่นกัน”
“ชู่ว!…เจ้าซื้อผักของเจ้าไปซะ อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก เจ้ามีสถานะใดกัน ระวังจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต”
ฉินเฟิงเดินเอาไพล่หลังไปยังจวนตระกูลเซี่ย เขารับรู้สายตาของชาวบ้านที่มองมาอย่างผิดปกติ
ตอนนี้คนทั้งเมืองหลวงต่างคิดว่า หลังตระกูลเซี่ยล่มสลาย ตระกูลฉินก็จะล้มตามไปติด ๆ
แม้แต่หนิงกั๋วกงยังถูกปลดจากตำแหน่ง ฉินเฟิงเป็น ‘โหวอันดับหนึ่งของต้าเหลียง’ ย่อมอยู่ได้ไม่นาน
ทว่าผู้คนกลับพบเรื่องแปลกประหลาด ฉินเฟิงไม่เพียงไม่มีความหวาดกลัวหรือกังวล กลับยังทำตัวเช่นเดิม เขายังเอามือไพล่หลัง เดินอาด ๆ อย่างสบายใจ
บริเวณโดยรอบพลันเกิดเสียงซุบซิบ
“แปลกจริง ท่านโหวฉินไม่กลัวเลยหรือ?”
“กลัวอะไรกัน! ถึงท่านโหวฉินจะมียศต่ำกว่าหนิงกั๋วกง แต่ตำแหน่งของเขามั่นคงกว่าหนิงกั๋วกงมากนัก”
“พวกเจ้าลองคิดดู หนิงกั๋วกง นอกจากชื่อเสียงและบรรดาศักดิ์แล้ว เขามีอะไรอีกเล่า”
“กลับกัน ท่านโหวฉินมีชายแดนเหนือทั้งหมดหนุนหลังอยู่!”
“โอ้ เป็นอย่างเจ้าว่าจริง ๆ”
ได้ยินเสียงซุบซิบของชาวบ้าน ฉินเฟิงก็หัวเราะออกมา
สมกับเป็นราษฎรในเมืองหลวง ไพร่ฟ้าใต้ฝ่าพระบาทโอรสสวรรค์ ข่าวซุบซิบในวังช่างไวจริง ๆ
แม้แต่พ่อค้าขายผักก็ยังวิเคราะห์เรื่องราวในราชสำนักได้
ฉินเฟิงไม่ทันจะเดินถึงจวนตระกูลเซี่ย ก็ได้ยินเสียงอึกทึกดังมาแต่ไกล
มองตามเสียงไปก็เห็นว่า รอบจวนหนิงกั๋วกงมีขุนนางน้อยใหญ่รายล้อมแน่นขนัด
“ท่านหนิงกั๋วกง พวกข้ามาส่งท่านเดินทาง”
“ยังเรียกหนิงกั๋วกงอีกหรือ เขาถูกปลดแล้ว”
“ฮ่า ๆ ลืมไปเลย ๆ เซี่ยปี้เปิดประตู ตอนนี้เจ้าไม่ใช่กั๋วกงแล้ว”
“นอกจากราชวงศ์แล้ว ตำแหน่งกั๋วกงถือเป็นตำแหน่งสูงสุดที่คนธรรมดาสามารถได้รับ โดยปกติ ถึงจะถูกปลด ก็จะค่อย ๆ ลดตำแหน่งลงทีละขั้น”
“แต่นี่ฮ่องเต้กลับมีพระราชโองการฉบับเดียว ปลดเซี่ยปี้ทันที จากกั๋วกงกลายเป็นสามัญชนในคราวเดียว ฮ่า ๆ นี่ถือเป็นเรื่องใหม่ที่หาดูได้ยากของต้าเหลียงทีเดียว!”
“เจ้าไม่พูด ข้าก็ไม่ทันสังเกตจริง ๆ!”
“เซี่ยปี้ ไอ้แก่ ไม่ใช่เจ้าเคยทำตัวสูงส่งมากหรอกหรือ? ทำไมวันนี้ถึงกลายเป็นเต่าหดหัวเสียแล้วเล่า?!”
ได้ยินเสียงตะโกนด่าทอของผู้คน ดวงตาของฉินเฟิงคมกริบ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ