บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 619

บทที่ 619 ผู้สืบทอดตัวจริงของฮ่องเต้ต้าเหลียง

“ท่านกับไท่เป่าหลินส่งคนไปพานายบัญชีคนก่อนของจวนตระกูลเซี่ยกลับมาจากบ้านเกิด บังคับให้ลอกเลียนลายมือของเซี่ยปี้”

“ปลอมแปลงจดหมายลับขึ้นมา หลังเสร็จเรื่องก็ฆ่าปิดปากนายบัญชีเฒ่าผู้นั้น”

“ฝังศพไว้ที่สวนดอกท้อชานเมือง ห่างออกไปยี่สิบลี้”

“เรื่องราวทั้งหมด องครักษ์ชุดดำเห็นกับตา”

“ทว่าเชื้อพระวงศ์ทำผิด องครักษ์ชุดดำจึงปิดเป็นความลับ เพียงรีบรายงานให้ฝ่าบาททราบ จากนั้นก็บันทึกเรื่องนี้ไว้ในเอกสารลับขององครักษ์ชุดดำ”

“เสด็จพี่ นับตั้งแต่ท่านส่งคนไปจับนายบัญชีเฒ่า องครักษ์ชุดดำก็บันทึกไว้อย่างชัดเจนแล้ว ไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยเพียงใดล้วนไม่รอดจากสายตา”

“ไม่ทราบว่านี่ถือเป็นหลักฐานมัดตัวได้หรือไม่?”

“หากเสด็จพี่คิดว่าข้าร่วมมือกับองครักษ์ชุดดำใส่ร้ายป้ายสี ก็ไม่ยาก”

“ศพของนายบัญชีเฒ่าผู้นั้น ข้าให้คนไปขุดขึ้นมา แล้วบรรจุใส่โลง นำกลับเข้าเมืองหลวงมาแล้ว สามารถตรวจสอบได้ตลอดเวลา”

“อีกอย่าง คืนนี้หลังการไต่สวนเริ่มขึ้น คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ไม่สามารถเข้าศาลต้าหลี่ได้อีก”

“ดังนั้น…”

“ระหว่างนี้ข้าได้ให้คนไปจับกุมผู้เกี่ยวข้องทั้งหมด รวมคนของไท่เป่าหลินที่ไปจับนายบัญชีเฒ่าด้วย”

กล่าวถึงตรงนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่ยงยิ่งเด่นชัด ตอนนี้ หลี่เฉียนราวกับศพเดินได้

ฉินเฟิงเห็นแบบนี้ก็ตกตะลึงนัก

หลี่ยงผู้นี้ หากไม่ลงมือก็แล้วไป แต่พอลงมือก็ตอบโต้หลี่เฉียนได้ชะงัดทุกที

โดยเฉพาะหลักฐานที่นำมา ไม่ใช่แค่พยานบุคคล แต่ยังมีวัตถุพยาน แม้แต่ศพและผู้สมรู้ร่วมคิดก็ควบคุมไว้ในมือ ไม่เปิดโอกาสให้หลี่เฉียนแก้ตัว

ไม่ใช่แค่ฉินเฟิง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ต่างขนลุก

องค์ชายเจ็ดผู้อ่อนโยนและเป็นมิตร กลับเป็นคนที่เจ้าเล่ห์เพทุบายที่สุดในบรรดาองค์ชายทั้งหมด

เพื่อวันนี้ หลี่ยงซ่อนเขี้ยวเล็บมาหลายปี

อย่าว่าแต่คนนอก แม้แต่หลี่เฉียนผู้เป็นพี่ชายแท้ ๆ ก็ยังทันระวังตัว

ผู้คนต่างพากันพูดกันว่า หลี่เฉียนได้รับการถ่ายทอดวิชาจากฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง ฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงคนต่อไปย่อมต้องเป็นเขา

หารู้ไม่ หลี่เฉียนเรียนรู้ไปเพียงผิวเผินเท่านั้น

ส่วนหลี่ยงที่ไม่เปิดเผยตัวตนต่างหากที่เป็นผู้สืบทอดแก่นแท้ของฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง และอาจจะถึงกับเหนือชั้นกว่าไปแล้ว

อย่างน้อยในด้านความอดทนอดกลั้น หลี่ยงก็เหนือกว่าฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง

“เสด็จพี่ ด้วยความเฉลียวฉลาดของท่าน เหตุใดจึงทำผิดพลาดเช่นนี้?”

“หรือท่านลืมไปแล้วว่าฝ่าบบาทสอนพวกเรามาอย่างไร?”

“หากต้องการเป็นฮ่องเต้ต้องระมัดระวังทุกคน แม้แต่คนที่ไว้ใจที่สุดก็ด้วย”

“ท่านรู้อยู่เต็มอกว่าทั่วทั้งเมืองหลวงล้วนถูกองครักษ์ชุดดำจับตาอย่างเข้มงวด แต่ท่านกลับไม่ระวัง”

“หรือคิดว่าองครักษ์ชุดดำเป็นคนสนิทของราชวงศ์หลี่จึงไว้ใจ?”

“ฮึ เมืองหลวงแห่งนี้ ไม่ได้มีเพียงท่านที่เป็นองค์ชาย”

หลี่เฉียนทรุดตัวลงบนเก้าอี้ ดวงตาเลื่อนลอย

เดิมทีเขาคิดว่า เหยื่อในค่ำคืนนี้ต้องเป็นฉินเฟิง ตราบใดที่เขาร่วมมือกับไท่เป่าหลิน เขาจะสามารถปิดการไต่สวนได้อย่างง่ายดาย

แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างนั้น เขาต่างหากที่ถูกหมายตา และตกเป็นเหยื่อ

และองค์ชายเจ็ดที่เหมือนจะไม่ทำร้ายใคร กลับเป็นนายพรานที่โหดเหี้ยม ร้ายกาจ และเลือดเย็นที่สุด

ตลอดมา หลี่เฉียนจดจ่ออยู่กับฉินเฟิง

คิดว่าเพียงแค่กำจัดฉินเฟิงได้ ก็จะได้ตำแหน่งรัชทายาทมาครอง

เขามองข้ามหลี่ยงที่อยู่ใกล้ตัว ทว่าพอหลี่เฉียนต่อสู้กับฉินเฟิงจนบาดเจ็บสาหัส หลี่ยงกลับสอดมือซ้ำเติม และรับผลประโยชน์ไป

เพียงแต่…

หลี่เฉียนยังไม่อยากยอมแพ้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน