บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 620

บทที่ 620 การกลับมาของราชครู

การกลับเมืองหลวงอย่างกะทันหันของราชครู เป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายของทุกคน

ยิ่งไปกว่านั้น ตามธรรมเนียมแล้ว ราชครูควรจะต้องไปที่กรมขุนนาง แล้วไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ต้าเหลัยง ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ควรจะมาที่ศาลต้าหลี่ก่อน

เว้นเสียแต่ว่า ที่ศาลต้าหลี่แห่งนี้มีใครบางคนที่ทำให้ท่านราชครูต้องมาหา

ทันใด สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หลี่ยงโดยมิได้นัดหมาย

หรือหลี่ยงไม่ได้โดดเดี่ยว แต่มีท่านราชครูคอยหนุนหลัง?!

“ท่านราชครูมาถึงแล้ว!”

เสียงประกาศอันดังก้อง บุรุษผู้หนึ่งสวมชุดขุนนางสีม่วงแดง ดวงตาเรียวเล็ก หนวดเครายาว ก้าวเข้ามาในศาลาว่าการศาลต้าหลี่

ไท่ฟู่โจวอายุราวห้าสิบกว่า ๆ แล้ว แต่ร่างกายยังคงแข็งแรง ยืนหยัดดุจต้นสนโบราณ ทั่วทั้งร่างแผ่บารมีของขุนนางชั้นผู้ใหญ่

ท่านราชครูโจวกวาดสายตามองผู้คนอย่างเงียบ ๆ พอเห็นเซี่ยปี้คุกเข่าอยู่บนพื้น ก็อดไม่ได้ที่จะประสานมือคำนับ แสดงความเคารพสูงสุด

“ช่วงเวลาที่ข้าไม่อยู่เมืองหลวง ไม่นึกเลยว่าจะเกิดเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ขึ้น หนิงกั๋วกงนับเป็นเสาหลักของแคว้นต้าเหลียง แต่กลับต้องมาติดคุกเช่นนี้ น่าเศร้าใจนัก”

ราชครูโจวกับเซี่ยปี้เป็นคนยุคเดียวกัน สมัยยังหนุ่มต่างก็เป็นขุนนางที่ฮ่องเต้ต้าเหลียงไว้วางใจ และสนิทสนมกันอยู่บ้าง

ตอนนี้เห็นเซี่ยปี้ถูกใส่ความ ความรู้สึกเจ็บปวดที่แสดงออกมานั้น ย่อมไม่ใช่การเสแสร้งแต่อย่างใด

เซี่ยปี้พยักหน้าเล็กน้อย นับเป็นการรับคำทักทาย

“ท่านราชครูกลับสู่เมืองหลวง แต่ข้าไม่อาจไปต้อนรับได้ นับเป็นความเสียใจยิ่ง รอจนกว่าข้าจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้แล้ว จะไปคารวะท่านที่จวน”

ได้ยินแบบนี้ สีหน้าของไท่ฟู่โจวพลันบึ้งตึง หันไปมองหลี่เฉียนกับไท่เป่าหลิน แววตาแฝงความโกรธ

“หนิงกั๋วกงยังไม่ได้พ้นผิดอีกหรือ?”

“ท่านผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ การพิจารณาคดีของศาลต้าหลี่มีขั้นตอน แต่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับคดีก็เป็นถึงกั๋วกง เหตุใดเวลาล่วงนานเช่นนี้แล้วยังไม่มีข้อสรุปเล่า?”

คำพูดของราชครูโจวแม้จะมุ่งไปที่ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ แต่สายตากลับจับจ้องหลี่เฉียนกับไท่เป่า

แววตาเต็มไปด้วยการข่มขู่บีบคั้น

ราวกับต้องการบอกทั้งสองคนว่า ตราบใดที่ข้ายังอยู่ พวกเจ้าก็อย่าหวังจะใช้มือเดียวปิดแผ่นฟ้า กำจัดคนดีได้

ดวงตาของหลี่เฉียนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ทรุดกายนั่งบนเก้าอี้

ไท่เป่าหลินก็ไม่ต่างกัน นับตั้งแต่ไท่ฟู่โจวปรากฏตัวขึ้น หัวใจของเขาก็เย็นเยียบนัก

ถ้าในบรรดาขุนนางใหญ่ทั้งสาม มีแค่ไท่เป่าหลินอยู่เมืองหลวง ก็คงมีเพียงฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าเหลียงเท่านั้นที่สามารถเขาได้

แล้วตอนนี้ เป้าหมายทางการเมืองของไท่เป่าหลินกับฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงสอดคล้องกัน การกระทำคล้อยตาม ไม่ขัดแย้ง

มีฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงหนุนหลัง ไท่เป่าหลินไม่เกรงกลัวผู้ใด แม้แต่ฉินเฟิงก็ไม่อาจทำอะไรได้

เพราะเมื่อปราศจากการควบคุมของฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง ไท่เป่าหลินก็สามารถใช้อำนาจในมือ และสถานะที่เหนือกว่า บีบบังคับทุกฝ่ายเพื่อบรรลุเป้าหมายได้

เรียกได้ว่า ใช้มือข้างเดียวปิดท้องฟ้ามิด

แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนแล้ว ไท่ฟู่โจวกลับมา หมายความว่า นอกจากฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียง ก็ยังมีอีกคนที่สามารถขัดขวางไท่เป่าหลินได้

ยิ่งไปกว่านั้น จากสถานการณ์ตรงหน้า ชัดเจนว่าไท่ฟู่โจวอยู่ข้างฉินเฟิง

หลี่ยงที่ได้รับการสนับสนุนจากท่านราชครูโจว กับฉินเฟิงผู้มีกองกำลังทหารแข็งแกร่งในมือ นับเป็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่ง เกื้อกูลซึ่งกันและกัน

หลี่เฉียนกับไท่เป่าหลินไม่สามารถทำอะไรฉินเฟิงกับหลี่ยงได้อีกแล้ว

ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ไม่รีรอ รีบลุกขึ้นประกาศ

“คดีสมคบคิดศัตรูของเซี่ยปี้ หลังการตรวจสอบพบว่า เป็นการใส่ความ”

“ข้าขอประกาศ เซี่ยปี้ไม่มีความผิด ปล่อยตัวได้!”

ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ก็รู้ดีว่า การที่ไท่ฟู่ปรากฏตัวขึ้นที่ศาลต้าหลี่อย่างกะทันหันเช่นนี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อช่วยเซี่ยปี้ให้พ้นผิดเท่านั้น

แต่เป็นการเล็งเป้าไปที่หลี่เฉียนกับไท่เป่าหลิน

ในฐานะผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ เขาไม่จำเป็นต้องเข้าข้างฝ่ายใด เพียงแต่ทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ รักษากฎหมายอย่างเที่ยงธรรมก็พอแล้ว

ผู้บัญชาการกวาดสายตามองไปยังหลี่เฉียนกับไท่เป่าหลิน เสียงดังก้องกังวาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน