บทที่ 671 อับอายขายหน้า
ซูอี๋จงใจพูดเสียงดังให้หลี่เซียวหลานได้ยิน
“เป็นองค์หญิงแล้วอย่างไร ยิ่งใหญ่นักหรือ?!”
นางเป็นที่โปรดปราณของฮ่องเต้ และยังเป็นที่โปรดปรานของฮองเฮา หลินเวินหว่านจากไปแล้ว ตำแหน่งกุ้ยเฟยย่อมจะเป็นของนาง!
ซูอี๋เชิดหน้าสูงขึ้น
ซูจีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กอดอกพลางพูดเสริมด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“ฮ่า ๆ ท่านกุ้ยเหรินซูอี๋ ท่านไม่จำเป็นต้องสนใจคนประเภทนั้น”
“นับตั้งแต่นางกลับเข้าวังมา ท่านเคยเห็นฮองเฮาหรือนางสนมคนใดในวังมาต้อนรับนางบ้าง?”
“ในวังหลังนี้ คุณธรรมเป็นตัวกำหนดสถานะ”
“เปรียบเทียบกันแล้ว ที่ตำหนักของกุ้ยเหรินซูอี๋มีแขกมาเยือนทุกสองสามวัน คึกคักมาก หลี่เซียวหลานไม่มีวันจะได้รับการยกย่องเช่นท่าน”
“พูดไปพูดมา ก็แค่เด็กน่าสงสารที่พ่อแม่ไม่รักเท่านั้นเอง”
คำพูดเสียดแทงใจนัก
เหล่าสตรีในวังหลังย่อมรู้ดีว่า นางเปรียบดั่งหุ้นล้ำค่า อนาคตไกล
ความโปรดปรานมากล้นหลั่งไหลมาที่นาง จะยอมให้หลี่เซียวหลานเหยียบย่ำได้เช่นไร
เพียงคิดถึงของล้ำค่ามากมายที่ล้วนถูกเก็บไว้ให้หลี่เซียวหลาน นางก็ร้อนรุ่มไปทั้งอก
เหตุใดกัน?!
“องค์หญิงหมิ่งเยว่ มีแขกมาเยือนเหตุใดยังไม่ออกมาต้อนรับ? ช่างไร้มารยาทเสียจริง”
ซูอี๋ยืนอยู่หน้าประตู ตะโกนด้วยความไม่พอใจ
หลี่เซียวหลานนั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าต่าง รับชาอุ่น ๆ ที่เสี่ยวเซียงเซียงนำมาให้พลางจิบเบา ๆ
นางไม่ได้ใส่ใจต่อคำยั่วยุจากด้านนอก
เสี่ยวเซียงเซียงเองก็มีนิสัยอ่อนโยนและเรียบร้อย ไม่มีทางโต้เถียงกับผู้ใด
แต่ชูเฟิงต่างกัน นางยืนอยู่หน้าประตู แต่ดวงตาจ้องเขม็งออกไปภายนอกอย่างไม่ลดละ
“องค์หญิง พวกนางเป็นเพียงสนมขั้นสี่ ไม่มีสิทธิ์ล่วงท่านเช่นนี้นะเจ้าคะ”
“แคว้นต้าเหลียงมีเพียงท่านเป็นองค์หญิงของฮ่องเต้ต้าเหลียงองค์ปัจจุบัน”
“อย่าว่าแต่พระสนมขั้นสี่เลย แม้แต่พระสนมขั้นเฟย ยามพบท่านล้วนต้องคารวะด้วยความเคารพทั้งสิ้น”
ชูเฟิงจงรักภักดีนัก อยู่เคียงข้างผู้ใดก็ล้วนมอบความจงรักภักดี ปกป้องผู้นั้นสุดชีวิต
ไม่ว่าจะเคียงข้างจิ่งเชียนอิ่ง หรือฉินเฟิง หรือแม้แต่บัดนี้ที่เคียงข้างหลี่เซียวหลาน
ถ้าผู้ใดบังอาจล่วงเกินผู้เป็นนาย ชูเฟิงย่อมไม่อยู่เฉย
หลี่เซียวหลานวางถ้วยชาลง แย้มยิ้มอ่อนโยน
“ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ”
“ให้นางบ้าคลั่งต่อไปเถิด ภายในวังหลังย่อมไม่อาจปล่อยคนเสียสติไว้ได้ ไม่ต้องถึงมือข้า เดี๋ยวก็มีคนจัดการเอง”
เสี่ยวเซียงเซียงถามด้วยความสงสัย
“องค์หญิง นางเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทกับฮองเฮา ในวังหลังนี้จะมีผู้ใดกล้าจัดการนางได้?”
หลี่เซียวหลานยกยิ้มเล็กน้อย ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
“ฝ่าบาทโปรดปรานนาง ก็เพราะชื่นชอบในความสวยของนาง”
“ส่วนฮองเฮาโปรดปราน ก็เพราะชอบในความไร้เดียงสา”
“ภายในวังหลัง นางสนมที่ตรงไปตรงมาล้วนส่งไปอยู่ตำหนักเย็น หรือไม่ก็ถูกโยนลงน้ำไปแล้ว”
“ที่เหลือรอดมาได้ ล้วนแต่เจ้าเล่ห์เพทุบายทั้งนั้น”
“เรื่องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย พวกนางคงไม่คิดทำ มีแต่คนที่มาใหม่ ไม่รู้ถึงจิตใจโหดร้ายของผู้คน จึงได้อาศัยความโปรดปราน ไม่รู้จักความเป็นความตาย”
เสี่ยวเซียงเซียงอดประหม่าไม่ได้
“องค์หญิงหมายความว่า ซูอี๋ถูกผู้อื่นใช้ประโยชน์หรือ?”
หลี่เซียวหลานตอบโดยไม่ต้องคิด “ฮองเฮาอยากทดสอบขีดจำกัดของเฟิงเอ๋อร์ บีบให้ข้าทำผิดพลาด”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ