บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 757

บทที่ 757 หมาป่าบุกคอกแกะ

ภายในกองทัพ หลี่โฉวได้ยินเสียงกีบม้าดังใกล้เข้ามา ฝ่ามือชุ่มเหงื่อเย็น กองทหารราบแนวหน้ากำหอกแน่น ตั้งแนวกำแพงหอก

ตามหลักแล้ว ถ้าทหารม้าเกราะเบาทะลวงแนวหอกตรง ๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับรนหาที่ตาย

แต่ถึงจะรู้เหล่าทหารก็ยังกลัว พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับหนึ่งในกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเป่ยตี๋!

ขณะที่ทุกคนกำลังใจจดใจจ่อ เสียงกีบม้าดังมาถึงเบื้องหน้า ทว่ากลับไม่บุกเข้ามาตรง ๆ กองพลหมาป่าเหมันต์แบ่งออกเป็นสองกอง บุกทะแยงแยกออกไปทางซ้ายและขวาของค่ายทหาร แล้วยิงธนูเข้าใส่จากทั้งสองฝั่ง

ถึงหลี่โฉวจะส่งทหารฝีมือดีไปป้องกันปีกซ้ายขวา แต่เผชิญหน้ากับห่าธนูก็ไม่อาจต้านทาน ชั่วพริบตาก็มีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก

หลี่โฉวไม่กล้ารั้งรอ ตะโกนสั่งการเสียงดัง “ตั้งสติ โต้กลับ!”

ทหารที่ป้องกันปีกซ้านขวาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง พลธนูเล็งไปยังกองพลหมาป่าเหมันต์ที่บุกเข้ามาจากสองข้าง โต้กลับอย่างไม่ลดละ

แม้ธนูของพลธนูราบจะมีระยะยิงและอานุภาพเหนือกว่าพลธนูม้า แต่ด้วยความมืด และความรวดเร็วของกองทหารม้า ทำให้พลธนูราบของหลี่โฉวเล็งเป้าได้ยาก ได้แต่ยิงสุ่มไป การยิงโต้กลับของพลธนูราบเลยไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ

กองพลหมาป่าเหมันต์เคลื่อนผ่านปีกสองข้างของค่าย เสียงฝีเท้าม้าดังจากใกล้ไปไกล แต่แล้วก็ได้ยินเสียงเท้าม้าจากไกล ๆ ใกล้เข้ามา กองทหารม้าวสองกองของกองพลหมาป่าเหมันต์สับเปลี่ยนตำแหน่ง บุกเข้ามาอีกครั้งจากทิศตรงข้าม สาดห่าธนูใส่อีกรอบ

ค่ายที่สร้างขึ้นอย่างง่าย ๆ ไม่เพียงคับแคบ แต่ขาดป้อมปราการที่แข็งแกร่ง กองทัพที่ตั้งรับอย่างมั่นคงไร้ทางตอบโต้ ถูกกองพลหมาป่าเหมันต์โจมตีจนตั้งตัวไม่ติด

การรุกรานติดต่อกันไม่ให้พักหายใจ ทำให้ทหารฝ่ายตั้งรับของหลี่โฉวเสียหาย มีผู้บาดเจ็บล้มตายกว่าสามร้อยคน

แม้จำนวนผู้บาดเจ็บล้มตายจะไม่ถึงหนึ่งในสิบของกองทัพ แต่ผลกระทบต่อขวัญกำลังใจใหญ่หลวง กองทัพที่เคยหนาแน่นเริ่มคลายลง

“ทหาร” หลี่โฉ่วตะโกนเสียงดังลั่น “ตั้งสติให้มั่น! ถ้าวันนี้พ่ายแพ้ ต่อให้หนีไปจนสุดของฟ้าก็ไม่อาจรอดพ้นความตาย ทางรอดเดียวของพวกเราคือ ยืนหยัดจนกว่ากองหนุนจะมาถึง!”

ถ้าเป็นยามปกติ ทหารภายใต้บัญชาของหลี่โฉ่วคงแตกตื่นและแตกพ่าย การล่าถอยเมื่อสู้ไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ทว่าสำหรับพวกเขา นับตั้งแต่ยอมสวามิภักดิ์ต่อฉินเฟิง ยกธงสนับสนุนราชวงศ์ที่ชอบธรรม พวกเขาก็ไม่มีทางให้ถอยกลับอีกแล้ว

ไม่รุกไปข้างหน้า ก็ต้องตาย!

การบีบให้กองทหารป้องกันต่อสู้อย่างสัตว์ที่ถูกต้อนจนมุม นับว่าเป็นสิ่งต้องห้ามในกลศึก เพราะการปิดกั้นทุกทางถอยหมายความว่า ทหารป้องกันจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องสู้จนกว่าทหารคนสุดท้ายจะล้มลง

เฉินโหมวรู้ข้อเท็จจริงนี้ดี แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น มณฑลซางโจวตกอยู่ภายใต้อำนาจของฉินเฟิงเกือบทั้งหมดแล้ว การเอาชนะกองทัพของหลี่โฉวและหลู่ฉือไม่อาจแก้ปัญหาทั้งหมด ทหารแตกกระเจิงไปจะถูกรวบรวมมาใหม่ได้อย่างรวดเร็ว และเฉินโหมวก็ไม่มีกำลังพอจะไล่ล่า

เขาจึงเหลือหนทางเดียว ฆ่าล้างให้สิ้นซาก!

ลูกธนูยิงเข้ามาในค่ายไม่ขาดสาย หลี่โฉ่วทำได้เพียงสั่งจัดทัพตั้งรับ เพราะถ้าออกจากค่าย หรือกระบวนทัพแตก สิ่งที่รอคอยอยู่ มีเพียงการถูกสังหารอย่างไร้ความปรานี

ช่วงเวลาเดียวกันนี้ หลู่ฉือที่ซุ่มรอห่างออกไปหลายลี้ก็นำทหารม้าสองพันคนบุกกลับมา เพื่อล้อมกองพลหมาป่าเหมันต์

เป็นยุทธวิธีสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ เพราะมีแค่กองทหารม้าที่จะเอาชนะกองทหารม้าได้ อาศัยจำนวนที่เหนือกว่า เข้าโจมตีขนาบข้างซ้ายขวา การเอาชนะกองทหารม้าศัตรูก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

น่าเสียดาย หลู่ฉือมองข้ามประเด็นสำคัญไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน