บทที่ 759 ยามวุ่นวายสังหารแม่ทัพ
ทหารศัตรูผู้หนึ่งอยู่ใกล้ฉินเฟิง เขาเคยทำศึกกับต้าเหลียงย่อมจำฉินเฟิงได้ จึงตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “ท่านแม่ทัพ แม่ทัพศัตรูคือฉินเฟิง!”
ชั่วพริบตา ทหารผู้นั้นถูกทหารม้าเบาเป่ยซีสังหาร แต่ฐานะของฉินเฟิงก็ถูกเปิดเผยเสียแล้ว
เฉินโหมวตาเป็นประกาย เขานึกว่าผู้ที่นำทัพไล่ล่าเป็นเพียงนายกอง มากที่สุดก็เป็นสวีโม่หรือหนิงหู่
แต่ฉินเฟิงกลับมาบัญชาการทัพด้วยตนเอง เฉินโหมวทั้งตกใจและยินดี
ถ้าสังหารฉินเฟิงได้ ย่อมเป็นผลประโยชน์มหาศาลสำหรับเป่ยตี๋
กองทหารม้าของเขาถูกทหารศัตรูที่มากกว่าหลายเท่าปิดล้อม ชั่วพริบตาก็บาดเจ็บล้มตายเกือบหมด เฉินโหมวรู้ดี ทางเลือกที่ฉลาดที่สุดในตอนนี้คือ นำทหารม้าสองร้อยคนที่เหลือถอนตัวออกจากวงล้อม ถ้ายังอยู่ก็มีแต่ตายกับตาย
แต่กับฉินเฟิงอยู่ตรงหน้า เฉินโหมวย่อมไม่ยอมถอยง่าย ๆ
หลังชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย เฉินโหมวก็ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วออกคำสั่ง “สังหารฉินเฟิง!”
สิ้นคำ กองพลหมาเหมันต์หลายสิบคนที่กำลังปะปนพัวพันกับทหารเะป่ยซี ทะยานเข้าหาฉินเฟิงราวกับเสือที่เห็นเหยื่อ
สถานการณ์วุ่นวายอย่างยิ่ง ม้าแตกตื่นควบคุมได้ยาก ทหารม้าเบาเป่ยซีที่อยู่โดยรอบต้านทานทหารของกองพลหมาป่าเหมันต์ที่มีเป้าหมายชัดเจนไม่ได้
ทหารม้าเบียดเสียด ผลักกันไปมา
พอทหารม้าของกองพลหมาป่าเหมันต์อยู่ห่างจากฉินเฟิงสิบก้าว พวกมันก็เริ่มโจมตี
หอกยาวพุ่งตรงใส่ฉินเฟิง ทหารม้าหมาป่าเหมันต์อีกสองสามคนที่ไม่สนใจทหารม้าเบาเป่ยซียิงธนูใส่
ฉินเฟิงควบม้ามาตัวเปล่าไม่อาจรีรอ เขาโน้มตัวแนบไปกับหลังม้า หลบการโจมตี
หอกยาวและลูกศรพุ่งเฉียดหลังไป ถ้าเขาตอบสนองช้ากว่านี้สักนิดก็คงไม่รอดแล้ว
กระทั่งหน่วยกล้าตายของกองพลหมาป่าเหมันต์สังหารหมด ฉินเฟิงปีนลงจากหลังม้า กวาดตามองหา ก็ไม่เห็นศัตรูที่เหลือแม้แต่เงาแล้ว
“ปกป้องท่านโหวฉิน!”
“ปกป้องท่านโหวฉินเร็วเข้า ถ้าท่านโหวเป็นอะไร พวกเจ้าทุกคนต้องกลายเป็นคนบาป!”
เหล่าทหารมากมายมุ่งหน้าเข้ามาหาฉินเฟิง แล้วล้อมเขาไว้สามชั้น
“ท่านโหวฉิน กองทหารม้าของกองพลหมาป่าเหมันต์ดุดันนัก ถ้ายังไล่ล่าต่อ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับท่าน พวกข้าไม่อาจแบกรับความผิด กลับค่ายใหญ่ก่อนเถิดขอรับ”
ท่ามกลางคำทัดทานของเหล่าทหารใต้บัญชา ฉินเฟิงไม่มีท่าทีหวั่นไหว แววตายังคงเด็ดเดี่ยว
“พวกมันเป็นผู้ใด! ”
รองแม่ทัพที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ส่ายหน้ากล่าว “เรียนท่านโหว ยังไม่ทราบแน่ชัดว่าข้าศึกเป็นผู้ใด”
ฉินเฟิงหายใจเข้าลึก เจตนาฆ่าฉายชัดในแววตา “เช่นนั้นก็ไม่ต้องใส่ใจ ไม่ว่ามันจะเป็นผู้ใด คืนนี้ข้าจะฆ่ามัน ทหารทั้งหมดจงฟัง เตรียมทัพไล่ล่าต่อ! ”
เหล่าทหารตื่นตระหนก
“ท่านโหว หากจะไล่ล่าให้พวกข้าไปก็พอแล้ว ท่านโหวกลับค่ายใหญ่ก่อนเถอะ”
“ถูกต้องขอรับ ท่านโหวไม่ควรต้องเสี่ยงอันตราย ถ้าเกิดเรื่องขึ้นกับท่าน พวกข้าไม่อาจรับผิดชอบ”



ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ