บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 79

บทที่ 79 เสียงห้ออาชาในเมืองหลวง

เมื่อเห็นว่าฉินเฟิงและเกาซงตกลงกันได้ ชูเฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย “นายน้อย เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว เกาซงจะต้องไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน เหตุใดท่านไม่ส่งหลักฐานเหล่านี้ไปให้ศาลต้าหลี่เล่าเจ้าคะ? เขาจะได้ไม่มีหนทางให้ทำชั่วอีกต่อไป”

สิ่งที่ชูเฟิงใส่ใจไม่ใช่เรื่องข้อตกลง นางกังวลเกี่ยวกับการแก้แค้นของเกาซงในอนาคตมากกว่า

ฉินเฟิงย่อมเข้าใจเจตนาของชูเฟิงดี เขาไม่รีบร้อนตอบกลับ ทว่าถามขึ้นลอย ๆ ว่า “ใครเป็นบิดาของเกาซง?”

ชูเฟิงโพล่งออกมาโดยไม่ได้คิดอะไร “นายน้อยเกาเป็นบุตรชายของมหาเสนาเกาหมิง”

ฉินเฟิงพยักหน้า และถามต่อ “ใครอยู่เบื้องหลังจ้าวฉางฟู่?”

ชูเฟิงไม่เข้าใจว่านายน้อยต้องการจะสื่ออะไร แต่ยังคงกระซิบตอบกลับ “ในเมืองหลวงตัวตนที่อยู่เบื้องหลังหอเซียนเมามายไม่ใช่ความลับ เขาคือองค์ชายรอง”

ฉินเฟิงผายมือออก และยักไหล่ “นี่ไม่ใช่ว่าจบแล้วหรือ? การที่เกาซงและจ้าวฉางฟู่มารวมตัวกัน หมายความว่าเกาหมิงและองค์ชายรองขึ้นเรือลำเดียวกันแล้ว คนหนึ่งคือมหาเสนาเกาผู้เป็นหนึ่งในสามมหาเสนาบดี ส่วนอีกคนคือองค์ชายรอง แม้แต่ศาลต้าหลี่ก็ไม่กล้ารับช่วงต่อคดีของเกาซง นับประสาอะไรกับเจ้ากรมเมือง*[1]”

ชูเฟิงขมวดคิ้ว รู้สึกคับข้องใจอยู่มาก “ไม่มีผู้ใดสามารถจัดการกับเกาซงได้เลยหรือเจ้าคะ?”

ฉินเฟิงยักไหล่ และเอ่ยกับฟ้ากับลม

“หากไปยื่นฎีกาเรื่องตระกูลเกาที่ราชสำนักโดยตรง เมื่อฝ่าบาทมีพระราชโองการให้ควบคุมดูแลคดี ก็พอมีโอกาสที่จะโค่นเกาซงลงได้”

“ท้ายที่สุด พระทัยฮ่องเต้นั้นยากคาดเดา หากขุดคดีนี้ลึกลงไป และพบว่ามีความเกี่ยวข้องพัวพันกับราชวงศ์ ฝ่าบาทจะตัดสินพระทัยเช่นไร ใครเล่าจะกล้ารับประกัน? บางทีนี่อาจเป็นการยกก้อนหินทุ่มใส่เท้าตัวเองโดยเปล่าประโยชน์แล้ว”

บุตรหลานแห่งเมืองหลวงแบ่งออกเป็นชนชั้น ชนชั้นแรกคือราชวงศ์ ชนชั้นที่สองคือสามมหาเสนา เก้าอัครเสนาบดี ชนชั้นที่สามคือหกกรมและยี่สิบสี่หน่วย ความแตกต่างระหว่างชนชั้นมีความชัดเจนมาก

แม้ว่าฉินเฟิงจะเป็นบุตรชายของเสนาบดี แต่ก็อยู่ในกรมกลาโหมซึ่งเป็นหนึ่งในหกกรม ดังนั้นตามเกณฑ์ดังกล่าว เขาถือเป็นบุตรหลานชนชั้นสาม

หากพูดถึงในแง่สถานะ เกาซงนั้นยังสูงกว่าฉินเฟิงหนึ่งขั้น

แล้วการโค่นล้มเกาซงจะง่ายดายได้อย่างไร?

ดังคำกล่าวที่ว่าคนใจร้อนไม่อาจกินเต้าหู้ร้อน*[2] แม้จะอยากลงมือกับเกาซงจริง ๆ ก็ต้องรอจนกว่าสงครามในเป่ยตี๋จะปะทุขึ้น หากเวลานั้นมาถึงสถานะของฉินเฟิงย่อมยากที่จะทำให้สั่นคลอน

ขณะนี้ชายหนุ่มทำได้เพียงยึดมั่น และไม่หวั่นไหว

เกาซงเองในเวลานี้ก็ไม่มั่นใจนักว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรหากเรื่องนี้รู้ถึงพระกรรณของฝ่าบาท

ค่าใช้จ่ายกว่าสองแสนตำลึงเงินที่แลกมากับความสงบสุขของตระกูล ถือเป็นข้อเสนอที่ดีสำหรับเขาอย่างแน่นอน

แม้ว่าเงินจำนวนนี้จะเทียบเท่ากับค่าใช้จ่ายต่อปีของชาวนาสองแสนครัวเรือน และเป็นเงินก้อนใหญ่ แต่สำหรับคนอย่างเกาซงแล้ว ใช้เวลาไม่เกินครึ่งปีก็สามารถหาเงินจำนวนนี้กลับคืนมาได้

ไม่รู้ว่าจ้าวฉางฟู่ปรากฏตัวด้านหลังเกาซงตั้งแต่ตอนไหน เขาจ้องมองฉินเฟิงอย่างอาฆาต และกระซิบข้างหูเกาซง

“นายน้อยเกาเพิ่งเคยปะทะกับฉินเฟิงครั้งแรก ท่านอย่าได้ท้อแท้ใจที่เสียเปรียบเลย อย่างไรการกระทำของเจ้าสารเลวนี่ก็มากด้วยเล่ห์ และวิปริตเป็นอย่างยิ่ง คนปกติทั่วไปไม่สามารถตามทันได้ เงินทองที่เจ้านั่นขู่เข็ญ หอเซียนเมามายจะแบกรับร่วมกับนายน้อยเกาแน่นอน”

เทียบกับเกาซงที่ถูกโจมตีหงายหลังจนต้องอับอายขายหน้าแล้ว ภายในใจจ้าวฉางฟู่กลับรู้สึกยินดี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน