บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 801

บทที่ 801 ควบคุมเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษฐกิจ

จิ่งฉือท่าทีเด็ดเดี่ยว ไม่ให้โอกาสฉินเฟิงต่อรองใด ๆ นางเป็นองค์หญิงแห่งเป่ยตี๋ จำต้องคำนึงถึงผลที่จะตามมาในทุกการกระทำ

หากเข้าเมืองพร้อมกับฉินเฟิง ผู้ที่รู้เรื่องย่อมรู้ว่านางจำใจ แต่ผู้ไม่รู้ก็อาจเข้าใจผิดว่า จิ่งฉือร่วมมือกับฉินเฟิงเสียแล้ว

อีกอย่าง…

ฉินเฟิงสร้างความวุ่นวายในซางโจว ส่งเสริมให้มีการสนบัสนุนจิ่งเชียนอิ่งทายาทของฮ่องเต้เป่ยตี๋พระองค์ก่อน ทั้งในแง่สาธารณะและส่วนตัว ทั้งในแง่อารมณ์และเหตุผล จิ่งฉือสมควรเป็นศัตรูตัวฉกาจของฉินเฟิงถึง

แต่ว่า…

นับแต่ได้เห็นวิธีการของฉินเฟิงที่เมืองอวี๋ รวมถึงการที่ฉินเฟิงใช้สถานะ ‘ทูตต่างแคว้น’ ข่มขู่นาง จิ่งฉือแค้นนัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

พอเห็นกำแพงเมืองหลวงปรากฏขึ้นไกล ๆ จิ่งฉือจะยอมเข้าเมืองพร้อมกับฉินเฟิงไม่ว่าอย่างไร

มุมปากของฉินเฟิงยกขึ้นเล็กน้อย มองจิ่งฉือที่กำลังโกรธจัดด้วยความสนใจ

“องค์หญิง ท่านไม่อยากเข้าเมืองพร้อมกับข้า ไยไม่บอกแต่แรกเล่า?”

“ข้าต้องขออภัยจริง ๆ ข้าส่งคนไปแจ้งทหารยามที่ประตูเมืองเสียแล้ว”

ได้ฟังคำฉินเฟิง จิ่นฉือโกรธจนตัวสั่น จ้องมองฉินเฟิงอย่างเกรี้ยวกราด…อยากจะกินเลือดกินเนื้อเจ้าหัวขโมยแซ่ฉินเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“อะไรนะ?! เจ้าส่งคนไปแจ้งล่วงหน้าแล้ว? เจ้าคนปากไว ไยถึงได้ปากเร็วนัก?”

“หากชื่อเสียงของข้าเสียหาย ข้าจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า!”

จิ่นฉือที่ปลอมตัวมาตลอดทาง ไม่สนใจจะแกล้งทำอีก กลับมาเป็นองค์หญิงแห่งเป่ยตี๋คนเดิม ออกคำสั่งกับฉินเฟิงอย่างเอาแต่ใจ

ฉีย่าที่อยู่ข้าง ๆ อยากจะเข้าไปช่วยองค์หญิงต่อว่าอยู่หลายครั้ง แต่พอนึกถึงความดุร้ายของฉินเฟิงที่เมืองอวี๋ นางก็ได้แต่กลืนคำพูดกลับลงคอไป

ฉินเฟิงส่งสายตาที่ราวกับชื่นชมฉีย่าว่า ‘ฉลาด’

แล้วหันกลับมายิ้มตาหยีใส่จิ่นฉือ “เสียชื่อเสียงหรือ? องค์หญิง พูดเช่นนี้ไม่ถูกต้องกระมัง?”

“เพียงองค์หญิงเข้าเมืองไปพร้อมกับข้า เกรงว่าจะได้รับความรักใคร่จากชาวเมืองเนืองแน่นทีเดียว”

ได้ยินเช่นนั้น จิ่นฉือแค่นเสียงเบา “ข้าจะเชื่อคำเจ้าได้อย่างไร!”

“ทั่วทั้งแผ่นดินเป่ยตี๋ของข้า ผู้คนนับหมื่นแสนล้วนอยากกินเนื้อดื่มเลือดเจ้า ผู้ใดร่วมมือกับเจ้าย่อมนับเป็นศัตรูของเป่ยตี๋ แล้วข้าในฐานะองค์หญิงแห่งเป่ยตี๋กลับร่วมทางมากับเจ้า ย่อมถูกผู้คนทั่วหล้าชี้หน้าด่าทอ!”

วาจาจิ่งฉือคมกริบ แต่ในใจกำลังร่ำไห้

นางช่างโชคร้ายนักที่เจอกับฉินเฟิงระหว่างทาง

เดิมทีเขาก็ปั่นป่วนต้าเหลียงไปทั่วแคว้น ยามนี้ถึงกับมาก่อเรื่องที่เป่ยตี๋แล้ว ช่างเป็นตัวกาลกิณีจริง อย่าว่าแต่คนเลย แคว้นใดที่เขาแตะต้องล้วนต้องพบจุดจบน่าอนาถ

จิ่งฉือไม่รู้ตัวเลยว่า ท่าทางโกรธจัดของนาง ช่างน่าสนใจในสายตาของฉินเฟิง

ฉินเฟิงกางมือออกพลางอธิบายอย่างไม่ใส่ใจ “ข้ามาเป่ยตี๋คราวนี้ก็ด้วยเรื่องค่าปฏิกรรมสงคราม ท่านในฐานะองค์หญิงไม่ห่วงร่างกายกายอันมีค่า ลงมาเจรจากับข้าเพื่อลดค่าปฏิกรรมด้วยตัวเอง ช่างเป็นผู้มีคุณธรรมยิ่งใหญ่ไม่ใช่หรือ?”

“ถ้าข้าเป็นราษฎรของเป่ยตี๋ ข้าคงจะก้มลงคำนับท่านอย่างสุดซึ้งแล้ว”

“เป่ยตี๋มีองค์หญิงเช่นท่านนับว่าโชคดีนัก”

เผชิญหน้ากับคำพูดหว่านล้อมของฉินเฟิง จิ่งฉือกัดริมฝีปากเบา ในใจนึกด่าทอสงสัย…ใต้หล้านี้ยังจะมีผู้ใดไร้ยางอายเช่นนี้ได้บ้างหรืออย่างไม่

จิ่งฉือพลันถ่มน้ำลาย “ถุย! เจ้าเป็นคนเช่นไร ข้าจะไม่รู้เชียวหรือ?”

“เจ้าเป็นไก่เหล็ก*[1]อันดับหนึ่งของแคว้นต้าเหลียง ใครก็ตามที่ถูกเจ้าจับตาล้วนถูกลอกคราบ สิ้นเนื้อประดาตัว”

“ตอนนั้นหลู่จู้กั๋วกับแม่ทัพเฉินร่วมมือกันก็ยังไม่อาจทำให้เจ้าลดค่าปฏิกรรมสงครามได้ แล้วคำพูดข้าไม่กี่คำจะมีประโยชน์ใด? เฮ่อ ๆ ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะมีความสามารถมากถึงเพียงนั้น”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน