บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ นิยาย บท 917

บทที่ 917 ข่าวจากสามทิศทาง

เหตุผลง่ายมาก เมื่อเข้าสู่สนามรบ จุดประสงค์มีเพียงอย่างเดียว…สังหารฝ่ายตรงข้าม

ทุกการโจมตีจึงต้องทุ่มเทสุดกำลัง

ภายใต้สถานการณ์ที่เข้มข้น พละกำลังจะหมดลงอย่างรวดเร็ว

แม้แต่จางเจิ้นไห่ผู้เป็นแม่ทัพที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาร้อยศึก ก็ยังทรุดลงกับพื้นราวกับโคลนเหลว

ฉินเฟิงยืนอยู่กลางทางแยก คอยปกป้องจางเจิ้นไห่ที่อยู่เบื้องหลัง พยายามต้านทานกองกำลังทหารศัตรูที่มีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อย่างยากลำบาก

มองฉินเฟิงที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือด จางเจิ้นไห่ยันตัวลุกขึ้นยืน แต่หลังของเขาก็โดนไม้ฟาดเข้าอย่างจัง ทำให้ทั้งร่างล้มลงกับพื้นอีกรอบ

ผู้ที่ลงมือไม่ใช่ศัตรู แต่เป็นฉินเฟิง

ฉินเฟิงควงแหลนพลางตะโกนดุเสียงดัง “นอนนิ่ง ๆ เร่งฟื้นฟูพละกำลังเร็วเข้า จะได้ไปเปลี่ยนตัวกับหลิ่วหมิง”

“แม้หลิ่วหมิงจะมีวรยุทธ์สูงส่ง แต่ไม่ถนัดการต่อสู้ซึ่งหน้า คงทนไม่ได้นาน”

จางเจิ้นไห่พลิกตัว นอนลงบนพื้น มองฉินเฟิงที่กำลังต่อสู้กับศัตรูไม่หยุด อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง “ฮ่า ๆๆ ท่านโหว ท่านเป็นถึงโหวอันดับหนึ่งแห่งแคว้นต้าเหลียง เจ้าผู้ปกครองชายแดนเหนือ แต่ท่านกลับมาต่อสู้ในแนวหน้าด้วยตัวเอง ท่านคงเป็นโหวที่น่าอับอายที่สุดในประวัติศาสตร์แล้วกระมัง?”

เผชิญหน้ากับคำเยาะเย้ยของจางเจิ้นไห่ ฉินเฟิงก็ไม่ได้ใส่ใจ ยังคงฟาดฟันแหลนในมือ กระทั่งแหลนถูกตัดขาด เขาจึงต้องทิ้ง เปลี่ยนมาใช้ดาบต่อสู้กับศัตรู

“ใกล้ตายแล้วยังพูดมากอีก!”

“หุบปากเสีย อย่าเสียแรงเปล่า พอกลับไปอำเภอเป่ยซีข้าจะให้สวีโม่แขวนเจ้าไว้ และเฆี่ยนเจ้าสามวันสามคืนแน่”

แม้จะถูกฉินเฟิงสาปแช่ง แต่จางเจิ้นไห่กลับยิ้มเต็มหน้า ชาตินี้ที่ได้ติดตามเจ้าคนเช่นคนน้อย ร่วมเป็นตายด้วยกัน ก็นับว่าเป็นโชคดีของเขาแล้ว

กลับไปอำเภอเป่ยซีหรือ? ยังจะกลับไปได้หรือ? หากสามารถกลับไปได้… เขาจะต้องขอลาพักยาว ๆ พักผ่อนให้เต็มที่สักหลายวันหน่อย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ จางเจิ้นไห่ก็ยิ้มโง่ ๆ ออกมา

หน้าประตูศาลบรรพชนที่ตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน หลี่เซียวหลานมองทหารศัตรูที่กำลังกระโดดปีนป่ายอยู่บนหลังคาอย่างไม่หยุดหย่อน ในใจนางรู้ดี สถานการณ์ได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว แนวป้องกันถูกทะลวงได้ทุกเมื่อ

หลี่เซียวหลานสูดหายใจลึก ค่อย ๆ ยกมือขวาขึ้น

องครักษ์ค่ายเทียนจีที่อยู่ข้าง ๆ ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ ชักมีดสั้นออกจากเอว แล้วยื่นให้หลี่เซียวหลาน องครักษ์ค่ายเทียนจีสองคนสบตากัน แล้วพร้อมใจกันคุกเข่าลง ก้มศีรษะคำนับหลี่เซียวหลานสามครั้ง จากนั้นก็ลุกขึ้น แล้วพุ่งตัวไปยังแนวหน้าของสนามรบโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว

หลี่เซียวหลานกำมีดสั้น ดวงตาไม่มีแววหวาดกลัวแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม กลับเต็มไปด้วยความแน่วแน่อย่างที่สุด

เมื่อแนวป้องกันถูกทะลวง ช่วงเวลานั้น ก็จะเป็นเวลาที่หลี่เซียวหลานจะปลิดชีพตัวเอง

นางจะไม่ยอมให้ตัวเองตกไปอยู่ในมือของศัตรูเด็ดขาด ในฐานะสตรี นางรู้ดีว่าตนเองจะถูกปฏิบัติอย่างไร นางไม่เพียงแต่ต้องปกป้องความบริสุทธิ์ของตนเอง แต่ยังต้องรักษาชื่อเสียงของตระกูลฉิน และฉินเฟิงด้วย

ช่วงเวลาเดียวกัน นอกหมู่บ้าน ทหารส่งสารสามคนจากสามทิศทางที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงพุ่งเข้ามาหาหลู่หลีพร้อมกัน “จู้กั๋วมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้นแล้ว มีกองทัพบุกมาจากจากเมืองฉางสุ่ย!”

“จู้กั๋ว แม่ทัพเฉินซือนำทหารบุกมาอย่างรวดเร็ว สังหารทหารสอดแนมและทหารส่งสารของพวกเราเป็นจำนวนมากตลอดทาง”

“จู้กั๋ว แนวหน้าสูญเสียอย่างหนัก ขวัญกำลังใจของข้าศึกแข็งแกร่ง ทหารของเราเริ่มแตกทัพอย่างต่อเนื่อง เพียงแค่ทหารควบคุมที่ถูกฆ่าก็มีไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน”

“ทุกทางเข้าออกของหมู่บ้านเต็มไปด้วยซากศพแม่ทัพแนวหน้า วิงวอนจู้กั๋วให้ส่งทหารองครักษ์ออกไปรบด้วยตนเอง ขวัญและกำลังใจของทหารประจำการใกล้จะแตกสลายแล้ว”

เผชิญหน้ากับข่าวร้ายที่ทยอยมาอย่างต่อเนื่อง หลู่หลียังคงมีแววตาสงบนิ่ง ไม่มีคลื่นอารมณ์ใด ๆ ด้วยเขาคาดการณ์ทุกสิ่งไว้ล่วงหน้าแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน