บทที่ 930 พระขวางฆ่าพระ เทพขวางฆ่าเทพ
ลงมือก่อนย่อมได้เปรียบ…
หนิงหู่เข้าใจเจตนาของฉินเฟิง จึงเรียกองครักษ์ค่ายเทียนจีคนหนึ่งมาสั่งการอย่างรวดเร็ว
หลังจากองครักษ์ค่ายเทียนจีจากไป หนิงหู่กุมบาดแผลที่ไหล่ซึ่งเลือดไหลไม่หยุด แล้วถามเสียงทุ้มว่า “พี่ฉิน เมื่อต้องลงมือก่อนกำหนด พวกเรายังต้องรอโลงศพที่นี่อีกหรือไม่”
ฉินเฟิงส่ายหน้า “การสั่งทำโลงศพเป็นเพียงการอำพรางสายตา เพื่อเตรียมพร้อมยามฉุกเฉิน”
“หากเฉินซือตายและผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์นอกเมืองไม่พบความผิดปกติ พวกเราก็รออยู่ที่นี่ รอให้โลงศพมาถึง เก็บศพของพี่น้องให้เรียบร้อย แล้วค่อย ๆ ถอนกำลังออกไปก็ไม่สาย”
“แต่เมื่อผู้อาวุโสอู๋แทรกแซง แผนการก็เปลี่ยนไปแล้ว เรื่องการสั่งทำโลงศพ อย่างช้าที่สุดก็สามารถถ่วงเวลาให้พวกเราได้จนถึงเช้า”
“เร่งมือหน่อย สังหารคนสนิทและผู้ติดตามหนิงหู่ แล้วรีบกลับไปยังอำเภอฉางสุ่ย”
แทบจะทันทีที่ฉินเฟิงสั่งการ ม่านประตูของศาลาว่าการอำเภอถูกเลิกขึ้น หลี่เซียวหลานก้าวเข้ามาช้า ๆ
ตั้งแต่ต้นจนจบหลี่เซียวหลานไม่ได้ไปพักผ่อน นางคอยเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ฉินเฟิงมาตลอด
พอได้ยินบทสนทนาระหว่างฉินเฟิงกับหนิงหู่ นางก็ตระหนักได้ว่ากำลังจะออกเดินทาง หลี่เซียวหลานจึงไม่ซ่อนตัวอีก ออกมาดูแลฉินเฟิง มองผ้าพันแผลบนร่างของฉินเฟิง เลือดเริ่มไหลซึมออกมาแล้ว
หลี่เซียวหลานเจ็บปวดใจ รีบเรียกหมอทหารมา ขอผ้าพันแผลใหม่และยาห้ามเลือด แล้วลงมือทำความสะอาดบาดแผลและเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ฉินเฟิงด้วยตัวเอง
“เฟิงเอ๋อร์ อาจจะเจ็บสักหน่อย เจ้าอดทนหน่อยนะ”
ฉินเฟิงยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้ใส่ใจ หนึ่งคือความเจ็บปวดเพียงเท่านี้สำหรับฉินเฟิงแล้วไม่นับเป็นอะไร สอง…หลังความเหนื่อยล้า ทั้งร่างของฉินเฟิงชาไปหมดแล้ว แทบจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด
“เซียวหลาน เจ้าต้องมาลำบากเพราะข้าแล้ว”
“เดิมข้ายังตั้งใจจะพาเจ้าไปเมืองหลวงเป่ยตี๋ ชื่นชมบรรยากาศต่างถิ่น น่าเสียดายที่แผนการต้องเปลี่ยน…”
“เดิมทีก็ว่าคงได้พักสักหน่อย สุดท้ายก้นยังไม่ทันอุ่นก็ต้องออกเดินทางอีกแล้ว…”
ก่อนที่ฉินเฟิงจะพูดจบ หลี่เซียวหลานก็ยกมือปิดปากฉินเฟิง
นางยิ้มพลางส่ายหน้า บ่งบอกว่านางไม่ได้ใส่ใจ
“ไม่ต้องรู้สึกผิด เจ้าก็รู้ว่าข้าคุ้นเคยกับชีวิตที่ต้องวิ่งวุ่นเช่นนี้มานานแล้ว”
“ตอนแรกข้าต้องหลบหนีการไล่ล่าของนักฆ่า ไม่มีเวลาได้พักผ่อน ตอนนี้พวกเราอยู่ในต่างแดน หากพลาดพลั้งเพียงนิดอาจถึงแก่ชีวิต จึงต้องใช้วิธีการที่หลากหลายเพื่อรักษาความมั่นคง”
“หากจะบอกว่ามีความผิด… คนผิดคือข้า ข้าไม่ควรดื้อรั้นมาหาเจ้าที่นี่ เลยทำให้เจ้าต้องลำบากไปด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บันทึกตำนานนายน้อยเจ้าสำราญ