บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1013

ในตอนนี้เอง ไป๋หลิงนั้นได้โกรธขึ้นจัด！

เธอนั้นดูแลเจ้าทองมาเป็นอย่างดี และไม่เคยให้ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

แต่ว่าในวันนี้นั้นในใบตายที่หล่นตายลงมานั้น ส่วนตอนนี้ได้มีเลือดของเจ้าทองหยดลงไป

และคราบเลือดนี้เองที่ทำให้เธอนั้นเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เหมือนกับตนเองนั้นได้โดนถูกตัดเลือดเนื้อ！

เธอนั้นคุกเข่าลง และมองไปที่ใบไม้อย่างละเอียด

หลังจากนั้น นอกจากที่ฉินเทียนชี้คราบเลือดไว้ ก็ไม่ได้มีหลักฐานใหม่อีก

แต่ว่าฉินเทียนนั้น บนต้นไม้ใหญ่นั้น ได้พบกับเศษเสื้อผ้า

มองไปแล้วเหมือนที่เจ้าทองไม่ระวังทำเกี่ยวขาดแล้วเหลือเอาไว้

ฉินเทียนนั้นจับไปที่มุมเสื้อผ้านั้น แล้วส่งไปกับไป๋หลิงดู“ ที่ด้านบนนั้น เหมือนจะมีเศษผ้าและขนสีทองสองเส้นของ เจ้าทองนะ”

“เจ้าดูหน่อยที ว่าใช่ขนของเจ้าทองหรือไม่？”

ไป๋หลิงนั้นรับเข้ามา ก่อนที่สีหน้านั้นจะเปลี่ยนเป็นสีขาว

เธอนั้นพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ใช่ ของเจ้าทองนั่นเอง จะต้องโดนชายคนนี้จับตัวไปอย่างแน่นอนเลย！”

แต่ว่า มุมเศษผ้านี้ ใครกันทีอยากจะจับตัวของเจ้าทองนี่มันยากมากเลยนะที่จะเกิดขึ้น

แม้แต่ฉินเทียนนั้น ก็ทำอะไรไม่ถูก

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของฉินเทียนนั้นก็ได้ดังขึ้น

เขานั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ ก่อนที่ภายในนั้นจะได้ยินเสียงของซูเหวินเฉิง “พี่เทียน พวกพี่อีกนานไหมถึงจะกลับมากันนะ？”

“แม่ของผมเพิ่งจะโทรมา บอกว่าให้ไปช่วยคุณปู่หน่อยว่ามีคนใหญ่คนหนึ่งมา เอ่ยว่าเป็นอาจารย์อภิปรัชญาอะไร และรู้อะไรมากมายด้วยนะ”

“พวกเรารีบกลับกันเถอะพี่เทียน ข้าเกรงว่าพวกเขานั้นจะเจอคนหลอกลวงเอานะ อีกทั้งอาจารย์นั้นเพื่อที่จะมาดูอาการของคุณปู่ ได้เชิญชีเทียนไต้เสี่ยมาด้วย”

“หน้าไม่อายจริงๆ！พี่เทียน ลิงนั้นข้าเจอมาเยอะแล้ว พวกหลอกลวงพวกนั้นกล้าที่จะมาบอกว่าชีเทียนไต้เสี่ยนั่น พูดเว่อร์เกินไปแล้วมั้ง！”

ฉินเทียนที่พยายามฟังอย่างตั้งใจ ก่อนที่ในใจของเขานั้นจะเต้นรัว

เขามองไปที่เสื้อผ้าในมือ ก่อนที่จะเอ่ยกับซูเหวินเฉิง “เจ้าโทรไปถามให้ชัดเจน ว่าอาจารย์คนนั้นใช้คนที่ใส่เสื้อสีดำใช่ไหม？”

“อีกทั้ง ชีเทียนไต้เสี่ยนั้นใช่ลิงตัวสีทองหรือไม่？”

“พี่เทียน คำพูดมั่วพวกนั้น ท่านก็เชื่อหรอ？พวกนั้นในปากเต็มไปด้วยคำหลอกลวง ต่างก็พูดคำพูดง่ายเพื่อหลอกลวงพวกแม่บ้านทั่วไปนั่นแหละ”

ซูเหวินเฉิงนั้นหัวเราะ ไม่คิดว่าฉินเทียนนั้น จะเชื่ออะไรพวกนี้ด้วย

แต่ฉินเทียนนั้นกลับเอ่ยอย่างจริงจัง“ข้าให้เจ้าไปถาม เจ้าก็อย่ามาพูดมากเลย！”

ซูเหวินเฉิงก่อนที่เขานั้นจะเก็บใบหน้าหัวเราะของเขาก่อนที่จะเอ่ย“ได้ได้ได้ ข้าจะไปถามให้อย่างชัดเจนเอง”

ไม่กี่นาที ซูเหวินเฉิงนั้นก็ได้โทรมาอีกที ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก “พี่เทียน พี่นี่มีดวงตาเทพหรอ！ถึงอธิบายได้ละเอียดเหมือนตาเห็นเลยล่ะ？”

“แม่ของผมเอ่ยว่า คนนั้นได้รีบเดินมา แน่นอนว่าใส่เสื้อชุดสีดำ”

“อีกทั้งชีเทียนไต้เสี่ยนั้นคือลิงตัวสีทองจริงๆ และยังบอกด้วยว่าให้แม่ผมไปอาบน้ำ แล้วมาจุดธูป ผมนั้นทนฟังไม่ไหว นี่เหมือนพวกที่ทำคุณไสยเลยนะ！”

ฉินเทียนนั้นกลับยกมุมปากขึ้นแล้วเอ่ย “พวกเรารีบกลับกันเถอะ รีบไปดูอาจารย์คนนั้นกัน”

นี่มันเหมือนพยายามอย่างมากเลยนะ แต่ไม่ได้พยายามอะไรเลยสักนิด

ตอนนี้พวกเขานั้นยังคงกังวลเกี่ยวกับ เจ้าทองทันใดนั้นกลับได้มีพวกอาจารย์อภิปรัชญาได้โผล่เข้ามาอีก

หึหึ ชีเทียนไต้เสี่ย？ เอ่ยมาหน้าด้านสะจริงๆเลยนะ！

ถ้าหากข้าเดาไม่ผิดแล้วนั้น ชายผู้สูงส่งคนนั้นน่าจะผ่านป่านี้มา แล้วไม่รู้ว่าใช้กระบวนท่าอะไรกัน ถึงสามารถจับ เจ้าทองที่กำลังไล่ตามชะนีขาวได้！

และจากอารมณ์ของไป๋หลิง รอให้พบกับชายผู้สูงส่งคนนั้นก่อน แน่นอนว่าจะต้องให้เธอนั้นไปเจอชีเทียนไต้เสี่ย！

ฉินเทียนมองไปที่ไป๋หลิงก่อนที่จะเอ่ย“พวกเรานั้นรู้ถึงเบาะแสของเจ้าทองแล้วล่ะ พวกเรานั้นรีบกลับไปที่ตระกูลซูก่อนเถอะ”

และรถทั้งสองคันนั้นยังไม่ได้จอดสนิท ส่วนหวางเหมยที่ได้มารอต้อนรับตั้งนานแล้ว

เธอนั้นคือภรรยาของซูยู่คุน และเป็นแม่ของซูเหวินเฉิง นิสัยของเธอนั้นถึงผิวเผินจะกระด้างไปบ้าง แต่นั้นก็คือผิวเผินเพียงเท่านั้น

หวางเหมยนั้นเดินไปยังรถของซูยู่คุน เมื่อเห็นว่าซูเหวินเฉิงนั้นขับรถ ก่อนที่ยื่นมือไปตี ซูยู่คุน“แก่ยังไม่ตายสักหน่อย มือหักเน่าไปแล้วหรือไง？ทำไมจะต้องให้ลูกชายขับรถด้วย？ไม่กลัวเขาเหนื่อยหรือไงกัน！”

ซูยู่คุนที่ไม่ค่อยอยากเอาเรื่องมาคิดมาก เลยหลบจากมือของหวางเหมย ก่อนที่จะเอ่ย “เขาโตขนาดนั้นแล้ว ขับแค่รถแล้วมันจะทำไมกัน？ต่อหน้าของลูกชายนั้น คุณจะโดนนินทาเอานะ”

“ยังมีอีกนะ เจ้าเอ่ยว่าเมื่อสักครู่มีอาจารย์อภิปรัชญาอะไรนะ มาที่นี่แล้วยังได้เชิญชีเทียนไต้เสี่ยมาที่นี่？เขาล่ะ？”

“หญิงผมยาวสายตาสั้นคนนั้นจะต้องโดนหลอกอีกแน่นอน！”

สายตาของหวางเหมยนั้นจ้องเขม็ง ก่อนที่จะมองแล้วเอ่ยด่าไปที่ซูยู่คุน “คุณจะไปเข้าใจอะไร！เขานั้นเก่งมากเลยนะเป็นถึงอาจารย์อภิปรัชญา อีกทั้งยังมีสาวกพันกว่าคนอีก หนึ่งคนหนึ่งน้ำลาย จะต้องทำให้คุณจมน้ำตายได้เลยนะ！”

“เอ้อ เอ่ยถึก็มาพอดี รถของอาจารย์มาแล้วล่ะ เร็วๆสิ พวกเรารีบไปรับกันเถอะ”

เมื่อเอ่ยแล้ว หวางเหมยนั้นก็ได้ลากซูยู่คุน แล้วเดินไปยังทางรถยนต์พาณิชย์ที่กำลังขับเขามา

ซูเหวินเฉิงนั้นถึงกับถอดหายใจ ก่อนที่เขานั้นจะหันไปหารถของฉินเทียน ก่อนที่จะเอ่ย “พี่เทียน แม่ของผมก็แบบนี้แหละ พี่อย่าไปอะไรกับแกเลยนะ”

“งั้นลงรถก่อนไหมล่ะ พวกพี่ไปนั่งที่ด้านในบ้านก่อนเถอะ？”

ฉินเทียนนั้นลดกระจกลง แต่ไม่ได้เอ่ยว่าจะออกไป“ไม่รีบหรอก ข้าอยากจะดูหน่อยว่าแม่เจ้านั้นไปเรียกคนที่สูงส่งผู้นั้นเป็นใครกัน”

“ข้าพูดกับเขาว่า ชีเทียนไต้เสี่ย น่าสนใจจริงๆ”

ซูเหวินเฉิงนั้นไม่กล้าที่จะเอ่ยอะไรมาก ก่อนที่จะหันหลังแล้วเดินไปยังทางรถยนต์พาณิชย์คันนั้น

เมื่อรถค่อยๆเข้ามาแล้ว ก่อนที่รถนั้นจะค่อยๆหยุดลง

และบนรถนั้นได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งผมยาวเดินลงมา และที่ด้านหลังเสื้อนั้นก็ได้มีรอยเสือปักที่น่ากลัว

เขานั้นรีบวิ่งไปที่ฝั่งด้านข้างคนขับ ก่อนที่จะเปิดประตูรถด้วยความยินดี ก่อนที่จะคุกเข่าลงที่พื้น เหมือนอ่อนน้อมสุดๆ