บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1025

หงส์แดงตกใจกลัวจนตัวสั่นเทา

ลูกศิษย์สามคนที่เหลือ ต่างมองในนัยน์ตาของอีกฝ่าย ได้เห็นความหวาดกลัวที่ไร้ที่สิ้นสุด

แต่ตอนนี้ ไม่ได้มีโอกาสให้พวกเขาได้หลบหนีแล้ว

ถ้าไม่อยู่ต่อ รอให้ถูกมีดม้งฟันออกเป็นสองท่อน

ก็เป็นฝ่ายเดินไปหาเองเลย แล้วถูกไอ้ลิงเวรตัวนั้นช็อตทีสองที !

หลังจากพิจารณาถึงข้อดีข้อเสีย หงส์แดงก็กัดฟันเดินมาข้างหน้าลิงขนทองด้วยร่างที่สั่นเทา

เธอวางแผนที่จะทำให้สภาพแวดล้อมผ่อนคลายลง แล้วเค้นรอยยิ้มแข็งทื่อ “ฮ่า ๆ เจ้าลิงน้อย ก่อนหน้านี้เราเข้าใจผิดกัน”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะช็อตเธอ ต่างเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะ อีกเดี๋ยวเธอลงมือเบาหน่อยจะได้ไหม ?”

ในบรรดาอาจารย์และลูกศิษย์ห้าคน คนที่ลิงขนทองเกลียดมากที่สุด ก็คือหงส์แดงที่สวมเสื้อแดง

มันไม่ให้หงส์แดงได้มีโอกาสพูดจนจบ แล้วกระโดดโลดเต้นขึ้นมา จ่อปืนช็อตไฟฟ้าไว้ที่คอของหงส์แดง !

ความเจ็บปวดอันรุนแรงถาโถมเข้ามา หงส์แดงไม่ทันได้ส่งเสียงกรีดร้องน่าเวทนาใด ๆ ก็หมดสติไปเลย

เธอล้มแข็งทื่อลงไป ปืนช็อตไฟฟ้าของลิงขนทองจิ้มที่แผ่นหลังของเธอ

แม้ว่าหมดสติ สัญชาตญาณในเงื่อนไขการสะท้อนกลับของหงส์แดงยังอยู่

เธอตัวสั่นเทาอย่างบิดเบี้ยว และหล่นลงไปจากธรณีประตูที่สูงของตระกูลซูตามไปด้วย !

ข้างสิงโตที่ประตูหินอ่อนสีขาว หลิวเต๋อถูกช็อกจนอาการร่อแร่ เสียงร้องตะโกนก็อ่อนลงเรื่อย ๆ

ในตอนที่เขาตะเกียกตะกายอยากจะปืนขึ้นมา ก็ถูกหงส์แดงที่ทยอยลงมา ล้มทับบนพื้นอย่างโหดเหี้ยม !

หงส์แดงยังพอโชคดี ถูกลิงขนทองยิงตรงเป้าในทีเดียว แล้วหมดสติไปเลย

ต่อให้ล้มจนหัวแตกเลือดโชก อย่างน้อยก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร

ส่วนลูกศิษย์สามคนที่เหลือ ก็แตกต่างกันไปแล้ว !

พวกเขามาที่ข้างหน้าของลิงขนทองด้วยตัวสั่นเทา ไม่รอให้ยืนนิ่ง ๆ ก็ถูกลิงขนทองช็อตอยู่พักหนึ่ง !

สามคนโอบเข้าด้วยกันด้วยตัวสั่นสะท้าน กลิ้งล้มลงจากธรณีประตู

เมื่อถึงตรงนี้ หลิวเต๋อผู้เป็นอาจารย์และลูกศิษย์ทั้งห้าคนตอนที่มาดูเรืองอำนาจ ได้ถูกทำลายแท่นบูชา แล้วล้มลงอย่างจนตรอกสุด ๆ !

ส่วนฉินเทียน ถึงขนาดที่ขี้เกียจจะหันหน้าไปมองความเคลื่อนไหวของพวกเขา เลยมองซูเหวินเฉิงอย่างราบเรียบ “ไปกัน พาฉันไปดูห้องผู้ป่วยหน่อย”

ซูเหวินเฉิงดีใจสุด ๆ ทันที เขารู้ว่า ในเมื่อฉินเทียนมาเหิงหลิ่งแล้ว ก็จะไม่นิ่งดูดายอย่างแน่นอน !

“พี่เทียน เชิญตามผมมาเลยครับ เดินทางนี้ครับ”

ซูเหวินเฉิงสาวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พาฉินเทียนเดินไปที่ห้องผู้ป่วยของซูเป่ยซาน

หวางเหมยกุมหน้าอกแล้วตามมาอย่างเชื่องช้า ห้าแสนของเธอล่ะ จะไปหาจากใครล่ะ ? เจ็บใจเหลือเกิน !

เพิ่งเดินไปสองก้าว เธอก็โกรธจนไม่ไหว หันตัววิ่งกลับไปอีกครั้ง

รีบเดินลงบันไดอย่างรีบร้อน มาถึงข้างหน้าหลิวเต๋อ แล้วใช้เท้าถีบอย่างโหดเหี้ยม “นักต้มตุ๋น รีบเอาห้าแสนที่หลอกฉันมาคืนมานะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ !”

ซูยู่คุนตามมา ต่อยตีหลิวเต๋ออยู่พักหนึ่ง “คืนเงินมา ! ไม่อย่างนั้นวันนี้อย่าคิดออกจากเหิงหลิ่ง !”

ไป๋หลิงกับหม่าหงเทา รวมทั้งจินถังสามคน ขี้เกียจจะมองดูพวกเขาทำร้ายกัน แม้สุดท้ายจะแพ้กันทั้งสองฝ่าย แล้วสาวเท้าไล่ตามฉินเทียนไป

คฤหาสน์ของตระกูลซูไม่เล็กเลย เป็นลานชุดที่มีทางเข้าออกสามช่วง ในนี้ยังปลูกต้นไม้ประหลาดที่ล้ำค่าอยู่ไม่น้อย

บ้างก็เป็นดอกไม้ตูมนานาชนิดที่แผ่พลิ้วไหว ส่งกลิ่นหอมสดชื่นเป็นพัก ๆ

ซูเหวินเฉิงนำฉินเทียนผ่านทะลุสองลานอยู่ตลอดทาง มาถึงเรือนสี่ประสานที่ตั้งอยู่ใจกลางสุดของคฤหาสน์ตระกูลซู

ห้องใหญ่ที่หันหน้าไปทางทิศใต้ในจำนวนนั้น ก็คือที่อยู่ของซูเป่ยซาน

ประตูห้องปิดแน่นสนิท ด้านในเหมือนมีกลิ่นเผาไม้จันทน์อยู่ สามารถได้กลิ่นแรงนั่นจากข้างนอกได้เลย

แม้ว่าซูเหวินเฉิงรู้ว่าคุณปู่ซูเป่ยซานป่วย กลับกลับมาเป็นครั้งแรกเลย

เห็นประตูใหญ่ปิดแน่นสนิท เขาผลักออกไปอย่างกังวลใจ แล้วรีบเดินเข้าไป

เท้าของซูเหวินเฉิงก้าวไปเพียงครึ่งก้าวเท่านั้น ก็ถอยออกมา

“แค่ก แค่ก แค่ก ที่นี่จุดไม้จันทน์เยอะเกินไป จะรมควันให้คนตายซะแล้ว !”