บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1027

“ใช่ครับ ข้าน้อยก็คืออาหนู”

อาหนูคำนับให้ฉีกงครั้งแล้วครั้งเล่า “อาจารย์ย่อมจำบทบาทเล็ก ๆ อย่างอาหนูนี้ไม่ได้อยู่แล้ว ก่อนหน้าที่ถูกจัดการให้ไปดักซุ่มโจมตีที่เมืองไพ่ ก็คือข้าน้อยเอง”

ฉีกงยังไม่ได้พยายามค้นหาชื่ออาหนูนี้ในความทรงจำ พอได้ยินเขาเอ่ยถึงเมืองไพ่ จึงจะนึกขึ้นมาได้

“อ้อ ที่แท้ก็อาหนูนั่นเอง”

ฉีกงพูดขายผ้าเอาหน้ารอด แล้วเอ่ยถามตามประสา “จัดการให้นายไปเมืองไพ่ไม่ใช่เหรอ ? ทำไมจู่ ๆ กลับมาที่หลิ่งหนาน ล่ะ ?”

อาหนูยังคงคุกเข่าอยู่ด้วยความนอบน้อม และพูดอธิบายอย่างอดทน “อาจารย์ครับ อาหนูไม่กล้าพูดปด ที่กลับมาหลิ่งหนานเที่ยวนี้ ก็เพื่อปกป้องตัวเอง”

“ปกป้องตัวเอง ?”

“น่าขัน ! ใครช่างมีความสามารถใหญ่โตถึงขนาดนั้น ที่สามารถบีบให้นายปกป้องตัวเอง ?”

ฉีกงชะงักไปเล็กน้อย แม้ว่าเขาจำชื่อของอาหนูไม่ได้ กลับรู้ว่าเที่ยวนี้ที่ถูกเขาส่งไป เป็นยอดฝีมือที่ชำนาญในการใช้พิษกู่

ทอดสายตามองทั่วพื้นที่ภาคกลาง ที่สามารถบีบให้ปรมาจารย์กู่ถอยกลับบ้านเกิดเพื่อปกป้องตัวเองได้ เกรงว่ามีไม่กี่คนหรอก !

“อาหนูไม่กล้าปิดบังอาจารย์ครับ การเดินทางไปเมืองไพ่เที่ยวนี้ ผมได้หว่านหนอนพิษกู่ในหูของซูเหวินเฉิง ตามคำสั่งแล้วครับ”

“อืม การวางกู่ เดิมทีก็เป็นทักษะพื้นฐานของปรมาจารย์กู่อย่างเรา ๆ ประเด็นนี้ ไม่มีอะไรให้น่าโอ้อวด” ฉีกงเค้นเสียงหึอย่างเย็นชา

“ใช่ครับ ใช่” อาหนูก้มหน้าด้วยความหวาดกลัว “อาหนูไม่กล้าถือว่าเป็นความดีความชอบของตัวเองครับ หลังจากไล่กวดซูเหวินเฉิงออกจากเมืองไพ่ตามคำสั่ง ผมก็อยู่ต่อ เพื่อรอการเรียกหาของอาจารย์”

“แต่นึกไม่ถึงเลยว่า ผมกับกลุ่มสหายจะถูกดักซุ่มโจมตีกะทันหันในคืนเมื่อวาน”

“กวงโถวโดนคนคนนั้นตัดหัวขาดไปเลย สหายที่เหลือก็ได้รับบาดเจ็บกันหมดด้วยเหมือนกัน มีเพียงผมที่อาศัยวิชากู่ได้ จึงสามารถหนีออกมาได้”

“หึ ! ไอ้สวะไร้ประโยชน์ เป็นใครที่ใจกล้าถึงขนาดนั้น กล้าไปดักซุ่มโจมตีพวกนายที่เมืองไพ่ ?” ฉีกงพูดด้วยความเหยียดหยาม “อีกฝ่ายมีกี่คน ? สิบคนหรือว่าร้อยคน ?”

อาหนูกลับส่ายหน้า “ไม่ใช่ทั้งคู่ครับอาจารย์ อีกฝ่ายมีเพียงตัวคนเดียว”

“อะไรนะ ? !”

คราวนี้ ไม่เพียงแค่ฉีกงเท่านั้น แม้กระทั่งฉีเวยก็ตกใจยกใหญ่ตามไปด้วยเช่นเดียวกัน

อีกฝ่ายมีเพียงคนเดียว กลับสามารถตัดหัวของกวงโถวขาดได้อย่างง่ายดาย ทำให้หลายสิบคนบาดเจ็บ บีบให้อาหนูวิ่งหนีเพื่อปกป้องตัวเอง

เป็นใครกันแน่ ที่มีพลังมากขนาดนี้ ?

คงจะไม่ได้เป็นฉินเทียนนั่นอีกหรอกนะ ?

ไม่ ไม่มีทาง !

อาหนูบอกว่าเป็นเรื่องเมื่อคืน แต่ฉินเทียนมาถึงหลิ่งหนานแล้ว ไม่มีเวลาไปเมืองไพ่เลยด้วยซ้ำ !

“รีบว่ามา คนนั้นเป็นใครกันแน่ !” ฉีกงจับคอเสื้อของอาหนูเอาไว้ แล้วถามอย่างเสื่อมทราม

อาหนูถูกทำให้ตกใจกลัวจนใบหน้าซีดเผือด “ไม่……ไม่ทราบว่าเขาชื่ออะไร รู้แค่ว่าเป็นชายวัยกลางคนผอม ๆ สูง ในมือถือดาบแหลมคมอยู่เล่มหนึ่งครับ”

“คนนั้นลึกลับซับซ้อน เราก็ไม่ได้สังเกตเลย กวงโถวก็โดนตัดหัวไปแล้ว !”

เหมือนนึกถึงฉากที่น่าหวาดกลัวเมื่อคืน อาหนูก็พูดด้วยตัวสั่นเทา “รอให้เรามาพบ สหายหลายคนก็ติดกับไปแล้ว”

“แต่ว่าอาจารย์วางใจได้ครับ แม้คนนั้นจะเก่งกาจมาก กลับโดนพิษกู่ของผมเข้าแล้ว ! ทนได้ไม่ถึงสามวัน จะต้องตายโหงแน่นอน !”

คราวนี้ฉีกงผลักอาหนูออก “หากคราวหน้าเกิดเรื่องพรรค์นี้ขึ้นอีก ให้ยอมรับผิดด้วยความตาย ! อย่าหนีกลับหลิ่งหนาน เดี๋ยวตระกูลฉีจะขายหน้าเอา !”

“ครับ ครับ……” อาหนูขานรับเบา ๆ คลานขึ้นมาแล้วหดตัวอยู่ในมุม เดี๋ยวชีวิตน้อย ๆ จะตายเอา

ฉีกงไล่อาหนูไป คราวนี้จึงจะมองฉีเวย “นายน้อย แม้ไม่แน่ใจว่าใครเป็นคนสังหารกวงโถว แต่จากมุมมองของผม จะต้องมีความเกี่ยวข้องกับฉินเทียนอย่างแน่นอน !”

“ฉินเทียนที่ใจดำอำมหิตนั่น มีแต่แผนสกปรก บางทีเวลายิ่งนานอุปสรรคจะยิ่งมากตาม ให้เขามีชีวิตอยู่ถึงคืนนี้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด !”