บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1045

“ฉีอวี่？！”

ฉีเฟยที่เหงื่อออกมากจากการทำงาน ไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนที่ตกลงมาจากเบื้องบน คือน้องชายของเขาเอง！

เขาตื่นตระหนกทันทีและรีบปีนเข้าไป

เขายกฉีอวี่ขึ้นจากพื้นไว้ในอ้อมแขนของเขา “ฉีอวี่? เกิดอะไรขึ้นกับนาย？！

อย่างไรก็ตามในขณะนี้ฉีอวี่ เต็มไปด้วยเลือดแล้ว

มือและเท้าของเขาเย็นเฉียบ และมีเพียงชีพจรที่แผ่วเบาเท่านั้น ที่ยังคงอยู่ในอกของเขา

“ฉีอวี่ อย่ายอมแพ้ อดทนไว้！”

“ ฉันจะช่วยนายกลับมาแน่นอน ! ฉันจะไปหานายน้อยและเจ้าบ้านเดี๋ยวนี้！”

“รอฉัน ฉันจะกลับมาทันที！”

ฉีเฟยไม่มีเหตุผลอะไรแล้ว และต้องการรีบออกไปหาคนมาช่วย

แต่ว่า ขณะที่เขาก้าวไปครึ่งก้าว ฉีอวี่ก็คว้าชายเสื้อของเขาไว้

แม้จะสัมผัสเพียงแผ่วเบา แต่ฉีเฟยก็ยังรู้สึกได้

เขารีบหยุดทันที ก้มลงกอดฉีอวี่ “ใช่ ฉันทิ้งคุณไว้ที่นี่ไม่ได้ ที่นี่มีสุนัขป่า พวกมันกินซากศพ และพวกมันจะกินคุณด้วย”

“พี่จะพานายไป พี่จะพาไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าบ้าน ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ พี่จะไม่มีวันให้นายตาย！”

แม้ว่าฉีเฟยจะเหลือแขนเพียงข้างเดียว แต่เขาก็ยังกัดฟันและอุ้มฉีอวี่ขึ้นมา

แต่หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว สองพี่น้องก็เซล้มลงกับพื้น เพราะกำลังแขนไม่พอ

คราวนี้ ฉีอวี่ล้มลงและกระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง

แต่เพราะเหตุนี้ เขาจึงลืมตาขึ้นด้วยความอ่อนแอ

“ฉีอวี่ อดทนไว้ พี่ทำได้ พี่สามารถพานายออกจากที่นี่ได้”

“นายต้องรอด ! เมื่อเจอฆาตกรเมื่อไหร่ ต้องฉีกเป็นชิ้น ๆ！”

ฉีเฟยด้วยความตื่นตระหนก ทุกเสียงล้วนกระวนกระวายอย่างยิ่ง

และฉีอวี่นอนอย่างอ่อนแรง ในอ้อมแขนของเขา โดยมีเลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากไม่หยุด

เขาถูกฉีเหวยแทงเข้าที่หัวใจและตกลงมาจากที่สูงเช่นนี้ เขาน่าจะเสียชีวิตแล้ว

“พี่……หนี……หนีไปจากที่นี่……”

ฉีอวี่พูดอย่างยากลำบาก ชี้ไปที่กระเป๋าเสื้อด้านขวาของเขา “ช่วยด้วย……ช่วยฉัน……ให้……ให้……”

หลังจากดิ้นรนเพื่อบีบคำพูดเหล่านี้ ฉีอวี่ก็หมดแรงเฮือกสุดท้าย

มือขวาที่เปื้อนเลือด หล่นลง

“ฉีอวี่！”

ฉีเฟยตะโกนเสียงดัง “ไม่ ! นายต้องรอดเพื่อฉัน นายต้องรอด！”

แต่ไม่ว่าเขาจะเรียกอย่างไร ฉีอวี่ก็จะไม่ลืมตาขึ้นมาอีกแล้ว

ฟ้าแลบวาบผ่านและประกายไฟรุนแรงแยกท้องฟ้า

“เปรี้ยง______”

เม็ดฝนขนาดเท่าเมล็ดถั่ว ตกลงมากระทบศีรษะและใบหน้าของเขา

เพียงชั่วพริบตา ฉีเฟยก็เปียกโชกกลายเป็นซุปไก่

ด้วยแขนที่เหลือของเขา เขากอดฉีอวี่ที่เสียชีวิตแล้ว เดินไปข้างหน้าอย่างบูดบึ้ง

ในวันที่ฝนตกถนนลื่น ฉีเฟยล้มลงกับพื้นอย่างแรงหลายครั้ง

แต่เขายังคงไม่ยอมแพ้ และต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง ในการกลับไปที่ลานตระกูลฉีจากภูเขาด้านหลัง

เนื่องจากเป็นเวลากลางดึก และมีฝนตกลงมา ตระกูลฉีทั้งหมดจึงเงียบมาก

ฉีเฟยลากไปจนสุด อุ้มฉีอวี่ไปที่ประตูห้องของฉีเซิ่ง และกระแทกประตูอย่างแรง “ ท่านเจ้าบ้าน ได้โปรดช่วยน้องชายของฉันด้วย ได้โปรดช่วยเขาด้วย！”

ฉีเซิ่งถูกปลุกให้ตื่นขึ้น เปิดประตูก็เห็นฉีเฟยในสภาพที่น่าเวทนา ตกใจคิดว่าฉินเทียนบุกเข้าไปในบ้านแล้ว

เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นตระหนก “ฉินเทียนพาคนบุกเข้ามาเหรอ ? เร็วเข้า รีบปลุกทุกคน！”