บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1047

ฉินเทียนเดินจากสนามหลังบ้านมาถึงห้องโถงด้านหน้าถึงจะมองเห็นคนที่ยืนเต็มอยู่ข้างใน

แต่ละคนดูดุร้าย เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาดี

มิน่าล่ะหวางเหมยถึงได้กลัว ผู้หญิงอย่างเธอเคยเห็นการต่อสู้แบบนี้ที่ไหนกัน?

เพียงแต่หากอยากจะข่มคนธรรมดาให้กลัวยังพอได้ แต่คิดจะใช้คนมากมาข่มให้ฉินเทียนกลัว? ดูจะเพ้อฝันเกินไปไหม!

ฉินเทียนเอามือสองข้างไพล่หลังเดินเข้าห้องโถงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน

ในห้องมีชายฉกรรจ์ยืนเต็มสองแถว แต่ละคนถลึงตามองมาด้วยความโกรธ

ฉีเวยนั่งอยู่บนที่นั่งหลักจิบชาอย่างสบายอกสบายใจ ดูหยิ่งยโสมาก

สองข้างซ้ายขวาของเขามีห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสี่ซึ่งกำลังจับตามองฉินเทียนอย่างเคร่งขรึมยืนอยู่

เมื่อเห็นสภาพการณ์ของพวกเขา ฉินเทียนรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ตระกูลฉีมาลองเชิงอย่างโจ่งแจ้ง

แม้ว่าตระกูลฉีจะตกต่ำ แต่เพียงแค่อาศัยบัญชาพญายมอย่างเดียวจะทำให้พวกเขายอมก้มหัวได้ยังไง?

ดังนั้นฉีเซิ่งเจ้าบ้านตระกูลฉีจอมเจ้าเล่ห์จึงไม่ได้ปรากฏตัว แต่ให้ฉีเวยมาแทน

ถ้าสามารถปราบปรามควบคุมฉินเทียนได้ก็จะพอดี แต่ถ้าแพ้ฉีเซิ่งก็ยังมีที่เหลือให้ถอยกลับได้

เป็นแผนการที่ดีจริงๆ!

ในใจฉินเทียนส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ปล่อยให้ตระกูลฉีวางอุบายไปตามใจ เขาสนแค่ไม่ว่าจะมาไม้ไหนก็รับมือได้!

หม่าหงเทาและชุยหมิงตามฉินเทียนมาทันแล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์ก็ส่งเสียงเยาะตาม

พวกเขาเคยเดินทางมาทั่วแล้ว มีฉากแบบไหนบ้างที่ไม่เคยเห็น?

แค่ลูกกระจ๊อกตระกูลฉีไม่สามารถทำอะไรได้!

ฉินเทียนเอามือไพล่หลังเดินเข้าไปในห้องโถงหน้าอย่างมั่นใจ โดยไม่สนใจชายฉกรรจ์สองแถวที่ยืนอยู่ในห้องโถงหน้า

หม่าหงเทาและชุยหมิงเดินตามหลังฉินเทียน คนหนึ่งเดินวางมาดแบกมีดม้งพาดไหล่ อีกคนมือถือดาบยาวอย่างสบายๆ

ท่าทางของทั้งสามดูสบายเกินไปราวกับว่ากำลังเดินเล่น

เดิมทีฉีเวยคิดว่าจะเห็นฉินเทียนตื่นตระหนกหรือหวาดกลัว

แต่ฉินเทียนกลับไม่สนใจเลยสักนิด จนถึงขั้นไม่ปรายตามองแม้กระทั่งนายน้อยตระกูลฉีอย่างเขา!

ในใจฉีเวยจึงเกิดความคิดชั่วขึ้นทันที เขาโยนถ้วยชาในมือลงบนพื้นอย่างแรง "ฉินเทียน มึงกล้ามากนะ!"

"ที่ฆ่าคนตระกูลฉีไปสองคนติดกัน วันนี้กูพาเหล่าพี่น้องมาทวงความยุติธรรมจากมึง!"

"หนี้เลือด มันต้องจ่ายคืนด้วยเลือด!"

ฉินเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ฆ่าคนตระกูลฉีสองคนติดกัน?

เมื่อคืนเขาตามฉีเฟยกลับถึงตระกูลฉี ฉีกงใช้เกาทัณฑ์แขนเสื้อซุ่มโจมตี เขาใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ฆ่าฉีกงจริง

แต่ทำไมพอมาถึงปากของฉีเวยถึงได้กลายเป็นสองคน?

หรือว่ายังมีใครตายอีก?

เรื่องชั่วแบบนี้ก็คิดจะโบยมาให้เขาฉินเทียนเหรอ?!

ฉินเทียนมองฉีเวยอย่างเย็นชา "ฉันยอมรับว่าฆ่าผู้อาวุโสของพวกนายไปคนหนึ่ง ส่วนอีกคนหนึ่ง ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน และไม่รู้ว่าใครกันที่ตาย"

"นายน้อยฉี อยากนัดประลองฉันฉินเทียนสามารถเล่นด้วยได้ แต่ทางที่ดีนายก็ควรหาเหตุผลที่เหมาะสมกว่านี้"

"ต่อให้ฉันฆ่าฉีกงไป มันก็แค่เอาวิธีการของฝ่ายตรงข้ามมาโจมตีกลับในทำนองเดียวกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องการฆ่าฉัน ก็คงไม่มีจุดจบถูกฆ่าตาย"

"เฮอะๆ ฉินเทียน ได้ยินแกพูดแบบนั้น กลับกลายเป็นว่ามึงเป็นฝ่ายโดนรังแกงั้นสิ?"

ฉีเวยส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา "ค้างหนี้ต้องคืนเงิน ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต! มึงกล้าทำ ทำไมไม่กล้ายอมรับล่ะ?"

"ฆ่าแล้วก็คือฆ่าแล้ว ไม่ฆ่าก็คือไม่ได้ฆ่า" ฉินเทียนมองฉีเวยอย่างเย็นชา "ทำไมถึงต้องยอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำ?"

"ฉินเทียน!"

ฉีเวยกัดฟันเดินออกมาจากฝูงชน จ้องมองฉินเทียนอย่างชั่วร้าย "มึงไอ้โจรชั่ว! ฆ่าฉีอวี่น้องชายของกูแล้วโยนเขาลงมาจากถ้ำหมื่นศพ!"

"ความแค้นครั้งนี้ วันนี้กูจะให้มึงชดใช้ด้วยชีวิต!"

ฉินเทียนรู้สึกแปลกใจ "น้องชายของนาย?" ฉันไม่รู้จริงๆว่านายมีน้องชาย"

"พวกแกแต่ละคนพูดจากันบ้าๆบอๆ แสดงความสามารถที่แท้จริงออกมา เรามาแสดงฝีมือกันดีกว่า"

ชุยหมิงพูดพลางหันหน้ามองฉินเทียน ในน้ำเสียงมีความตำหนิอยู่นิดๆ "พี่เทียน เมื่อคืนพี่อาศัยจังหวะที่เราเมาเหล้าไปเยี่ยมบ้านตระกูลฉีตอนกลางคืนเหรอ?"

"ต่อไปถ้ามีเรื่องน่าสนุกเช่นนี้อีกจะต้องพาพวกเราไปด้วย มิฉะนั้นจะถือไม่นับเราเป็นพี่น้อง!"

ฉินเทียนเกาหัวอย่างรู้สึกผิด "ฉันแค่แวะไปดูเท่านั้นเอง แล้วครั้งหน้าจะพาพวกนานไป"

การสนทนาของทั้งคู่ดูผ่อนคลายมาก ในคำพูดนั้นไม่ได้ให้ความสำคัญกับตระกูลฉีเลย

มันทำให้ฉีเวยโมโหมาก เขาทุบโต๊ะทันที "ฉินเทียน มึงชักจะรังแกคนอื่นเกินไปแล้ว!"

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็ไม่มีอะไรต้องคุยกัน!"

"วันนี้กูไม่ได้มาในฐานะเจ้าสำนักของตระกูลฉี แต่มาในฐานะลูกศิษย์ของฉีกง ที่จะมาให้มึงชดใช้หนี้เลือดให้อาจารย์!"

"ใช่! ฉันก็ต้องการล้างแค้นให้อาจารย์และน้องชายของฉัน!" ฉีเฟยตะโกนตาม ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ฉีเสวียนกลับมองพวกฉินเทียนและชุยหมิงทั้งสามคนด้วยความดูถูก "เด็กโง่ ไม่นานพวกแกจะต้องเสียใจทีหลัง ว่าไม่ควรทำให้ตระกูลฉีของเราต้องขุ่นเคือง"

ฉินเทียนกลับถูกพวกเขาล้อจนหัวเราะออกมาเสียงดัง "ในเมื่อนัดตีกันชัดเจนแล้ว งั้นก็เปลี่ยนสถานที่กันเถอะ สถานที่ตรงนี้เล็กเกินไป"

ความจริงลานบ้านคฤหาสน์ของตระกูลซูไม่เล็ก แต่ในเมื่อจะเปิดศึกก็จะต้องมีการนองเลือด

สิ่งที่ฉินเทียนต้องการคือการหาสถานที่ที่เงียบสงบและกว้างขวางเพื่อที่จะกำจัดคนเหล่านี้ได้ทั้งหมด

จะได้ไม่เรี่ยราดไปทั่วพื้นให้เขาต้องเก็บตอนท้ายแล้วถูกหวางเหมยบ่นต่างๆนานา

เขาไม่ได้กลัวหวางเหมย แต่เวลาผู้หญิงบ่นขึ้นมามักจะไม่จบสักที

โดยเฉพาะหวางเหมยหญิงชาวบ้านที่ไร้เหตุผล เขาไม่สามารถจะฆ่าแกงเธอได้จริงๆ ไม่ว่าเขาจะเกลียดมากแค่ไหน แต่ยังไงซะพวกเขาก็เป็นญาติของซูซู

สามารถอยู่ห่างจากและขับไล่ หรือแม้กระทั่งตัดขาดการติดต่อไปมาหาสู่ แต่จะฆ่าเอาชีวิตพวกเขาจริงๆไม่ได้

ฉีเวยรอฟังคำพูดประโยคนี้ของฉินเทียน "ได้! ถ้ากล้าก็ตามมา!"

"ฉินเทียน วันนี้ของปีหน้าจะเป็นวันเซ่นไหว้แก!"