บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1047

ฉินเทียนเดินจากสนามหลังบ้านมาถึงห้องโถงด้านหน้าถึงจะมองเห็นคนที่ยืนเต็มอยู่ข้างใน

แต่ละคนดูดุร้าย เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาดี

มิน่าล่ะหวางเหมยถึงได้กลัว ผู้หญิงอย่างเธอเคยเห็นการต่อสู้แบบนี้ที่ไหนกัน?

เพียงแต่หากอยากจะข่มคนธรรมดาให้กลัวยังพอได้ แต่คิดจะใช้คนมากมาข่มให้ฉินเทียนกลัว? ดูจะเพ้อฝันเกินไปไหม!

ฉินเทียนเอามือสองข้างไพล่หลังเดินเข้าห้องโถงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน

ในห้องมีชายฉกรรจ์ยืนเต็มสองแถว แต่ละคนถลึงตามองมาด้วยความโกรธ

ฉีเวยนั่งอยู่บนที่นั่งหลักจิบชาอย่างสบายอกสบายใจ ดูหยิ่งยโสมาก

สองข้างซ้ายขวาของเขามีห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสี่ซึ่งกำลังจับตามองฉินเทียนอย่างเคร่งขรึมยืนอยู่

เมื่อเห็นสภาพการณ์ของพวกเขา ฉินเทียนรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ตระกูลฉีมาลองเชิงอย่างโจ่งแจ้ง

แม้ว่าตระกูลฉีจะตกต่ำ แต่เพียงแค่อาศัยบัญชาพญายมอย่างเดียวจะทำให้พวกเขายอมก้มหัวได้ยังไง?

ดังนั้นฉีเซิ่งเจ้าบ้านตระกูลฉีจอมเจ้าเล่ห์จึงไม่ได้ปรากฏตัว แต่ให้ฉีเวยมาแทน

ถ้าสามารถปราบปรามควบคุมฉินเทียนได้ก็จะพอดี แต่ถ้าแพ้ฉีเซิ่งก็ยังมีที่เหลือให้ถอยกลับได้

เป็นแผนการที่ดีจริงๆ!

ในใจฉินเทียนส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ปล่อยให้ตระกูลฉีวางอุบายไปตามใจ เขาสนแค่ไม่ว่าจะมาไม้ไหนก็รับมือได้!

หม่าหงเทาและชุยหมิงตามฉินเทียนมาทันแล้ว เมื่อเห็นสถานการณ์ก็ส่งเสียงเยาะตาม

พวกเขาเคยเดินทางมาทั่วแล้ว มีฉากแบบไหนบ้างที่ไม่เคยเห็น?

แค่ลูกกระจ๊อกตระกูลฉีไม่สามารถทำอะไรได้!

ฉินเทียนเอามือไพล่หลังเดินเข้าไปในห้องโถงหน้าอย่างมั่นใจ โดยไม่สนใจชายฉกรรจ์สองแถวที่ยืนอยู่ในห้องโถงหน้า

หม่าหงเทาและชุยหมิงเดินตามหลังฉินเทียน คนหนึ่งเดินวางมาดแบกมีดม้งพาดไหล่ อีกคนมือถือดาบยาวอย่างสบายๆ

ท่าทางของทั้งสามดูสบายเกินไปราวกับว่ากำลังเดินเล่น

เดิมทีฉีเวยคิดว่าจะเห็นฉินเทียนตื่นตระหนกหรือหวาดกลัว

แต่ฉินเทียนกลับไม่สนใจเลยสักนิด จนถึงขั้นไม่ปรายตามองแม้กระทั่งนายน้อยตระกูลฉีอย่างเขา!

ในใจฉีเวยจึงเกิดความคิดชั่วขึ้นทันที เขาโยนถ้วยชาในมือลงบนพื้นอย่างแรง "ฉินเทียน มึงกล้ามากนะ!"

"ที่ฆ่าคนตระกูลฉีไปสองคนติดกัน วันนี้กูพาเหล่าพี่น้องมาทวงความยุติธรรมจากมึง!"

"หนี้เลือด มันต้องจ่ายคืนด้วยเลือด!"

ฉินเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ฆ่าคนตระกูลฉีสองคนติดกัน?

เมื่อคืนเขาตามฉีเฟยกลับถึงตระกูลฉี ฉีกงใช้เกาทัณฑ์แขนเสื้อซุ่มโจมตี เขาใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ฆ่าฉีกงจริง

แต่ทำไมพอมาถึงปากของฉีเวยถึงได้กลายเป็นสองคน?

หรือว่ายังมีใครตายอีก?

เรื่องชั่วแบบนี้ก็คิดจะโบยมาให้เขาฉินเทียนเหรอ?!

ฉินเทียนมองฉีเวยอย่างเย็นชา "ฉันยอมรับว่าฆ่าผู้อาวุโสของพวกนายไปคนหนึ่ง ส่วนอีกคนหนึ่ง ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน และไม่รู้ว่าใครกันที่ตาย"

"นายน้อยฉี อยากนัดประลองฉันฉินเทียนสามารถเล่นด้วยได้ แต่ทางที่ดีนายก็ควรหาเหตุผลที่เหมาะสมกว่านี้"

"ต่อให้ฉันฆ่าฉีกงไป มันก็แค่เอาวิธีการของฝ่ายตรงข้ามมาโจมตีกลับในทำนองเดียวกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องการฆ่าฉัน ก็คงไม่มีจุดจบถูกฆ่าตาย"

"เฮอะๆ ฉินเทียน ได้ยินแกพูดแบบนั้น กลับกลายเป็นว่ามึงเป็นฝ่ายโดนรังแกงั้นสิ?"

ฉีเวยส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา "ค้างหนี้ต้องคืนเงิน ฆ่าคนต้องชดใช้ด้วยชีวิต! มึงกล้าทำ ทำไมไม่กล้ายอมรับล่ะ?"

"ฆ่าแล้วก็คือฆ่าแล้ว ไม่ฆ่าก็คือไม่ได้ฆ่า" ฉินเทียนมองฉีเวยอย่างเย็นชา "ทำไมถึงต้องยอมรับในสิ่งที่ไม่ได้ทำ?"

"ฉินเทียน!"

ฉีเวยกัดฟันเดินออกมาจากฝูงชน จ้องมองฉินเทียนอย่างชั่วร้าย "มึงไอ้โจรชั่ว! ฆ่าฉีอวี่น้องชายของกูแล้วโยนเขาลงมาจากถ้ำหมื่นศพ!"

"ความแค้นครั้งนี้ วันนี้กูจะให้มึงชดใช้ด้วยชีวิต!"

ฉินเทียนรู้สึกแปลกใจ "น้องชายของนาย?" ฉันไม่รู้จริงๆว่านายมีน้องชาย"