บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1048

สำหรับการท้าของฉีเวย ฉินเทียนไม่มีความกลัวใดๆ ยินดีที่จะไป

ยังไงซะการที่อยากจะให้สุนัขเชื่อฟังก็ขาดไม้พลองไปไม่ได้

มีเพียงแค่ตีจนพวกมันกลัว มันถึงจะส่ายหางร้องขอความสงสารอยู่ข้างเท้าคุณ!

ส่วนตระกูลฉีก็คือสุนัขร้ายตัวหนึ่งที่รุกล้ำเหิงหลิ่ง

คนของตระกูลฉีเดินออกจากบ้านตระกูลซูอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกร นำทีมโดยฉีเวยที่มีสีหน้าแห่งชัยชนะ

ห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสี่ด้านหลังก็มีรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้า เห็นได้ชัดว่ามองฉินเทียนเป็นเหมือนคนตายไปแล้ว

คนที่เดินตามหลังห้าผู้อาวุโสพิษคือ36 ทัพฟ้าของตระกูลฉี ซึ่งตอนนี้เหลือเพียง 35 คน

หนึ่งในนั้นถูกจาปากัดจนเลือดอาบหัว บาดเจ็บสาหัสใกล้ตายที่บ้านหินตั้งนานแล้ว

ต่อมาสามารถฝืนช่วยชีวิตมาได้ แต่กลับกลายเป็นคนบ้า

แต่แม้ว่าจะมีเพียง 35 คน แต่แต่ละคนก็กำยำล่ำสันและดุร้าย

เมื่อเทียบกับตระกูลฉีที่โอ้อวดแสนยานุภาพ ทางฝั่งของฉินเทียนนั้นกลับดูอ่อนแอกว่ามาก

พวกเขารักษาระยะห่างจากตระกูลฉี ฉินเทียนที่เป็นผู้นำดูสงบมาก

หม่าหงเทาและชุยหมิงที่ตามหลังเขาโอบไหล่พูดคุยหัวเราะกันราวกับกำลังจะออกไปช้อปปิ้ง

มองยังไงก็ไม่เหมือนนัดกันไปสู้

เมื่อเทียบกับพวกทั้งสามคนของฉินเทียนที่ดูสบายอกสบายใจ ชาวบ้านทั้งเหิงหลิ่งทั้งหมดล้วนตกอกตกใจ

ในเหิงหลิ่ง มีใครที่ไม่รู้ความเก่งของตระกูลฉีบ้าง?

แม้แค่พูดถึงตระกูลฉีก็หน้าซีดแล้ว!

ตอนที่ตระกูลซูถูกคนตระกูลฉีมาหาถึงบ้าน เพื่อนบ้านรอบๆต่างแสดงความเสียใจกับตระกูลซูอย่างเงียบๆ

เพราะพวกเขารู้ว่าอีกไม่นานตระกูลซูจะถูกฆ่ากวาดล้างจนหมดสิ้น และหายไปจากเหิงหลิ่ง

สำหรับเคราะห์ร้ายที่ตระกูลซูประสบ แม้ว่าทุกคนจะแสดงความเห็นใจอย่างสุดซึ้ง แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ!

เพราะกลัวว่าจะพลอยโดนหางเลขไปด้วย นำพาหายนะมาสู่ครอบครัว!

แม้จะไม่มีใครกล้าพูดอะไร แต่ความคึกคักนี้ก็เป็นสิ่งที่ต้องดู

ดังนั้นสองข้างทางจึงแน่นไปด้วยผู้คนที่มาชมความคึกคัก

เหล่าชายหญิงบางส่วนที่รู้ข้อเท็จจริงกลับชี้นิ้วออกมาจิ้มไปยังพวกฉินเทียนทั้งสามคน แล้วพูดคุยกันเสียงดัง

"ดูสิ นั่นลูกเขยตระกูลซู ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เขามาอยู่กับฝ่ายหญิง"

"จุ๊ๆๆ ในเมืองเล็กๆแบบเรา ใครๆก็รู้ว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงมันไม่ง่าย! ชายหนุ่มคนนี้ดูขาวสะอาด น่าเสียดายเหลือเกิน!"

"ใช่ หน้าตาดีมาก แค่ดูก็รู้ว่าใจดีใจกว้าง น่าเสียดายที่กระดูกไม่แข็งพอ ต่อให้ครอบครัวจะยากจนขนาดไหน เขาก็ไม่ควรจะแต่งเป็นลูกเขยที่มาอยู่บ้านฝ่ายหญิงนี่!"

"น่าสงสารเนอะ ตระกูลซูไปหาเรื่องให้ตระกูลฉีโกรธ แล้วผลักไสลูกเขยที่มาอยู่กับฝ่ายหญิงของตนไปรับโทษ น่าขายหน้าจริงๆ!"

เหล่าฝูงชนยิ่งคุยก็ยิ่งโกรธ เห็นพ้องต้องกันว่าตระกูลซูไม่ได้เรื่อง

แต่ก็แค่พูดกันเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นตระกูลซูหรือตระกูลฉี คนธรรมดาอย่างพวกเขาก็ไม่สามารถไปทำให้ขุ่นเคืองได้

กลุ่มคนตระกูลฉีเดินห่างออกไปเรื่อยๆ ในขณะที่เหล่าเพื่อนบ้านก็เดินตามฉินเทียนอย่างระมัดระวัง แต่ละคนล้วนแสดงสีหน้าเห็นใจ

สำหรับความคิดเห็นของทุกคนนั้น ฉินเทียนที่หูตาไวย่อมได้ยินอย่างชัดเจน

ในใจเขาไม่เพียงไม่รู้สึกโกรธแม้เพียงนิด แต่กลับอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็ล้วนไม่ขาดคนที่ว่างเอาแต่พูดเรื่องการต่อสู้กับความอยุติธรรม

แต่เป็นเช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน ต่อสู้กับตระกูลฉีให้เห็นชัดกันไปเลย เขาจะได้เชือดไก่ให้ลิงดูพอดี!

ไม่แน่ว่าคนที่รุมล้อมท่ามกลางฝูงชนอาจมีสายตาจากตระกูลใหญ่ๆ

ตระกูลเซี่ยทางตอนเหนือ เกาะหวังแห่งตงไห่ อาจมีแม้กระทั่งสายลับตระกูลฉินของพวกเขา!

ไม่นานกลุ่มคนก็มาถึงป่าไผ่นอกเหิงหลิ่ง

หางแถวที่ตามมาล้วนเป็นลุงป้าที่ว่างของเหิงหลิ่ง

ฉีเวยโบกมือให้36 ทัพฟ้าข้างหลัง พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "บอกพวกคนแก่เหล่านี้ว่า ถ้าไม่กลัวตาย ก็ให้อยู่ดู"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา บรรดาผู้ชมที่หวงแหนชีวิตยิ่งกว่าใครก็กระจัดกระจายหนีไปทันที

เหล่าคนที่ยังลังเลที่จะทิ้งโอกาสรอดูความสนุก ก็ถอยออกไปห่างๆ ปีนต้นไม้มองดูจากข้างบน

ฉินเทียนเลิกคิ้วยิ้มบางๆแล้วส่งข้อความออกไป

ฉีเวยไม่พอใจกับสิ่งนี้เป็นอย่างมาก "ฉินเทียน แกกำลังจะตายที่นี่แล้ว ยังมีอารมณ์เล่นโทรศัพท์อยู่อีก?"

"รีบอาศัยใช้เวลาว่างนี้จัดการเรื่องงานศพของตัวเองซะเถอะ!"