บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1050

ฉินเทียนพูดพลางบิดขี้เกียจและหาวอย่างเกินจริง

ฉีเฟยเหมือนโดนดูถูกอย่างมาก โกรธจนหน้าดำหน้าแดง!

เขาลุกขึ้นจากพื้นบอกกับฉินเทียนอย่างโหดเหี้ยมว่า "แค่ขบวนงูนับหมื่นก็เพียงพอที่จะทำให้แกตายศพไม่สวยได้แล้ว!"

ฉินเทียนมองที่เท้าอย่างดูถูก ลูกงูเหล่านี้แม้จะมาก แต่มันก็เล็กเกินไป

เอากลับไปตุ๋นที่บ้านก็ยังเอามาผ่าท้องยากเลย

"ขยะแค่นี้ก็กล้าเอามาให้เสียหน้า ตระกูลฉีของพวกแก จบแล้วจริงๆ!"

ฉินเทียนพูดจบก็ก้าวเท้าเดินไปยังจุดที่ฝูงงูรวมกันหนาแน่น

แม้ปากเขาจะเยาะเย้ยฉีเฟย แต่ในใจกลับรู้ดีว่าฉีเฟยเป็นแค่บริวารหน้ารถม้าเท่านั้น

ท่าไม้ตายจริงๆนั้นจะต้องยังอยู่ข้างหลัง

สิ่งที่เขาต้องการคือจัดการเก็บฉีเฟยก่อนแล้วค่อยบีบให้ฉีเวยลงมือ!

ในเมื่อต้องการเชือดไก่ให้ลิงดู งั้นเขาจะส่งของขวัญชิ้นโตให้ฉีเซิ่ง!

พอฉินเทียนก้าวเท้าเข้าไป เหล่าฝูงงูที่ดูน่ากลัวกลับถอยหลังอย่างน่าประหลาด

ราวกับว่าพวกมันไม่ใช่งูพิษ ส่วนฉินเทียนที่บีบเข้ามาใกล้พวกมันต่างหากที่เป็นพิษที่น่ากลัวที่สุด!

หม่าหงเทาและชุยหมิงมองอย่างขบขัน เอ่ยแซวเสียงดังว่า "พี่เทียน พี่พกผงหรดาลแดงรึเปล่าเนี่ย ทำไมงูพวกนี้ถึงกลัวพี่ขนาดนี้?"

"ใช่พี่เทียนขจบฝ อย่ารมควันลูกงูพวกนี้ตายนะ พวกเรายังรอเอากลับไปตุ๋นอยู่!"

"ถึงแม้ตัวจะเล็ก ต้องเสียแรงเก็บกวาด แต่ถ้าเอาไม้เหล็กมาเสียบย่างก็ยังมีเนื้อมีหนังอยู่"

เสียงหัวเราะของทั้งสองคนทำเอาห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสี่ที่อยู่ข้างๆฉีเวย

พวกเขาปั้นหน้าบึ้งเดินเข้ามาหาหม่าหงเทาและชุยหมิง

"ไอ้เด็กโง่ ก็กล้าพูดจาเหลวไหลต่อหน้าคนตระกูลฉีของพวกเรางั้นเหรอ?"

"รีบคุกเข่าขอความเมตตาเร็ว ไม่อย่างงั้นฉันจะทำให้พวกแกต้องนอนตายอย่างอนาถอยู่ตรงนี้!"

"ใช่! พิษกู่ของพวกเราตระกูลฉีร้ายกาจมาก พวกแกยังไม่เคยลอง"

"คุกเข่าลง! แล้วฉันจะเมตตาให้ศพพวกแกยังมีอวัยวะครบ!"

คำพูดของห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสี่ทำเอาหม่าหงเทาและชุยหมิงหัวเราะตัวโยน

"ในที่สุดตอนนี้ฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเมื่อกี้พี่เทียนถึงบอกว่าตระกูลฉีทำได้เพียงปากเก่งเท่านั้น แค่ดูไอ้พวกคนแก่ไร้สมองพวกนี้ก็รู้แล้ว"

"ใช่ แก่จนยืนตัวตรงเดินจะไม่ไหวอยู่แล้วก็กล้ามาพูดจาเหลวไหลที่นี่งั้นเหรอ?"

"เหล่าหม่า เราจัดการคนละสองคน ดูว่าใครจะจัดการได้หมดก่อนกัน!"

"ได้ สองคนนี้ของฉัน สองคนนั้นของนาย มาแข่งกันกุดหัว คนแพ้ต้องเลี้ยงเหล้าคนชนะ!"

"ไม่มีปัญหา! ไอ้แก่ จะให้พวกแกให้เห็นความเก่งกาจของเราสองพี่น้อง!"

ชุยหมิงเริ่มลงมือก่อน ในมือถือดาบยาวแหลมคมแทงไปยังผู้อาวุโสสองคนที่อยู่ใกล้ตน

ก่อนหน้านี้เขาได้รับคำสั่งให้กู้สถานการณ์ที่เมืองไพ่ญฌ แม้ว่าจะฆ่ากวงโถว แต่กลับถูกพิษกู่ของอาหนู

ความเจ็บปวดตอนที่กู่ออกฤทธิ์ ต่อให้เป็นคนแข็งแกร่งอย่างชุยหมิงก็เกือบจะรับไม่ไหว

ตอนนี้ชุยหมิงเกลียดวิธีการแทงคนจากข้างหลังของตระกูลฉี อยากจะลงมือฆ่าตั้งนานแล้ว

ตอนนี้ห้าผู้อาวุโสพิษมาหาถึงที่ ในที่สุดดาบยาวในมือเขาก็สามารถลิ้มรสเลือดคนแล้ว!

ชุยหมิงที่มีรูปร่างเหมือนดั่งภูตผี แค่แทงเฉียงไปเพียงครั้งเดียวก็เหมือนแทงทะลุถูกห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสอง

แต่ไม่นานทั้งสองที่สามารถมานั่งตำแหน่งห้าผู้อาวุโสพิษของตระกูลฉีได้ก็มีความเร็วที่ไม่ช้าเช่นกัน

พวกเขาหลบการโจมตีจากดาบของชุยหมิงอย่างฉิวเฉียด แล้วหยิบของอย่างเดียวกันออกมาจากอกแล้วโยนใส่ชุยหมิง

ก่อนหน้านี้ชุยหมิงเคยเสียเปรียบ ถูกอาหนูโยนของใส่

ครั้งนี้เขาฉลาดขึ้นแล้วจึงใช้ดาบปัดกลับไปจึงทำให้มันหล่นเข้าใส่ห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสองอย่างรวดเร็ว

"ปึ๊ก--!"

ของขนาดเท่าฝ่ามือกระจายออก ผึ้งสีเหลืองดำกลุ่มหนึ่งพุ่งออกมาจากข้างใน

แต่ละตัวล้วนมีเหล็กในที่แหลมคม เห็นได้ชัดว่าเป็นผึ้งที่ถูกเลี้ยงมาโดยเฉพาะ!

นกประหลาดสองตัวโดนโจมตีจึงโซซัดโซเซล้มลงบนพื้นดิน

ปีกขนาดใหญ่พัดใบไม้แห้งขนาดใหญ่ ส่งเสียงร้องประหลาดออกมาจากปาก

หลังจากที่ใบไม้แห้งร่วงหล่น หม่าหงเทาถึงจะเห็นชัดว่าสิ่งที่พยายามซุ่มโจมตีตนคือนกฮูกตัวใหญ่สองตัว

พวกมันกางปีกออก มีความยาวถึงหนึ่งเมตรกว่า

เมื่อเทียบกับตัวก่อนหน้านี้ที่ฉีเฟยปล่อยออกมานั้นมันมีขนาดใหญ่กว่าสี่เท่า

"ถุ้ย!" หม่าหงเทาถ่มน้ำลายใส่ห้าผู้อาวุโสพิษสองคนอย่างแรง "ลูกไม้เลวๆ ใช้ลูกนกเพื่อบังคับให้พวกมันฆ่าทำร้ายคนอื่น น่าขายหน้าชะมัด!"

ห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสองคนถูกด่า ใบหน้าชราก็แดง

ตั้งแต่พวกเขากลายเป็นห้าผู้อาวุโสพิษ ไม่เคยมีใครก่นด่าเช่นนี้มาก่อน

แม้แต่เจ้าบ้านฉีเซิ่งก็พูดกับพวกเขาอย่างสุภาพ

ชายร่างกำยำผู้หยาบคายตรงหน้าได้ด่าพวกเขานับครั้งไม่ถ้วน อย่างไม่สำรวม!

เหล่าผู้อาวุโสเกิดความอาฆาตต้องการฆ่าจึงออกแรงมือขวา

"กร๊อบ!"

หลังจากได้ยินเสียงกระดูกแตก ลูกนกฮูกทั้งสองตัวก็ถูกพวกเขาบีบจนคอหักตายทั้งเป็น!

"ไอ้แก่ไร้ยางอาย!" หม่าหงเทายังคงตะโกนด่าต่อ "ถ้าแน่จริงก็พุ่งเข้ามาสิ บีบฆ่าลูกคนอื่นตายจะเก่งอะไร!"

เขายังไม่ทันด่าเสร็จก็เกิดพายุหมุนข้างหลัง

ที่แท้นกฮูกสองตัวที่ถูกฉินเทียนยิงตกลงพยายามดิ้นรนที่ลุกขึ้นอีกครั้ง

เพียงแต่ปีกของพวกเขาได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของฉินเทียน ดังนั้นจึงบินอย่างค่อนข้างลำบาก

หม่าหงเทามองฉินเทียนอย่างสงสัย "เมื่อกี้ขอบคุณมากนะพี่เทียน แต่ฉันไม่เห็นว่าพี่เอาเจ้านั่นมาภฝ พี่ใช้อะไรทำร้ายพวกมัน"

ฉินเทียนยิ้มออกมา ก้มตัวลงหยิบใบไผ่สีเขียวสองใบที่ยังไม่เปลี่ยนเป็นสีเหลือง "ฉันยังต้องใช้เจ้านั่นอยู่เหรอ ในเมื่อที่นี่มีอาวุธมีคมอยู่ทุกที่"

พูดจบฉินเทียนก็ยกมือขึ้น ใบไผ่สองใบที่เหมือนลูกดอกสีเขียวสองดอกก็พุ่งเข้าหานกฮูกสองตัวที่ร้องคำรามจะบินเข้ามา!