บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1055

ชะนีขาวที่เดิมทีกำลังกลืนกินแมลงกู่อย่างมีความสุข มันรีบหันกลับมาราวกับสัมผัสได้ถึงสายตาที่มองมาของฉินเทียน

มันเอียงคอมอง แล้วก็พบว่าในมือของเถิงจู้ถือมีดแหลมไว้ราวกับต้องการถามคนทั้งสองที่คุกเข่าอยู่กับพื้น

หลังจากที่กะพริบตาอย่างไม่เข้าใจ ชะนีขาวกระโดดเข้ามาไม่กี่ครั้งก็มาถึงข้างกายของเถิงจู้และเกาแขนที่ขนนุ่มของมันไม่หยุด

เถิงจู้มองความสงสัยของมันออกจึงอธิบายเสียงเบาว่า "พี่เหยา พวกเขารู้จักคุณปู่ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะรู้ที่อยู่ของคุณปู่!"

ดวงตาที่เดิมทียังงงงวยของชะนีขาวเป็นประกายทันที มันแกว่งมือล้อมตีห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสอง

เมื่อถูกชะนีขาวล้อม สีหน้าของห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสองก็เปลี่ยนเป็นสีเทา

แม้พวกเขาจะไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของกู่เซียน แต่ผ่านไป 20 ปีแล้ว หากเป็นปรมาจารย์กู่ก็ไม่มีใครที่ไม่เคารพกู่เซียน!

โดยเฉพาะในตอนนั้นที่กู่เซียนยังเจริญรุ่งเรือง ได้ยินมาว่าเขาไม่เคยลงมือเลย ล้วนแต่เป็นชะนีขาวข้างกายที่เป็นผู้ลงมือแทน

ถ้าหากทำให้ชะนีขาวตัวนี้โกรธ ก็เป็นไปได้ที่จะเกิดหายนะที่โหดร้ายน่ากลัวยิ่งกว่าฉินเทียน!

"รีบพูดมา ไม่อย่างงั้นฉันจะให้ชะนีขาวฉีกกินพวกคุณ! เหมือนกับที่กินแมลงกู่ แม้แต่กระดูกชั่วก็ไม่เหลือไว้ให้!"

เถิงจู้ถามอย่างโหดเหี้ยม สำหรับพวกคนชั่วเหล่านี้เขาไม่เคยพูดดีด้วย

ห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสองเหงื่อท่วมทั้งตัว แขนขาอ่อนไร้เรี่ยวแรงอยู่กับพื้น

บวกกับทั้งสองขาที่เลือดไหลไม่หยุด ในตอนนี้ชีวิตพวกเขาแขวนอยู่บนเส้นด้าย

มีเพียงสถานการณ์เดียวที่ดีขึ้นมาหน่อย ด้วยความกลัวว่าจะถูกชะนีขาวฉีกกิน จึงรวบรวมพลังทั้งหมดพูดว่า "โปรดเมตตาด้วย พวกเราไม่รู้จริงๆว่ากู่เซียนอยู่ที่ไหน"

"แต่พวกเรารู้ว่าเมื่อ 20 ก่อนเป็นช่วงที่ตระกูลฉีรุ่งเรือง แต่จู่ๆกลับโชคร้ายโดนมังกรซ่อนรูปใช้อำนาจของตระกูลต่างๆมาปิดล้อม"

"เพื่อที่จะมีโอกาสชนะ เจ้าบ้านเคยเดินทางไปเชิญปรมาจารย์กู่มาเป็นพิเศษ แต่กลับเปล่าประโยชน์"

"ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็ไม่มีใครเคยเจอปรมาจารย์กู่อีก ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน..."

ฉินเทียนได้ฟังก็ขมวดคิ้ว "เจ้าบ้านตระกูลฉีที่คุณพูดถึงคือฉีเซิ่งเจ้าบ้านคนปัจจุบันรึเปล่า?"

"ใช่ ในตอนนั้นเจ้าบ้านเพิ่งจะรับตำแหน่ง ตำแหน่งก็ยังไม่มั่นคง บวกกับที่มังกรซ่อนรูปพาตระกูลใหญ่ๆมาโจมตี ตระกูลฉีจึงตกต่ำ"

"ที่พวกเราพูดล้วนเป็นความจริง ไม่ได้โกหกแม้เพียงนิดเดียว! ถ้าโกหกขอให้ฟ้าผ่าตาย!"

บ่อยครั้งที่คนที่กลัวตายมากที่สุดคือคนที่ชีวิตถูกแขวนไว้บนเส้นด้าย จะรู้สึกได้ถึงเทพแห่งความตายที่คุกคาม

แม้ว่าเอ็นขาของห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสองข้างจะถูกตัดขาด แต่ยังคงอยากขอชีวิตอยู่ต่อ

เถิงจู้ไม่สามารถได้คำตอบที่ตนอยากรู้ได้ จึงทั้งโกรธและหงุดหงิด จึงสั่งชะนีขาวด้วยความโกรธว่า "พวกเขาเป็นคนเลว! จะให้พวกเขามีชีวิตที่ดีไม่ได้!"

ชะนีขาวพยักหน้าอย่างหนักแน่น เหยียดแขนยาวออก คว้าแขนของห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสอง

ฉากนี้ถูกห้าผู้อาวุโสพิษอีกสองคนเห็นมาตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว

พวกเขามองไปที่เพื่อนแล้วกระซิบว่า "แทนที่จะตกไปอยู่ในมือของคนอื่นแล้วถูกทรมาน สู้พวกเราส่งพวกคุณไปเสียดีกว่า!"

พูดจบพวกเขาก็โบกมือ

หมอกสีดำแบบเดียวกันบินออกมาจากฝ่ามือของพวกเขา โจมตีพวกชะนีขาว!

ฉินเทียนสามารถใช้พลังลมปราณปกป้องร่างกายได้ จึงไม่กลัวแมลงกู่ตัวเล็กๆเหล่านี้

ส่วนเถิงจู้มีความสามารถหมื่นกู่ไม่เข้าใกล้ จึงยิ่งไม่สนใจลูกไม้เล็กๆน้อยๆนี่

ชะนีขาวกลับอึ้งไปครู่หนึ่งแล้วถอยหลังสองก้าวอย่างรวดเร็ว

มันไม่กลัวแมลงกู่ธรรมดาพวกนั้น แต่กลับดูเหมือนจะไม่ชอบแมลงกู่ตัวเล็กๆแบบนี้นัก

ไม่นานหมอกสีดำก็หุ้มร่างห้าผู้อาวุโสพิษทั้งสองไว้

หมอกสีดำที่ทะลักมาไม่หยุด ยังคงมีเสียงร้องอย่างน่าเวทนาออกมา

เพียงแค่หลังเวลาสามวินาทีสั้นๆ เหล่าห้าผู้อาวุโสพิษที่เดิมทียังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นพร้อมอาการบาดเจ็บ ก็กลายเป็นกระดูกขาวสองกองอย่างสมบูรณ์

จากนั้นกระดูกก็ตกลงกับพื้น ที่อธิบายได้หมดว่าอะไรคือ การตายแบบร่างไม่ครบ

หม่าหงเทาและชุยหมิงที่ยังคงจัดการกับแมลงกู่รอบๆ ถูกเสียงกรีดร้องดึงดูดหันหน้ามาดู จึงทันเห็นฉากที่น่าเวทนาสุดๆพอดี