บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1063

ร่างกายบิดเบี้ยวเหล่านี้พัดผ่านมาด้วยลมกรรโชกแรง

ไม่ว่าจะเคลื่อนไปยังที่ใด บนพื้นนั้นจะเต็มไปด้วยหนอนกู่ ชั่วพริบตาพื้นที่แห่งนั้นก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นพื้นดินสีเทาที่แห้งเหี่ยว ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้อีกต่อไป

ฉินเทียนและเถิงจู้นั้นอยู่ใกล้มากที่สุด ต่างก็จัดการลงมือกับจาปา และเด็กสาวคนหนึ่งที่ไร้แขน

ผู้อาวุโสทั้งสี่คนแห่งมังกรซ่อนรูปนั้นก็เผชิญหน้าต่อสู้กับมนุษย์กู่

ปิดท้ายด้วยหม่าหงเทาและชุยหมิง พวกเขาฟาดฟันอาวุธที่อยู่ภายในมือและต่อสู้กับมนุษย์กู่ที่น่าสะพรึงกลัว

“คนพวกนี้ต่างก็มีพิษ ระวังอย่าให้เขาสัมผัสร่างกายเอาได้!”

ฉินเทียนเอ่ยเตือนเสียงดัง เขากระโดดขึ้นสูงและเขวี้ยงใบไผ่ในมือออกไป พุ่งตรงสู่บริเวณลำคอของจาปา!

ใบไผ่นั้นอ่อนนุ่ม แต่ทว่าฉินเทียนนั้นใส่พลังงานเข้าไปภายในใบไผ่ เปลี่ยนมันให้กลายเป็นอาวุธลับที่ไม่มีสิ่งใดสามารถทำลายได้!

เพียงชั่วพริบตาก็ทะลวงลำคอของจาปา!

จุดเปราะบางที่สุดของมนุษย์ก็คือลำคอ

เดิมทีฉินเทียนคิดว่าตราบใดที่เขาทะลวงตำแหน่งนั้น จาปาจะต้องตายอย่างแน่นอน!

แต่ผลลัพธ์กลับค่อนข้างเหนือความคาดหมาย

ลำคอของจาปานั้นมีรูทะลวงอยู่มากมาย! และนั่นไม่ใช่รูขนาดเล็ก!

แต่บาดแผลนั้นดูเหมือนจะไม่มีผลกระทบใดต่อจาปา

ในเวลาอันรวดเร็วสิ่งมีชีวิตที่มีสีสันพลันปรากฏขึ้นและเติมเต็มส่วนที่ถูกโจมตีไปเมื่อสักครู่

สิ่งที่มีชีวิตหลากสีนั้นส่องประกายด้วยเสียงเย็นเยียบ เกล็ดละเอียดปรากฏขึ้นบริเวณนั้น เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นงูพิษที่มีชีวิต!

ฉินเทียนหัวเราะเยาะ ดูเหมือนว่าแม้ว่าจาปาจะยังมีชีวิตอยู่ แต่อันที่จริงแล้วร่างกายของเขานั้นได้กลายเป็นแหล่งเพาะพันธุ์งูพิษไปแล้ว!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตระกูลฉีจะถูกมังกรซ่อนรูปและตระกูลอื่นร่วมมือกันโจมตี การปรับแต่งวิชากู่ที่โหดร้ายและเลวทรามเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทนรับได้หรอก!

“ไอ้หนู โจมตีเขา!”

ท่ามกลางผู้อาวุโสแห่งมังกรซ่อนรูป ถิงเหอ ซึ่งเป็นผู้อาวุโสหญิงเพียงคนเดียวเอ่ยเตือนฉินเทียนด้วยเสียงดังลั่น “รีบใช้มีดสังหารมัน อย่าปล่อยโอกาสให้มันได้กลายพันธุ์!”

“มนุษย์กู่เหล่านี้ไม่ใช่มนุษย์แล้ว พวกมันมีร่างกายเป็นมนุษย์ก็เท่านั้น!”

กลายพันธุ์?

ฉินเทียนตะลึงงัน

เป็นไปได้หรือไม่ว่ามนุษย์กู่นั้นยังสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้?

ขณะนี้ รูปร่างของจาปาบิดเบี้ยวและเข้าใกล้ฉินเทียน!

รูปร่างนั้นคดเคี้ยวบิดเบี้ยวราวกับมนุษย์งูพิษที่เกาะอยู่บนพื้น!

ฉินเทียนไม่มีความลังเล เพียงแค่พลังจากนิ้วมือก็เพียงพอแล้วที่จะแบกแยกร่างของจาปาให้เป็นสองส่วน!

แต่เหมือนว่าจาปานั้นสามารถคาดเดาการเคลื่อนไหวของฉินเทียนได้ ฉับพลันเขาพุ่งตัวขึ้นจากพื้นและลอยขึ้นไปภายในอากาศ

เดิมทีรูปร่างของเขานั้นก็น่ากลัวมากอยู่แล้ว หลังจากที่เขาลอยขึ้นไปภายในอากาศ แขนที่ขาดไปของเขานั้นพลันก็กลายร่างเป็นเสมือนปีก!

กล่าวว่าเป็นแขน อันที่จริงแล้วเป็นศีรษะงูพิษที่แยกออกมาเป็นสองส่วน!

เขี้ยวของพวกมันมีขนาดใหญ่ ความคล่องแคล่วนั้นเปรียบเสมือนแขนของมนุษย์กู่พุ่งเข้าหาฉินเทียน!

เมื่อเห็นสิ่งของที่น่าสะอิดสะเอียนเช่นนี้ ฉินเทียนขมวดคิ้วแน่น

เขาหยิบใบไผ่ขึ้นมาสองสามใบ จากนั้นเขวี้ยงไปยังแขนที่น่าขยะแขยงของจาปา!

ใบไม้ที่อ่อนนุ่มนั้นสามารถตัดศีรษะของงูพิษได้สำเร็จ!

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วและเกิดลมกรรโชกอย่างรุนแรง!

ดูเหมือนว่างูพิษเหล่านั้นอยู่ร่วมกับจาปามาเนิ่นนานแล้ว

เมื่อศีรษะของงูถูกตัดออก จาปาก็ล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง จากนั้นขดตัวอยู่บนพื้นและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เขาไม่มีแขน ร่างกายเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด เมื่อมองดูแล้วเป็นเสมือนงูประหลาดภายในร่างกายของมนุษย์!

จาปาไม่ยินยอมต่อความพ่ายแพ้ ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำอย่างน่ากลัว จ้องมองฉินเทียนด้วยความอาฆาต

เขาอดทนต่อความทุกข์ทรมาน ไม่ลังเลเลยที่จะเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่ไม่ใช่ทั้งมนุษย์และสัตว์ประหลาด เพื่อที่จะสังหารฉินเทียน

แต่ทว่าตอนนี้ ความสามารถที่เขาเอาชีวิตมนุษย์เข้าแลกนั้นอยู่ภายใต้กำมือของฉินเทียน แม้แต่กระบวนท่าเดียวก็ไม่อาจหลุดพ้นไปได้!

“ไม่! เป็นไปไม่ได้! พวกมันคือมนุษย์กู่ที่ฉันแอบเลี้ยงมา ไม่ควรจะอ่อนแอเช่นนี้!”

ฉีเวยเดือดดาลเป็นอย่างมาก ก่นด่าสาปแช่งมนุษย์กู่ที่ร่างกายแข็งทื่อ “ไอ้เศษขยะ! ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้! ฆ่าพวกเขา ฆ่าพวกเขาทั้งหมด!”

ฉินเทียนและคนอื่นต่างเดินเข้ามาหาฉีเวยอย่างเชื่องช้า สร้างวงกลมและให้เขายืนอยู่ตรงกลาง

“ส่งตัวปู่ของฉันมา ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันจะทำให้นายตายอย่างน่าอนาถ!”

เถิงจู้เอ่ยเสียงดังกึกก้อง ภายในมือขับเคลื่อนหนอนเจาะ และตรงเข้าไปจู่โจมฉีเวย

ภายในมือของฉินเทียนถือใบไผ่ที่เมื่อสักครู่นี้ยังไม่ได้ใช้ เขาเพ่งเล็งไปยังลำคอของฉีเวย

มนุษย์กู่ม่กลัวที่จะถูกเจาะไปยังตำแหน่งนั้น แต่ทว่าฉีเวยนั้นเป็นมนุษย์ที่ยังมีชีวิต

ทันทีที่ถูกทะลวงลำคอ พระเจ้าก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้!

“อย่าฆ่าฉัน ตราบใดที่นายปล่อยฉันไป ฉันจะบอกนายว่ากู่เซียนนั้นอยู่ที่ไหน!”

ฉับพลันฉีเวยร้องขอความเมตตาด้วยเสียงแผ่วเบา ความเจ้าเล่ห์ฉายชัดในดวงตาของเขา

ใบหน้าของเถิงจู้ปรากฏความดีใจขึ้นมาทันใด รีบก้าวเท้าเข้าใกล้ฉีเวย “รีบพูดมา ปู่ของฉันอยู่ที่ไหน?!”

“ให้พวกเขาถอยออกไปด้านข้าง ฉันจะบอกเธอเพียงแค่คนเดียว!” ฉีเวยกล่าวเสียงดังลั่น “ไม่อย่างนั้นฉันยอมถูกพวกนายฆ่าตาย จะไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว!”

“ระวังถูกหลอกล่อ” ฉินเทียนห้ามปรามเถิงจู้ เอ่ยเตือนเธอด้วยเสียงแผ่วเบา

เถิงจู้ผลักมือฉินเทียน “เพื่อที่จะได้พบกับปู่ คุณคิดว่าฉันยังมีทางเลือกอีกหรือไม่?”

เมื่อเอ่ยจบ เธอก้าวเท้าไปยังด้านข้างของฉีเวย “พูดมา ตราบใดที่นายบอกที่อยู่ของคุณปู่ ฉันรับรองว่านายจะมีชีวิตออกไป”

“เช่นนั้นก็ได้ เขาอยู่....” ฉีเวยลดเสียงลงทันใด

เถิงจู้อยากจะฟังให้ชัดมากยิ่งขึ้น จากนั้นก้าวเท้าเข้าใกล้ฉีเวยอีกครึ่งก้าว

กล่าวว่าเป็นจังหวะเชื่องช้า แต่กลับรวดเร็วกว่าที่คิด!

ฉีเวยหยิบมีดปลายปืนเหล็กสามเหลี่ยมออกมา จ่อไปบริเวณคออันบอบบางของเถิงจู้ จากนั้นตะโกนเสียงดัง “ถอยไปให้หมด! ถอยไป! ไม่งั้นหล่อนจะต้องตายที่นี่!”

“มีดของฉันเฉียบคมเป็นอย่างมาก อย่ายั่วโมโหฉัน อย่างมากถ้าฉันตาย ฉันจะทำให้อีกคนต้องตายไปด้วย!”