บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1079

เดิมทีห้องโถงที่ครึกครื้นนั้น เป็นเพราะ สามพี่น้องติงซื่อทิ้งแก้วไวน์นั้น เลยได้เปลี่ยนกลายเป็นเงียบสงบในทันที

ทุกคนนั้นต่างก็เปลี่ยนสายตามามองกันและกัน และไม่มีใครที่จะกล้าเดินออกมา

ก่อนที่จะยิงปืนออกมา เพราะเหตุผลนี้เอง พวกเขานั้นก็พอที่จะเข้าใจ

แน่นอน ในตอนที่สามพี่น้องติงซื่อนั้นเอ่ยจบแล้ว ฉีเซิ่งไม่เพียงแต่จะไม่โกรธแล้ว แต่กลับตบมือขึ้นมาอีก

“แปะ แปะ แปะ！”

หลังจากที่ตบมืออย่างไม่รีบร้อนแล้วนั้น

ฉีเซิ่งนั้นก็ลุกขึ้นมาและหัวเราะเยาะเย้ย แล้วเอามือไว้ที่ด้านหลัง ก่อนที่จะเดินมาที่ด้านหน้าของสามพี่น้องติงซื่อ

“ติงจิน ปกติแล้วพวกเราตระกูลฉีปติบัดต่อพวกเจ้าถือว่าดี มีเรื่องอะไรสามารถที่จะจัดการได้ พวกเรานั้นต่างก็ช่วย และจัดการให้”

“คิดไม่ถึงเลยว่า เจ้านั้นจะคอยสอดแนมการเคลื่อนไหวของพวกเราตระกูลฉี ตอนนี้เมื่อเห็นว่าพวกเราตระกูลฉีนั้นพบเจอปัญหานิดหน่อย พวกเจ้านั้นก็อยากที่จะสะบัดตัวหนีไป นี่มันช่างน่าอัปยศน่าอายจริงๆ！”

คนอื่นๆนั้นต่างก็กลัวฉีเซิ่ง แต่ว่าวันนี้ติงจินนั้นกลับไม่ได้เกรงกลัวแต่อย่างใด

พวกเขามองไปที่ฉีเซิ่งด้วยสายตาที่เย็นชา“หึ อย่ามาทำท่าวางตัวนักเลย พวกเราตระกูลฉีพบเจอปัญหา นั่นมันคือปัญหาเล็กๆน้อยๆ？”

“หึหึ ท่านเจ้าบ้านตระกูลฉี ห้าผู้อาวุโสพิษและลูกชายคนเดียวของท่านเจ้านั้นได้ตายแล้ว ใครจะไปรู้ว่าฉินเทียนนั้นไม่รู้ว่าตอนไหน อาจจะจัดการเจ้าทิ้งไปสะด้วยเลยนะ”

“แทนที่จะเอาเวลาที่วางตัวต่อหน้าฆ่านั้น รีบจัดการเวลา แล้วไปเรียกหาปัญหาเจ้าฉินเทียนนั่นส่ะ”

“ตอนนี้พวกเราสามพี่น้องนั้นมาที่งานเลี้ยงแล้ว และยังมีเรื่องที่ต้องทำอีก คงจะไม่ขออยู่นานนะ ลาก่อน！”

เมื่อเอ่ยแล้ว ติงจิน นั้นก็เดินออกมา ก่อนที่จะเดินไปที่ด้านหลังของ ติงหยินและติงเถี่ย พร้อมกับเอ่ย 　 “น้องรอง น้องสาม พวกเราไปกันเถอะ！”

ติงหยินและติงเถี่ย นั้นมองไปที่ ติงจิน ก่อนที่จะรีบลุกขึ้น

และเมื่อเห็นว่าทั้งสามพี่น้องนี้นั้นกำลังจะจากไป ฉีเซิ่งนั้นหัวเราะออกมา “พวกเจ้าคิดจริงๆหรือว่า ประตูบ้านของพวกเรา คือที่พวกเจ้านั้นคิดอยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป？”

สามพี่น้องติงซื่อรีบทำท่าที่กำลังจะเปิดประตู ก่อนที่ติงจินนั้นจะเอ่ยออกมา “ฉีเซิ่ง เจ้าอยากทำอะไรก็เอาเลย พวกเราไม่กลัวเจ้าหรอก”

“หากเจ้าอยากที่จะสู้จริงก็เอาเลย”

ติงหยินและติงเถี่ยต่างก็พยักหน้า ก่อนที่จะเอ่ยออกมา “ไม่ผิดหรอก พวกเราสามพี่น้องติงซื่อไม่เคยกลัวหรอกนะ！”

“ก็แค่พวกเจ้าหรอ？ ไม่คู่ควรที่จะมาเป็นคู่แข่งของข้าเลยหึ！”

ฉีเซิ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “พวกเรานั้นท้ายที่สุดแล้วจะให้โอกาสเจ้าอีกหนึ่งครั้ง อยู่ที่นี่เพื่อเป็นพันธมิตร และร่วมกันกำจัดฉินเทียน หรือว่าอยากที่จะจากไปกัน แล้วละทิ้งชีวิตนี้ไปส่ะ？”

“พูดให้น้อยๆหน่อยสิ！แน่จริงก็มาดิ！”ติงจินเอ่ยจ้องมองอย่างไม่พอใจ “ เจ้ากลัวฉินเทียน แต่พวกเรานั้นไม่กลัวหรอกนะ！พวกข้ากับเขานั้นไม่ได้ผิดใจอะไรกันนะ ทำไมข้าจะต้องมาเป็นตัวกลางเป็นกระบอกปืนให้เจ้าด้วย！”

“ดีมาก ดีมาก นี่เป็นเพราะเจ้าหาเองสินะ！”

ฉีเซิ่งเอ่ยออกมาด้วยความโกรธอย่างช้าๆ “ภายในสิบวินาที ข้าจะให้พวกเจ้าสามพี่น้องติงซื่อตายในทันที！”

“สิบ เก้า……”

“มั่วซั่วสะจริงๆ！น้องรองน้องสาม พวกเราไปกันเถอะ！”

ติงจินนั้นไม่ได้เอาคำคขู่ของฉีเซิ่งนั้นมาใส่ใจ ก่อนที่จะเดินออกไปทางด้านประตู

ที่ด้านหลังนั้น ฉีเซิ่งนั้นก็ยังนับถอยหลัง และเหมือนจะชนะแล้ว

“เจ็ด หก……”

“มาพูดจู้จี้อะไรกันนัก เจ้าคิดว่าพวกเรานั้นจะกลัวจริงๆหรอ！ถุย！อะไรกัน！”

“ถูกของพี่ใหญ่ ฮ่าฮ่าฮ่า ！”

ก่อนที่จะหัวเราะกันเสียงดัง และสะท้อนไปในห้องโถงของบ้านตระกูล ตระกูลฉี

ส่วนฉีเซิ่งที่ยังนับเลขถอยหลังนั้น ตอนนี้ได้นับมาถึงสุดท้ายแล้ว

“สาม สอง หนึ่ง！”

หลังจากนั้นในเลขตัวสุดท้ายนั้น สามพี่น้องติงซื่อนั้นก็หัวเราะกันออกมาเสียงดัง