บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 124

เห็นเหลยเป้าท่าทางจริงจัง ฉินเทียนนึกว่าทางด้านตระกูลพาน จะมีการเคลื่นอไหวยิ่งใหญ่อะไรให้น่าตกใจ

ฟังรายงานจบ เขาอดยิ้มไม่ได้

จากที่ทางด้านนั้นส่งข่าวมา หลังจากที่ พานเหม่ยเออร์กลับไป ไม่รุ้ว่าเพราะอะไร เพียงแค่บอกเรื่องนี้กับพานหู่

ปกติ พานหู่ ที่นิสัยร้ายกาจ เฉียบขาด และเคารพ พานเหม่ยเออร์เป็นอย่างมาก กลับอดกลั้น ติดต่อกันหลายวัน ไม่มีการเคลื่อนไหว

เหมือนกับจะกลืนความโมโหนี่ลงไป

จนกระทั่งเมื่อวาน ทางด้านคนแก๊งเขี้ยวมังกรเพิ่งจะได้รับข่าวสาร พานหู่ตัดสินใจยืมมีดฆ่าคน

เขาสั่งคนติดต่อหมาป่ารอยบากที่เมืองใกล้เคียงหลงเจียง ให้สัญญาเงื่อนไขที่หนาเตอะ สั่ง หมาป่ารอยบาก ให้ครอบครองหลงเจียง

หมาป่ารอยบากเดิมทีมีความแค้นกับ เฉียงหลงอยู่แล้ว หลังจากฉีลิ่วตาย พวกเขาก็เตรียมพร้อมที่จะลงมือ ฟังคำพูดของ พานหู่ จึงตอบตกลงทันที

พวกเขาส่งหนังสือท้าดวลไปที่ เฉียงหลงโดยตรง จะนัดสู้กันอย่างดุเดือดสักยกที่ “คูเสือ” ระหว่างทั้งสองเมือง

ฝ่ายที่แพ้ จะต้องยกถิ่นของตัวเองให้อีกฝ่าย

เหลยเป้าแนะนำ: “จากที่ผมคาดเดา ความคิดของ พานหู่ ก็คือครอบครองพื้นที่หลงเจียงผ่าน หมาป่ารอยบากก่อน”

“จากนั้น ค่อยๆ ส่งมืออาชีพเข้าแทรกซึม หาโอกาสจัดการคุณชายในคราวเดียว

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูด: “ดังนั้นล่ะ?”

“เฉียงหลงตอบตกลงแล้ว?”

เหลยเป้าพยักหน้า: “จากนิสัยถังดินปืนอย่าง เฉียงหลง แค่จุดก็ติด”

“เขาตอบรับในทันที ตอนนี้ทั้งแก๊งเฉียงหลงเตรียมการรบ แค่รอเปิดสงครามในคืนนี้”

ฉินเทียนเห็น เหลยเป้าหน้าตาจริงจัง เขาอดพูดขึ้นไม่ได้: “นายไม่เห็นด้วยกับวิธีการของ เฉียงหลงใช่ไหม?”

“นายนัดคุยกับฉันต่อหน้า มีแผนอย่างอื่นใช่ไหม?”

เหลยเป้าพยักหน้า พูดอย่างโมโห: “บนตัว หมาป่ารอยบากคนนี้ เรื่องสกปรกเยอะมาก ตำรวจท้องที่ได้รับรายงานจำนวนมาก เพียงแต่ท้ายที่สุดก็เป็นการยากที่จะยืนยันการจับกุม”

“อีกอย่าง หมาป่ารอยบากเหมือนกับได้ยินข่าวคราว ช่วงนี้เก็บเนื้อเก็บตัวอยู่ตลอด ทำอะไรเงียบๆ เป็นอย่างมาก

“อยากจับกุมเขา ยากลำบากมาก”

“เมื่อหมดหนทาง ตำรวจในเมืองใกล้เคียง ขอความช่วยเหลือจากสาขาเขี้ยวมังกร พี่น้องที่รับผิดชอบทางด้านนั้น ชื่อว่าหวงเย่”

“หวงเย่ก็ได้รับรู้ข่าวว่า หมาป่ารอยบากครั้งนี้จะทุ่มกำลังออกมาสู้รบกับ เฉียงหลง”

“นี่คือโอกาสที่หาได้ยากมาก”

“หวงเย่เจรจากับผม วางโครงที่ คูเสือ ถึงเวลา หมาป่ารอยบากรวมตัวกัน ก็กวาดเรียบไม่เหลือ”

ฉินเทียนพยักหน้าแล้วพูด: “ขจัดภัยอันตรายให้แก่ชาวบ้าน แผนนี้ได้อยู่”

“มีความลำบากอะไรไหม?”

“ความลำบากก็คือ” เหลยเป้าฝืนยิ้ม: “เฉียงหลงไม่ยอมให้ความร่วมมือ เขาพูดว่าเรื่องราวบนเส้นทาง ควรจะจัดการตามกฏบนเส้นทาง

“ถ้าหากรับปากให้ความร่วมมือกับผม นั่นก็ถือว่าผิดกฎ ให้คนผ่านทางหัวเราะเยาะ”

“เขาตัดสินใจเอาชนะหมาป่ารอยบากด้วยมือของตัวเอง”

“หมดหนทาง ผมจึงทำได้เพียงรายงานกับคุณชาย หวังว่าคุณชายจะเห็นอกเห็นใจด้วย”

ฉินเทียนพูดอย่างโมโห: “เฉียงหลงไอสาวเลวนี่!”

“บอกเขา บอกว่าเป็นคำพูดของฉัน ให้เขาต่อไปจำไว้ว่า: กฎบนเส้นทางแน่นอนว่าสำคัญ แต่ว่าทุกอย่างจะต้องหลีกทางให้กฎหมาย”

“อยู่ต่อหน้ากฎหมาย กฎเกณฑ์อะไรก็ใช้ไม่ได้”

“เขาคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์เหรอ? ตอนนี้ฉันไม่ถือไต่ถามความรับผิดชอบของเขา ก็แค่ให้โอกาสเขาสร้างผลงาน”

“ถ้าหากยังหลงผิดกู่ไม่กลับ แม้แต่เขาก็จับมาให้ฉัน!”

เหลยเป้าคิดไม่ถึงว่าฉินเทียนจะใจกว้างเข้าใจเหตุผล สนับสนุนการทำงานของเขา เขาพูดขึ้นอย่างประทับใจ: “มีประโยคนี้ของคุณชาย เฉียงหลงจะต้องให้ความร่วมมือแน่นอนครับ!”

“คุณชาย ผมจะไปหา เฉียงหลงเดี๋ยวนี้ ไปเจรจารายเอียดแผนการ!”

“คืนนี้ คุณรอดูได้เลยครับ”

ฉินเทียนยิ้มแล้วพูด: “หมาป่ารอยบากมีการเตรียมตัวมา คนของพวกนายพอใช้ไหม?”

“ต้องการให้ฉันส่งคนไปสนับสนุนไหม?”

ถ้าหากเป็นไปได้ เขาไม่อยากปล่อยโอกาสฝึกซ้อม “คำสาปสวรรค์” ใดๆ ทั้งสิ้น

เหลยเป้าพูดอย่างโมโห: “คุณชาย คุณดูถูกความสามารถของ แก๊งเขี้ยวมังกรของพวกเราไปหน่อยแล้ว! ”