บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 128

เข้ามา คนหนุ่มอายุราว ๆ 30 คนหนึ่ง เขาสวมใส่ชุดจงซานจวง ใบหน้าเคร่งขรึม ทำให้คนรู้สึกถึงออร่าที่น่าเกรงขาม

แค่เห็นก็รู้ว่ามีอำนาจทางการเมืองอยู่ในมือ เป็นบุคคลที่อยู่ตำแหน่งสูงมาอย่างยาวนาน

คนนี้เป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลพาน พานหลงถูกไว้วางใจให้เป็นผู้ที่สืบทอดกิจการในอนาคตจากหัวหน้าตระกูลพาน

“พี่ชายสอง”

พานหู่ที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย ดูเหมือนว่ามีสัญชาตญาณออกถึงความกลัวต่อพานหลง เขอยากลงจากเตียงด้วยความตกใจกลัว

แต่ก็เท่านั้น กระดูกเข่าของขาทั้งสองข้างเขาถูกทุบจนแตกแล้ว จะลงจากเตียงได้อย่างไร

เขาเจ็บปวดจนหน้าบิดเบี้ยว

พานหลงจ้องหน้า เดินมาไม่มีแม้แต่คำพูด เปิดผ้าห่มที่คลุมอยู่บนขาของพานหู่ออก

“พี่ชายสอง อย่าโทษอะหู่เลย！”

“ถ้าจะโทษ ก็โทษฉันเถอะ” พานเหม่ยเออร์รีบพูด

เธอรู้ว่า คนในตระกูลที่ทำผิดล้วนจะต้องได้รับการลงโทษที่รุนแรง

มีอยู่ครั้งหนึ่ง บอดี้การ์ดของพานหลงเพราะว่ากระทำความผิดต่อคนที่ไม่ควรทำ ได้ถูดตีจนขาทั้งสองข้างขาด

บอดี้การ์ดคนนั้นรู้สึกว่าตัวเองได้รับความไว้วางใจจากพานหลง เมื่อตอนที่พานมาเยี่ยมเขา เขายังประจบพานหลงแก้แค้นให้เขา

พานหลงก็เปิดผ้าห่มออก ยกเก้าอี้ข้างๆขึ้นมา ตีลงไปขาทั้งสองข้างที่เพิ่งประกอบกระดูกไปจนแตกละเอียด

พานเหม่ยเออร์ยังคิดว่า พานหลงยังต้องลงโทษพานหู่แบบนั้น

“ไม่เกี่ยวกับพี่สาม”

“ผมทำคนเดียวทั้งหมด”

“พี่ชายสอง ควรจะลงโทษยังไงก็ลงโทษเถอะ!” พานหู่ก็มีลางสังหรณ์ เขากัดฟันพร้อมหลับตาปี่

โชคดีที่พานหลงเพียงแค่สืบหาการบาดเจ็บเท่านั้น ยังไม่ได้ลงมือ

“คุณชายสอง ได้สืบอย่างชัดเจนทั้งหมดแล้ว”

“คนที่แนะนำแก๊งแมงป่องไท่มาขอพึ่งพาอาศัยคุณชายสี่ ชื่อว่าจินซานเป็นคนที่ติดบุหรี่คนหนึ่ง”

“คุณชายสี่....เคยทำธุรกิจร่วมกันกับจินซานเป็นการส่วนตัว”ชายชุดดำคนหนึ่งเดินเข้ามารายงาน

พานหลงจ้องเขม็งใส่พานหู่อย่างรุนแรง พูดด้วยเสียงทุ่มต่ำ : “ผมรับทราบแล้ว”

“จัดเตรียมคนจัดการจินซานแล้ว ต้องระวังให้จัดการอย่างซื่อสัตย์และถูกต้อง”

“รับทราบ”ลูกน้องเดินออกไป

พานหลงมองดูพานหู่ ลดน้ำเสียงกดลงต่ำ และพูดอย่างไม่สบอารมย์ : “นายแอบติดต่อคนแบบจินซานลับหลังพ่อกับฉันนั้นก็ให้มันแล้วไป”

“นึกไม่ถึงเลยว่านายจะกล้าเอาคนอย่างแมงป่องไท่มาเก็บไว้ข้างกาย นายรู้ไหมนายทำอะไรอยู่?”

“นายอยากให้เราพ่อลูกสองคนตายงั้นเหรอ!”

พานหู่พูดด้วยความตกใจ : “พี่ชายสอง ผมผิดไปแล้ว”

“ต่อจากนี้ผมก็ไม่กล้าทำแล้ว”

พานหลงถอนหายใจยาว มองไปยังพานเหม่ยเออร์ พูดด้วยท่าทีที่สงบลงเล็กน้อย : “เหม่ยเออร์ นี้เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่?”

“พ่อลูกตระกูลเซวไปทำธุรกิจที่หลงเจียง อยู่ดีดีทำไมเสียงชีวิตอย่างกระทันหัน”

“ฉันรู้ว่าเซวเหรินนอกใจเธอ ภายนอกดูสกปรก แต่ถึงอย่างไรเขาก็เป็นสามีเธอ”

“เธอก็คิดอยากที่จะได้มรดกของตระกูลเซว ไม่น่าต้องรีบร้อนขนาดนี้นะ”

“หรือว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นกันแน่”

“และก็ พ่อบ้านเซียวที่มีฝีมือขั้นเทพอย่างนั้น นึกอยากจะตายก็ตายเลยหรือยังไง”

“ใครเป็นคนลงมือ”

“เรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาแมงป่องไท่ไหม?”

เพราะว่าต้องยุ่งอยู่กับธุรกิจของตระกูล โดยเฉพาะใกล้จะถึงวันคล้ายวันเกิดของนายท่านอันแล้ว ดังนั้นพานหลงได้ยินเรื่องพวกนี้แล้ว ก็ไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ

เขายังรอพานเหม่ยเออร์และพานหู่ไปพบเขาเพื่ออธิบายเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

ไม่คิดว่า แม้แต่พานหู่ก็ยังถูกตีจนพิการแล้ว เขาเลยรีบมาทันที

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว พานเหม่ยเออร์ก็จะไม่ปกปิดอีกแล้ว เธอยอมรับ : “ใช่ เป็นฉันเองที่ส่งเซวเหรินไปตาย”

“แต่ฆาตกรที่แท้จริงคือ ฉินเทียน”