บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 192

ได้ยินคำพูดของพานโหย่วจื้อแล้ว หลี่ชุนจงและเจี่ยเซี่ยวเหลียนก็มองหน้ากัน ต่างรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่

สุดท้าย หลี่ชุนจงลังเลชั่วครู่และตอบว่า “ผมแล้วแต่พี่พานเลย”

“พี่พาน พี่ว่าควรจะแบ่งอย่างไรหรือ?”

เจี่ยเซี่ยวเหลียนรีบพูดว่า “นั่นสิพี่พาน”

“ไม่ว่าจะเป็นคุณวุฒิหรือวัยวุฒิ แกห่างไกลจากพวกเรามาก เมื่อนายท่านมาถึง เธอก็คือราชาแห่งหนานเจียงสมคำร่ำลือ”

“พวกเรายอมติดตามท่าน ตระกูลพานได้กินเนื้อ ให้พวกฉันได้ดื่มแค่น้ำแกงก็พอแล้ว”

นี้คือคนที่มีประสบการณ์ รู้ว่าเวลาไหนควรรุก เวลาไหนจำเป็นต้องถอย

ก่อนที่พานโหย่วจื้อประกาศข่าวของ พานเจี๋ย พวกเขายังคิดจะรวบรวมพลังแข่งขันกับตระกูลพานอยู่เลย

แม้แต่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อเพื่อให้ได้มาซึ่งดินแดนและผลประโยชน์

แต่ตอนนี้ รู้ทันทีว่า ต้องยอมถอยทัพเก้าสิบลี้

พานโหย่วจื้อรู้สึกพอใจมาก เขาพยักหน้ายิ้มและตอบว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ”

“วิธีของฉันก็คือ นายท่านอานจะรับตำแหน่งว่างนั้นไป และตระกูลพานของฉันจะไม่รับแม้แต่สตางค์แดงเดียว"

“ทั้งหมดจะยกให้ตระกูลหลี่และตระกูลเจี่ยของพวกเธอ”

ห่ะ?

หลี่ชุนจงและเจี่ยเซี่ยวเหลียนตะลึงไปชั่วครู่และพูดไปว่า “พี่พาน พี่ไม่ใจดีไปหน่อยหรือ”

“พวกผมพูดกับท่านด้วยความใจจริง ท่านอย่าล้อเล่นกับพวกผมเลย”

พานโหย่วจื้อกัดฟันและพูดว่า “ฉันดูเหมือนกำลังล้อพวกแกเล่นอย่างนั้นหรือ?”

“เงินของตระกูลพาน ชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด เพื่ออนาคตการเป็นข้าราชการของอะเจี๋ย ฉันคงต้องอ่อนน้อมถ่อมตนสักหน่อย”

“อะหลงอายุยังน้อย มีประสบการณ์ในเมืองมาหลายปี อนาคตไม่แน่ว่าอาจจะก้าวหน้าแค่ขั้นหรือสองขั้นเท่านั้น”

ได้ยินแบบนั้นหลี่ชุนจงและเจี่ยเซี่ยวเหลียน ก็กลัวจนหน้าถอดสี

พูดแบบนี้ อนาคตทางการเมืองของพานเจี๋ย คงไม่มีขีดจำกัด!

ถ้างั้นต่อให้พวกเขาวิ่งตามยังไงก็ตามไม่ทันแล้วหล่ะ

ทั้งสองรีบกล่าวคำขอบคุณและก็ไม่ลืมที่จะประจบสอพลอต่อทันที

พานโหย่วจื้อเยาะเย้ยและพูดว่า “แน่นอน ฉันอุตส่าห์แบ่งเค้กก้อนใหญ่ให้พวกแกขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่มีข้อแลกเปลี่ยนนะ”

“ฉันอยากให้พวกแกสองตระกูลยอมรับเงื่อนไขข้าหนึ่งข้อ”

“เงื่อนไขอะไรหรือ?”

“ฆ่าคนคนหนึ่งแทนข้า”

“อะไรนะ?”

“พี่พานต้องการฆ่าใครหรือ?”

พานเจี๋ยตอบว่า “เขาคือฉินเทียน”

“คนที่วางเพลิงบ้านตระกูลพานสองหลังของพวกฉัน”

“หากหัวหน้าตระกูลทั้งสองทำได้ละก็ ข้าพานเจี๋ยจะจดจำน้ำใจของพวกแกไว้เป็นอย่างดี”

พานเจี๋ยเปล่งวาจาด้วยตัวเอง!

น้ำใจครั้งนี้ ความหมายมันลึกซึ้งและสำคัญมากทีเดียว!

หลี่ชุนจงและเจี่ยเซี่ยวเหลียน ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “ใจกล้าขนาดลอบวางเพลิงบนหัวเสือ!คนแซ่ฉินผู้นี้ถึงตายก็ไม่สาสมต่อความผิดที่ทำลงไป!”

“หลี่เม่าหลี่เหอ！”

“เจี่ยซานเจี่ยจิ่ง！”

“เรื่องนี้มอบให้พวกท่านไปทำต่อ จะใช้เงินจ้างคนก็ได้ แต่ต้องให้เรื่องเรียบร้อยและเงียบที่สุด!”

“ให้เวลาพวกเจ้าสามวัน จะต้องเอาหัวของฉินเทียนกลับมาให้ได้!”

“ครับ คุณพ่อ!”

“วางใจเถอะ เป็นหน้าที่ของพวกเขาแล้ว!”

“ตั้งแต่วันนี้ไป สกุลฉินจะต้องเป็นคนตาย!”

ลูกท่านหลานเธอพวกนี้ ปกติไม่มีอะไรก็จะมักหาแต่เรื่อง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ได้รับคำสั่งให้ฆ่าคน ช่างน่าตื่นเต้นเสียจริง

ปรากฏความดุร้ายขึ้นในแววตาของพานโหย่วจื้อและพานเจี๋ย สองพ่อลูกนี้ เป็นผู้มีความคิดลึกซึ้ง

พวกเขาต่างรู้ดีถึงศักยภาพของตระกูลหลี่และตระกูลเจี่ย จะว่าไปก็ไม่ได้เป็นรองตระกูลพานด้วยซ้ำ

ตอนนี้จะใช้วิธียืมดาบฆ่าคน ให้พวกเขาสองตระกูลร่วมมือกัน ฉินเทียนต้องตายอย่างไม่น่าสงสัย!

แค้นนี้ ในที่สุดก็ได้ชำระแล้ว

นานขนาดนี้แล้วนายท่านอานก็ยังไม่ออกมา แสดงว่าใกล้จะไม่ไหวแล้วแน่ๆ

ไม่แน่ว่างานฉลองวันเกิดอาจจะต้องกลายเป็นงานศพแทน

คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่ไม่เสียใจ ตรงกันข้ามยิ่งดีใจเสียมากกว่า เพราะพวกเขาคิดว่า เมืองหลวงและมณฑลหนานเจียงทั้งหมด จะต้องเปลี่ยนถ่ายมาเป็นยุคของพวกเขาแน่นอน

เค้กก้อนนี้ ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาคงจะต้องเข่นฆ่าเพื่อให้ได้มา

ภายใต้ความตื่นเต้นนี้เอง พวกเขาก็เริ่มหารือกันแล้วว่าจะแบ่งสันปันส่วนดินแดนกันอย่างไร

“นายท่านมาแล้ว!”

มีเสียงจากด้านหลังดังเข้ามา

กำลังหารือกันอย่างชื่นมื่น เสือสามตัวที่กำลังรื่นเริงอยู่นั้น ราวกับถูกตีแสกหน้า ในขณะที่กำลังตื่นเต้นนั้นหลี่ชุนจงเกือบจะทำกาน้ำชาตรงหน้าเขาตกแตกอยู่แล้ว