บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 204

　　เวลานี้ ชายหนุ่มที่ถูกฉินเทียนผลักออกเมื่อครู่นี้คนนั้น ถือไม้เบสบอลเอาไว้แล้วพุ่งตัวเข้ามา

　　เมื่อครู่นี้เขาถูกฉินเทียนผลักอย่างสบายๆ นึกไม่ถึงว่าจะโซเซออกไปเสียไกล ถ้าไม่ใช่ด้านหลังมีเสากันเอาไว้ ก็คงจะล้มลงไป

　　ตอนนี้ เขากำลังเดือดด้วยความโกรธ

　　“ไอ้ชาติหมา นึกไม่ถึงว่าจะกล้าผลักฉัน!”

　　“คุกเข่า ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!”

　　“ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกแกใครหน้าไหนก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”

　　หลี่จงได้สติกลับคืนมาแล้ว รีบขวางไว้ที่ด้านหน้าของฉินเทียน กล่าว: “เสี่ยวเทียน นายรีบไป!”

　　“ไม่ใช่เรื่องของนาย”

　　ฉินเทียนกวาดสายตามองพนักงานฝ่ายขายที่อยู่ตรงหน้าเหล่านี้ กล่าวอย่างดูแคลน: “แต่ละคนอาศัยบารมีของคนอื่นมาอวดเบ่ง พวกแกมันก็แค่พนักงานฝ่ายขายต่ำต้อยตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น”

　　“ไปเอาความกล้าหาญมาจากที่ไหน!”

　　พูดไป ทันทีที่ฝ่าเท้าขยับ ยื่นมือออกไปแย่งไม้เบสบอลมา พลิกมือแล้วกวัดแกว่งมือทันที

　　เสียงผลัวะดังขึ้น ตีเข้าไปบนขาของชายหนุ่มคนนั้นโดยตรง

　　เสียงร้องที่น่าเวทนาดังขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นคุกเข่าลงไปบนพื้น อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

　　ผู้จัดการตัวแทนฝ่ายขายอึ้งไปครู่หนึ่ง พาลโกรธ กล่าวเสียงดัง: “โต้กลับ!”

　　“ตีมันให้ตาย!”

　　คนเจ็ดแปดคน ตะโกนร้องด้วยความโมโหกระโจนเข้าใส่ฉินเทียน

　　ฉินเทียนกวัดแกว่งไม้เบสบอล ผลัวะผลัวะผลัวะผลัวะ!

　　ตีไปรอบหนึ่ง เสียงร้องเวทนาดังขึ้นติดต่อกัน รวมถึงผู้จัดการฝ่ายขายที่อยู่ในนั้นด้วย สีหน้าของทุกคนต่างก็หน้าซีดเผือด คุกเข่าอยู่ตรงหน้า

　　ฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “ตอนนี้ ฉันสามารถกวนน้ำให้ขุ่นได้แล้วหรือยัง?”

　　“ถ้าหากแกมีอำนาจ ก็เปลี่ยนรถคันใหม่ให้ฉัน ถ้าหากไม่มีอำนาจ โทรศัพท์เรียกเถ้าแก่ของพวกแกมา”

　　“ฉันก็อยากจะดูสักหน่อย ว่าเขาศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ไหน”

　　ผู้จัดการฝ่ายขายกัดฟันกล่าว: “ไอ้หนุ่ม แกตายแน่!”

　　“แน่จริงก็รออยู่ที่นี่!”

　　เขากดโทรออกหาเบอร์โทรศัพท์เบอร์หนึ่ง

　　ระหว่างนั้นฉินเทียนเงยหน้าขึ้นโดยไม่ตั้งใจ มองเห็นหน้าต่างของห้องหนึ่งบนอาคาร ชายหนุ่มวัยกลางคนคนหนึ่งรับโทรศัพท์

　　เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เขาก็คือเถ้าแก่

　　ชายหนุ่มคนนี้หลบอยู่ในห้องทำงาน มองดูพนักงานที่เป็นลูกน้องทำร้ายทุบตีหลี่จง เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เรื่องทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นเขาที่สนับสนุนเงียบๆอยู่เบื้องหลัง

　　ฉินเทียนหันไปทางเขา ชูนิ้วกลางขึ้นมา

　　แม่งเอ๊ย ไอ้หัวแข็งดึงดันที่ไหน รนหาที่ตายวะ!” ชายหนุ่มวัยกลางคนด่าสบถ แล้ววางสาย เดินออกมาข้างนอกด้วยความโมโหเกรี้ยวกราด

　　“เถ้าแก่ คุณต้องทวงคืนความยุติธรรมให้พวกเรา!”

　　“คุณซัง ไอ้หมอนี่จะมาทุบร้าน4S!”

　　“คุณซัง จัดการเขาให้ตาย!” ผู้จัดการฝ่ายขายและคนอื่นๆที่คุกเข่าอยู่บนพื้นไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ หันไปฟ้องชายหนุ่ม

　　ชายหนุ่มนามว่าซังซิน ทำการค้ารถยนต์อยู่ที่เขตหลงเจียง มีสถานะที่แน่นอน

　　เขามองดูฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “ไอ้เด็กบ้า วันนี้ที่แกมา ก็เพื่อทุบร้าน4Sงั้นหรือ?”

　　“ว่ามาเถอะ ใครเป็นคนส่งแกมา”

　　ฉินเทียนกล่าวอย่างดูแคลน: “เดิมทีคิดที่จะมาซื้อรถ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ถือโอกาสทุบโชว์รูมด้วยก็ได้”

　　กล้ามเนื้อบนใบหน้าของซังซินกระตุกทีหนึ่ง กัดฟันกล่าว: “ได้!”

　　“มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี!”

　　“ฉันชื่นชมคนแบบแก!”

　　“หวังว่าอีกประเดี๋ยว แกยังจะสามารถใช้น้ำเสียงแข็งกร้าวแบบนี้พูดคุยกับฉัน”

　　เมื่อครู่ตอนที่อยู่บนอาคาร ตอนที่ได้เห็นฉินเทียนลงมือ เขาได้โทรศัพท์ขอความช่วยเหลือเรียบร้อยแล้ว

　　ในไม่ช้า รถตู้คันหนึ่งก็จอดลงอยู่ริมถนน

　　ด้านในมีอันธพาลมากกว่ายี่สิบคนกรูกันลงมา ถือไม้กระบองเอาไว้ เอะอะโวยวายพุ่งตัวเข้ามา

　　“ไอ้ระยำที่ไหน กล้ามาก่อเรื่องที่นี่?”

　　“ไม่อยากชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม!”

　　พวกเขาราวกับผีห่าซาตาน นำฉินเทียนและหลี่จงห้อมล้อมเอาไว้

　　บรรดาผู้คนที่มุงดู ทั้งหมดต่างก็หลบหลีกด้วยความหวาดกลัว

　　นี่ก็คือเหตุผลที่คนทั่วไปไม่สามารถหาเรื่องร้าน4Sได้ ในสายตาของพวกเขา ต่างก็เต็มไปด้วยความเห็นใจ

　　เมื่อครู่ที่พูดเตือนฉินเทียนไป เขาไม่ฟัง ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะต้องเสียเปรียบอย่างรุนแรงเสียแล้ว

　　คุณซัง เป็นไอ้หมอนี่ใช่ไหม?” ชายหนุ่มหัวโจกคนหนึ่ง ที่ลำคอมีรอยสักนกเค้าแมวตัวหนึ่ง เขาเอ่ยถามด้วยความดูถูก

　　“พี่ยิง สูบบุหรี่!” ซังซินรีบจุดบุหรี่ยี่ห้อจงฮวามวนหนึ่ง กล่าวอย่างประจบเอาใจ: “พี่ยิง ไอ้หมอนี่ข่มขู่ว่าจะทุบร้าน4Sของผม”