บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 207
ชายหนุ่มที่ถูกชายชราจับแขนเอาไว้ ดวงตาเบิกโพลงทันที ออกแรงผลักชายชราอย่างรุนแรง
ชายชราโงนเงนโซเซ เกือบจะล้มลงไปบนก้อนหินที่อยู่ด้านข้าง
เขาโกรธจนหายใจไม่ออก
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ ทายาทเศรษฐีทั้งหมดก็ระเบิดหัวเราะออกมา
“เหล่าไป๋ ทำได้ยอดเยี่ยม!”
“จัดการกับตาแก่ที่ไม่รู้จักเห็นความหวังดีของผู้อื่นประเภทนี้ จะต้องทำให้เขาได้เปิดหูเปิดตา ถึงความเก่งกาจของพวกเรา!”
“ตาแก่ ยังไม่รีบไสหัวไปอีก”
“ทำให้คุณชายโกรธ จะทำให้แกทนรับไม่ไหว!”
ชายหนุ่มกลุ่มนั้นหัวเราะเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ข่มขู่อย่างอวดดี
“พวกแก......จะมากเกินไปแล้ว!”
ชายชราโมโหจนสั่นไปทั้งตัว เขานำเงินที่เก็บขึ้นมาโยนลงไปบนพื้น กล่าว: “เงินนี้ฉันไม่ต้องการแล้ว!”
“ตอนนี้ พวกแกรีบออกไปซะ!”
“ถ้ายังไม่ไป เชื่อหรือไม่ว่าฉันจะโทรศัพท์เรียกคนขององค์การบริหารมา”
“พวกแกทำลายสิ่งแวดล้อม จะต้องได้รับการสั่งสอนอบรม!”
“ไอ้แก่ ไว้หน้าแกแล้วแต่แม่งดันไม่สนใจ!” เหล่าไป๋คาบบุหรี่มวน แล้วพุ่งเข้าไปหาชายชราอีกครั้ง
ชายหนุ่มที่เหลือสองสามคน ก็พุ่งตัวเข้าไปเช่นเดียวกัน นำชายชราล้อมเอาไว้
ยื่นมือออกไป เริ่มผลักไสชายชรา
“ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป!”
“แกแม่งยังอวดดีฉิบหายเลย!”
“อยากตายใช่ไหม?”
หลี่เฉียงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง กล่าว: “พี่ๆทั้งหลาย ช่างเถอะ”
“ไม่จำเป็นต้องแข่งอารมณ์กับสุนัขแก่ตัวหนึ่ง”
“พวกเรากลับกันเถอะ”
“ใช่แล้วพวกคุณเลิกทะเลาะได้แล้ว รีบไปเถอะ!”
“หนาวมากเลย!” หญิงสามสองสามคนเห็นว่าเรื่องราวบานปลายขึ้น ต่างก็พากันพูดโน้มน้าว
ตอนนี้เป็นช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่พวกเธอแต่งตัวเหมือนกับยังอยู่ในฤดูร้อนที่ร้อนระอุอย่างไรอย่างนั้น หลังจากผ่านอารมณ์ที่ตื่นเต้นเร้าใจอารมณ์ที่ฮึกเหิม ในที่สุดความหนาวเย็นก็มาถึง
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทายาทเศรษฐีสองสามคนที่ล้อมชายชราเอาไว้ ก็ด่าสบถแล้วขึ้นรถ ติดเครื่องยนต์ เตรียมที่จะจากไป
เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน
รถเบนซ์แกรนจีของหลี่เฉียงที่เข้าไปทุ่งดอกคาโนล่า ล้อรถจมลงไปลึกมาก อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
ไม่ว่าจะเขาจะเหยียบคันเร่งอย่างไร ควันดำพวยพุ่ง แต่ก็ออกมาไม่ได้
เมื่อมองเห็นทุ่งดอกคาโนล่าที่ตนเองตั้งอกตั้งใจปลูกอย่างดีที่สุดถูกล้อรถตะกุยจนเป็นหลุมใหญ่หลายหลุม ชายชราก็ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดใจ
“เลิกเร่งเครื่องได้แล้ว ยิ่งเร่งเครื่องก็ยิ่งลึก!”
“พวกเธอรีบไปช่วยลากเขาออกมา!”
เขาชี้แนะด้วยความหวังดี
ทายาทเศรษฐีสองสามคนรีบขับรถเข้าไป ใช้เชือกลากดึงช่วยลาก
แต่ทว่า รถยนต์ที่พวกเขาขับ แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่รถออฟโรด รถหลายคันเข้าไปช่วยลากดึงพร้อมกัน ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ในเวลานี้ ในที่สุดพวกเขาก็ค้นพบรถแลนด์ครุยเซอร์ที่อยู่ริมแม่น้ำ และฉินเทียนที่กำลังตกปลา
“พี่ชาย มา สูบบุหรี่” เหล่าไป๋เดินเข้ามา หยิบบุหรี่เกรดสูงห่อหนึ่งออกมา ยิ้มตาหยียื่นบุหรี่ให้แก่ฉินเทียน
ฉินเทียนส่ายหน้า: “ไม่สูบ”
เหล่าไป๋ยิ้ม กล่าว: “นี่คือรถของบคุณหรือ?”
ฉินเทียนพยักหน้า
เหล่าไป๋ยิ้มแล้วกล่าว: “แท้ที่จริงแล้วก็เป็นผู้ที่มีความชอบในการออฟโรด ช่วยลากรถหน่อยซิ”
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนไม่กล่าวอะไร เขาก็กล่าวขึ้นอีก: “วางใจ เติมน้ำมันให้คุณหนึ่งถัง”
ฉินเทียนนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง กล่าว: “ลากรถน่ะได้”
“ฉันเองก็ไม่อยากทำให้พวกแกลำบากใจ พวกแกไปคุกเข่าแล้วก้มหัวขอโทษชายชราคนนั้นซะ และทุกคนจ่ายเงินมาหนึ่งหมื่นหยวนถือเป็นค่าเสียหาย”
“ทำได้แล้ว ฉันจะลาก”
“แกพูดอะไร?” เหล่าไป๋หน้าถอดสีทันที กล่าวอย่างดูแคลน: “พี่ชาย นี่แกอยากจะผดุงความยุติธรรม?”
“แกเป็นใคร?”
ฉินเทียนกล่าวอย่างเรียบเฉย: “ฉันเป็นใครไม่สำคัญ ตอนนี้พวกแกขัดหูขัดตา อยากจะผดุงความยุติธรรมจริงๆ”
“เชื่อฉัน เชื่อฟังอย่างว่านอนสอนง่าย ดีต่อพวกแก”
“เหล่าไป๋ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“รีบขับรถมาเร็วเข้าซิ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัญชามังกรเดือด