บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 208

　　ฉินเทียนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

　　เมื่อเห็นว่าเป็นเหลิ่งเฟิง เขาจึงรับสาย: “ฮัลโหล——”

　　“พี่เทียน ไม่ใช่ว่าพี่ให้พวกผมรับคนใหม่หรือ? เมื่อครู่ผมเลือกมายี่สิบคน ทั้งหมดเป็นพวกเกษียณมาจากกองทัพ”

　　“พี่จะกลับมาเมื่อไหร่ มาตรวจสอบมาตรฐานด้วยตัวเองเถอะ”

　　ฉินเทียนคิดไม่ถึงว่าเจ้าหนุ่มคนนี้จะดำเนินได้อย่างรวดเร็วและเฉียบขาด คิดอะไรบางอย่างออก อดไม่ได้ที่จะยิ้มแล้วกล่าว: “ฉันอยู่ที่ริมแม่น้ำ”

　　“ลากมาให้หมดเถอะ”

　　เหลิ่งเฟิงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าว: “ครับผม!”

　　เมื่อวางสายโทรศัพท์แล้ว ฉินเทียนกวาดมองหลี่เฉียงแวบหนึ่ง ยิ้มกล่าว: “คนเยอะใช่ไหม?”

　　“ถ้าหากพวกแกไม่กลัว ผู้ช่วยของฉัน อีกเดี๋ยวก็มาถึงแล้ว”

　　“รอก่อนเถอะ”

　　“ไอ้หนุ่ม แกเรียกพวก?” ในดวงตาของหลี่เฉียงปรากฏความลุกลี้ลุกลนขึ้นมาแวบหนึ่ง

　　ฉินเทียนคร้านจะสนใจ หันไปยิ้มกับชายชราที่อยู่ด้านข้าง: “คุณปู่ ปลาในแม่น้ำนี้เยอะมากเลยครับ”

　　“ผมตกมาได้ไม่น้อย อีกเดี๋ยวจะมอบให้คุณปู่สักสองตัว เอากลับไปตุ๋นน้ำแกง อบอุ่นร่างกาย”

　　ชายชราลังเลอยู่ครู่หนึ่ง กล่าวเสียงเบา: “พ่อหนุ่ม คนที่พ่อหนุ่มเรียกมาเป็นคนงานในแคมป์ก่อสร้างของพวกพ่อหนุ่มหรือ?”

　　“ฉันจะบอกพ่อหนุ่มให้นะ ไม่มีประโยชน์!”

　　“คนในแคมป์ก่อสร้างฉันรู้จัก พวกเขาจะกล้าลงมือกับคุณชายเหล่านี้ได้อย่างไรกัน”

　　“ตีจนบาดเจ็บ ใช้ทรัพย์สินทั้งบ้านของพวกพ่อหนุ่มก็ไม่มีปัญญาชดใช้หรอก!”

　　ฉินเทียนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นทุ่นลอยเบ็ดตกปลาก็ขยับลอยอย่างรุนแรง สายเอ็นตกปลาทั้งอันถูกลากจนตรงแน่วภายในพริบตา

　　ผิวน้ำ ระลอกคลื่นกลุ่มหนึ่งขยับอย่างฉับพลัน

　　“มีปลาตัวใหญ่!”

　　“พ่อหนุ่ม เร็ว!”

　　ดูเหมือนว่าชายชราก็เป็นผู้ที่ชื่นชอบการตกปลาเช่นเดียวกัน มีปลาติดเบ็ด แม้แต่ลูกหมาป่าที่อยู่ด้านข้างก็ลืมไปแล้ว

　　ฉินเทียนดีใจเป็นอย่างมาก ไม่ลุกขึ้นมาไม่ได้ ลากคันเบ็ดหนีอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะค่อยๆนำเจ้าปลาตัวใหญ่ตัวนี้ลากขึ้นฝั่งมาได้

　　ขั้นตอนทั้งหมด หลี่เฉียงและทายาทเศรษฐีสองสามคนนี้ก็ถูกดึงดูดเช่นเดียวกัน พวกเขาถือไม้เบสบอลเอาไว้เคลื่อนที่ไปตามฉินเทียน

　　มองดูไป ก็ค่อนข้างน่าตลก

　　“ปลากะรัง!”

　　“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มโชคไม่เลวเลยนะ!”

　　“ปลากะรังธรรมชาติตัวใหญ่ขนาดนี้ พบได้น้อยมากแล้ว อืม น่าจะประมาณสักเจ็ดแปดชั่ง”

　　ชายชราหยิบสวิงขึ้นมาด้วยตนเอง ช่วยฉินเทียนนำปลากะรังตักขึ้นมา ใส่ลงไปในถังน้ำ

　　ฉินเทียนหัวเราะชอบใจ!

　　ปลากะรังนึ่งซีอิ๊ว รสชาติสดอร่อย มีเมนูนี้ จะต้องสามารถทำให้คุณภรรยากินได้อย่างยิ้มแย้มร่าเริง

　　เนื่องจากมีความสุข แม้กระทั่งหลี่เฉียงและคนอื่นๆที่อยู่ด้านข้าง มองดูไปหน้าตาก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดขนาดนั้นแล้ว

　　“กล่องใบนี้ใส่ไม่ได้แล้ว บนรถผมยังมีกล่องอีกใบ”

　　“แก ไปช่วยหยิบลงมาให้ฉัน”

　　ฉินเทียนชี้ไปที่เหล่าไป๋แล้วกล่าว

　　“โอเค” เหล่าไป๋ตอบรับทันทีตามสัญชาตญาณ เตรียมที่จะไปเปิดท้ายกระบะของรถแลนด์ครุยเซอร์

　　ทันใดนั้นก็ตระหนักขึ้นได้ว่า แม่งเอ๊ยไม่ใช่ซิ!

　　ฉันเป็นคนที่จะตีคนตาย นึกไม่ถึงว่าไอ้บ้านี่จะกล้าชี้นิ้วสั่งฉัน?

　　เมื่อเห็นว่าฉินเทียนนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง ใส่เหยื่อตกปลา นำเบ็ดเหวี่ยงลงไปในแม่น้ำ

　　เขาใช้ไม้เบสบอลชี้ไปที่ฉินเทียน กัดฟันกล่าว: “ไอ้เวรเอ๊ย!”

　　“แกแน่ใจว่าจะแข็งข้อกับฉันไหม?”

　　ถูกต้อง นี่คือการทะเลาะวิวาท ควรจะต้องจริงจังสักหน่อย

　　หลี่เฉียงและคนอื่นๆ รีบร้อนนำฉินเทียนล้อมเอาไว้อีกครั้ง ต่างก็พากันด่ากราด

　　แต่ว่า ก็คือการวางมาดใหญ่โตเพื่อขู่ขวัญ ฉินเทียนยิ่งเงียบสงบ พวกเขาก็ยิ่งไม่กล้าลงมืออย่างเปิดเผย

　　“คุณชายหลี่ ปลากะรังตัวนั้นสดมากเลยนะ”

　　“ฉันอยากกิน” เวยเวยเอ่ยกล่าวอย่างออดอ้อน

　　หลี่เฉียงเอ่ยด่า: “พวกคนงานก่อสร้างขาเปื้อนโคลน จะคู่ควรกินปลากะรังได้อย่างไรวะ!”

　　“รู้ไหมว่าปลากะรังต้องกินอย่างไร?”

　　“พี่น้องทั้งหลาย หยิบไป!”

　　ทันทีที่เขาออกคำสั่ง ทายาทเศรษฐีสองคนก็วางไม้เบสบอลลง กำลังจะไปหยิบปลากะรังตัวนั้นจากในถังน้ำ

　　สายตาของฉินเทียนแข็งกร้าวทันที

　　ปลากะรังที่รักตัวนี้ เขาไว้ใช้สำหรับต้อนรับภรรยาสุดที่รัก