บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 264

ขณะที่ฉีเหรินโทรศัพท์หากวนซานเย๋นั้น ชั้น 5 ชั้น 8 ของชุมชนความสุข

เหล่ากุ่ยที่โอบกอดผู้หญิงอยู่ ก็ตื่นขึ้นมาอย่างขี้เกียจบนเตียงของเจิ้งจี๋

เมื่อเห็นภาพของกงลี่ ก็มีความปรารถนา

　　“เหมินสันยังไม่ได้ข่าวเจิ้งจี๋เจ้าหมอนั่นอีกเหรอ？”

　　“เขาบอกว่า วันนี้ยกเมียเขาให้ฉันไม่ใช่เหรอ？”

　　เหมินสันพูดเสียงขรึม：“ยังไม่ได้ข่าวเลย”

　　“ฉันโทรศัพท์ไป เจ้าหมอนั่นปิดเครื่องตั้งนานแล้ว”

　　“พี่กุ่ย ไม่ใช่ว่าไอ้หมอนี่หนีไปแล้วหรอกนะ？”

　　“ถ้างั้นเอาแบบนี้ พวกเราไปเก็บบ้านกันเถอะ ห้องชุดนี้น่าจะมีมูลค่าหลายแสนอยู่”

คนผอมที่กำลังเหลือบมองเหล่ากุ่ยที่กำลังโอบสาวอยู่ พูดแล้วแสยะยิ้ม

“เก็บบ้าอะไร！”

　　“ไม่มีคนเซ็นชื่อกรรมสิทธิ์ จะโอนที่ได้ยังไง เก็บแล้วได้อะไร”

　　“เจ้าหมาเจิ้งจี๋ กล้ามาหลอกฉัน ฉันจะให้มันตายอย่างผีไร้สุสาน！”

　　“มัวอึ้งอะไรอยู่？ยังไม่รีบออกไปสืบข่าวให้ฉันอีก！”

　　“ไม่ว่าพวกนายจะใช้วิธีไหน ก็ต้องจับมาตรงหน้าฉันให้ได้！”

ลูกน้องหลายคนรับคำสั่ง จากนั้นกำลังจะเตรียมตัวออกไป เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

　　“เจิ้งจี๋กลับมาแล้ว？รีบเปิดประตู！”เหล่ากุ่ยกระโดดลงมาจากเตียง

　　เมื่อประตูเปิดขึ้น คนปลิ้นปล้อนก็เข้ามา ผู้ชายมีหนวดที่อยู่ชั้นสาม เมื่อเห็นเหล่ากุ่ย ก็รีบก้มหัวให้

　　เหล่ากุ่ยขมวดคิ้วแล้วถุยใส่ จากนั้นพูดว่า：“ไอ้เต่า ทำไมเป็นนาย？”

　　“หากนายไม่ได้ไปขโมยแบตรถคนอื่น ก็โดนตำรวจจับมา？”

　　“ฉันจะบอกนายให้นะไอ้เต่า เรื่องแบบนี้คราวหน้า อย่าเอาชื่อฉันไปอ้าง ไม่งั้นฉันจะฆ่านายแน่！”

　　“ฉันเกลียดคนแบบนาย！”

ส่วนพวกที่อยู่ด้านข้าง ต่างก็ถุยน้ำลายไปตามๆ กัน

เจ้าหมอนี่เป็นโจรกระจอกที่ว่าง ไม่กล้าทำอะไรใหญ่ๆ ขโมยของใหญ่ๆ ไม่ได้ อย่างมาก็แค่แบตรถ รถจักรยานก็เท่านั้น

เขาอยากจะมาเป็นพวกกับเหล่ากุ่ย แต่ว่า เหล่ากุ่ยและลูกน้องของเขา ต่างไม่เลือกเขา

　　“พี่กุ่ย ดูพี่พูดสิ”

　　“เจ้าเต่าอย่างผมสาบานแล้วว่า จะไม่ทำให้พี่กุ่ยเสียหน้า ล้างมือไปแล้ว”

　　“พี่กุ่ย ผมมาครั้งนี้ มีเรื่องสำคัญจะรายงาน”

　　เหล่ากุ่ยจุดบุหรี่สูบแล้วพูดว่า：“ยืมเงิน？ไม่มีให้”

　　เจ้าเต่าเอาเท้าหลบ แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า：“พี่กุ่ย ผมมาหาพี่มีเรื่องใหญ่！”

　　“เรื่องใหญ่มาก！”

　　“พี่ทายได้ไหม？เมื่อครู่ผมได้ข่าวมาว่า มีคนเก่งกล้าสู้มา ตอนนี้อยู่ที่โรงงานร้างชานเมืองเหนือ”

　　“แม้แต่กวนซานเย๋ต่างก็ตกใจแล้ว”

　　“ตอนนี้ กวนซานเย๋กำลังรวบรวมลูกน้องอยู่ กำลังรีบที่จะไปปราบที่โรงงานชานเมืองเหนือ！”

　　“กวนซานเย๋？”เหล่ากุ่ยเบิกตากว้าง พูดด้วยความตกใจว่า：“คนเก่งกล้าสู้อะไรไปทำให้กวนซานเย๋โกรธได้？”

　　“แม่งเอ๊ย แบบนั้นเท่ากับหาเรื่องตายดิ！”

　　เจ้าเต่าพูดอย่างกระตือรือร้น：“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ！”

　　“ในพื้นที่เมืองเจิ้ง เมื่อกวนซานเย๋ออกโรง ไม่มีเรื่องไหนที่จัดการไม่ได้ ทำให้คนยอมแพ้ไม่ได้”

　　เหล่ากุ่ยขณะที่ได้สติกลับมา พูดว่า：“นายมาพูดเรื่องนี้กับฉันทำไม？”

　　“เกี่ยวอะไรกับฉัน？”

　　เจ้าเต่ากระทบเท้าแล้วพูดว่า：“พี่กุ่ย ทำไมพี่ยังไม่เข้าใจอีก！”

　　“นี่เป็นโอกาสที่จะได้แสดงฝีมือไง！”

　　“พี่ไม่ได้อยากร่วมแก๊งค์กับกวนซานเย๋เหรอ？ตอนนี้พวกเราไปช่วยต่อสู้ เขาอาจจะเห็นพวกเราในสายตาบ้าง？”

　　“บางทีเขาอารมณ์ดีมีความสุข อาจจะอนุญาตให้พวกเราร่วมแก๊งค์กับเขาก็ได้？”

　　ใบหน้าเหล่ากุ่ยปรากฏความพอใจ แต่เขาลังเลแล้วพูดว่า：“แบบนี้ไม่ดีมั้ง”

　　“กวนซานเย๋ไม่ได้เรียกพวกเรา หากพวกเราไป จะเอาเหตุผลอะไรไปอ้าง？”

　　“เขาจะไม่พอใจหรือไม่？”

　　เจ้าเต่ากัดฟันแล้วพูดว่า：“พี่กุ่ย ทำไมถึงได้เลอะเทอะแบบนี้！”

　　“คนเก่งกล้าสู้นั้นมันหาเรื่องคนทั้งเมืองเจิ้ง พี่น้องที่ได้รับข่าว ต่างก็โมโหกันมาก”