บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 279

“ไอ้สารเลว!ฉันจะฆ่าแก!”

ท็อฟฟี่นมกระต่ายขาวพูดด้วยความโกรธ กระโดดลงจากเตียง พุ่งเข้าหาฉินเทียนอย่างดุดันอีกครั้ง

ฉินเทียนถอยไปก้าวหนึ่ง หลบอย่างสบายๆ

ท็อฟฟี่นมกระต่ายขาวโกรธอย่างบ้าคลั่ง ตามไปตีอย่างสุดชีวิต

เมื่อเห็นว่าไล่ตามฉินเทียนไม่ได้ หล่อนเลยหันไปหยิบเอาของที่อยู่ในห้องแทน

หมอน โคมไฟ แจกันดอกไม้... โยนใส่ฉินเทียนอย่างบ้าคลั่ง

ในที่สุด ก็หมดแรง หล่อนล้มลงบนเตียงด้วยร้องไห้โหด้วยความโศกเศร้าเสียใจ

จากน้ำเสียงของหล่อน ในสมองของฉินเทียนก็นึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นได้ แต่ยังไม่กล้าฟันธง

แต่เมื่อเห็นหล่อนล้มลงบนเตียง หน้ากากก็หลุดออก ในแววตาของเขาก็เกิดความขัดแย้งขึ้น

หลิวชิงเหยา！

ผู้หญิงที่เสนอเงินรางวัลห้าล้านในเว็บไซต์ จริงๆ แล้วเป็นลูกสาวของหลิวเช่อราชาแห่งเป่ยเจียงนั้นเอง

หลิวชิงเหยา！

ตอนนี้ ฉินเทียนเข้าใจทั้งหมดแล้ว

หลิวเช่อยอมใช้ชีวิตของเขา เพื่อช่วยถงจิ่งที่มาจากซีเป่ยแห่งตระกูลฉินกลับไปรายงานผล

ในขณะเดียวกัน อีกมุมหนึ่งก็ให้เป่ยเจียงกลายเป็นที่ตายของตัวเอง เพื่อหลอกสายตาคนอื่นโดยใช้ตัวเองเป็นตัวล่อ

แต่สาเหตุการตายที่แท้จริงของ หลิวเช่อ ยังคงเป็นความลับ

จวบจนบัดนี้ มีแค่ถงจิ่ง ยู่หลิงหลง อานกั๋วและเขาเท่านั้นที่รู้

ข่าวลือที่แพร่ออกไปด้านนอกคือถูกฉินเทียนวางยาหลิวเช่อจนตาย

มิน่าหล่ะ หลิวชิงเหยาถึงมาแก้แค้นเขาแบบนี้

ฉินเทียนกับรูปร่างอันเร่าร้อนของหล่อน ผิวของสาวใหญ่คนนี้เนียนละเอียดราวกับตุ๊กตากระเบื้อง แค่เจอกันเพียงแค่ครั้งเดียว

วันนั้นที่หอชงเซียวในเป่ยเจียง หลิวชิงเหยาถามหลิวเช่อด้วยความโกรธว่า ทำไมต้องบังคับหล่อนให้แต่งงาน

และคนนั้นเป็นคนที่หล่อนไม่ได้ชอบอีกด้วย

เพื่อยั่วโมโหหลิวเช่อ หล่อนเลยโอบแขนของฉินเทียนและบอกว่าจะหนีไปกับฉินเทียนด้วย

อดีตผ่านไป

ในตอนนั้นหลิวชิงเหยายังเป็นสาวใหญ่ที่ไร้เดียงสาอยู่เลย

ขับรถสปอร์ตไปไปมามาอย่างเท่ โต้เถียงกับพ่อแม่ ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

แต่ตอนนี้ เพียงไม่กี่วัน ตุ๊กตากระเบื้องที่โศกเศร้าเสียใจตรงหน้านี้ ดูซูบผอมลงไปเยอะเลย

เรื่องที่หลิวเช่อ โดนวางยา ถูกปิดบังหล่อนมาโดยตลอด ดังนั้นความคิดหล่อน พ่อจะอยู่กับหล่อนและเอาใจหล่อนตลอดไป

คิดไม่ถึงว่า จู่จู่ก็มาตายแบบนี้

ไม่ว่าเป็นใครก็คงยอมรับไม่ได้ทั้งนั้น

การตายของหลิวเช่อว่ากันไปตามเหตุผลก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉินเทียนโดยตรงเลยด้วยซ้ำ

และตอนนั้นฉินเทียนก็ดูออกว่าหลิวเช่อโดนวางยา แถมยังเสนอตัวว่าจะรักษาให้เขาด้วย

หลิวเช่อกลับปฏิเสธโดยอ้างว่าพบวิธีการแก้ไขได้แล้ว

ฉินเทียนเองก็รู้สึกเสียใจเหมือนกัน

เดิมทีเขาเองมีโอกาสที่จะช่วยชีวิตของหลิวเช่อแล้ว

แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว

และเขาเองก็ยอมรับว่าสาเหตุการตายของหลิวเช่อจริงๆ แล้วเป็นเพราะเขา

ดังนั้นเมื่อเห็นความโศกเศร้าเสียใจของหลิวชิงเหยาแล้วเขาเองก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดปลอบอะไร

“พี่เทียน ไม่มีอะไรใช่ไหม?” เสียงเคาะประตูดังขึ้น เฉียงหลงถามด้วยความเป็นห่วง

ในตอนแรกเขาได้ยินเสียงตะโกนและเสียงเขวี้ยงปาสิ่งของดังออกมาจากในห้อง ยังอดไม่ได้ที่จะแอบหัวเราะอยู่เลย

ในใจยังคิดว่าพี่เทียนคงจะร้อนแรงน่าดู ส่วนสาวคนนั้นก็คงจะเร่าร้อนมากเลยทีเดียว เลยเกิดเสียงดังได้มากขนาดนี้

แต่ทำไมช่วงท้ายๆ ถึงมีเสียงร้องไห้ด้วยหล่ะ?

ต้องมีบางอย่างไม่ปกติแน่นอน!

ฉินเทียนสีหน้าเคร่งเครียด ตอบอย่างเย็นชาว่า “อยู่ข้างนอกนั้นแหละ!”

“ถ้าไม่มีคำสั่งของผม ห้ามให้ใครเข้ามาทั้งนั้น!”

เฉียงหลงตกใจจนตัวสั่น รีบตอบกลับไปว่า “รับทราบครับ!”

หลิวชิงเหยาร้องไห้ได้สักพัก ก็เหมือนจะหมดแรง หล่อนเงยหน้าขึ้น มองฉินเทียนด้วยแววตาอันแดงก่ำ ในแววตานั้นเต็มไปด้วยแรงแค้น

กัดฟันและพูดว่า “บอกมา ว่าทำไมต้องฆ่าผมด้วย?”

“ทำไมต้องฆ่าพ่อฉันด้วย?”

“เขาเป็นคนดีขนาดนั้น ทำไมคุณต้องฆ่าเขาด้วยหล่ะ!”

ฉินเทียนเงียบขรึมลง พูดเบาๆ ว่า “ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ สำหรับเรื่องนี้”

“เรื่องต่อมาคือ ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าพ่อของคุณ”