บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 314

ยังคงเป็นพันเอกที่ส่งเขามาคนนั้น ส่งฉินเทียนไปยังสนามบินทหารใกล้เคียงเป็นการส่วนตัว

ลงจากเครื่องบิน ฉานเจี้ยนและคนอื่นๆรีบล้อมเข้ามาทันที

พวกเขาล้วนแล้วเป็นห่วงความปลอดภัยของฉินเทียน เห็นเขากลับมาอย่างปลอดภัย ล้วนแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ฉินเทียนกวาดมองหนึ่งที ขมวดคิ้วและพูด : “ราชางูล่ะ?”

“และลูกน้องของเธอ ทำไมถึงไม่เจอแม้แต่คนเดียว?”

ฉานเจี้ยนลังเลสักพัก และพูด : “ราชางูพาคนของเธอจากไปก่อนแล้ว”

“เธอบอกว่า ภารกิจของที่นี่จบลงแล้ว เธอต้องไปจัดการเรื่องของตัวเองแล้ว มีเรื่องอะไร คุณค่อยเรียกหาเธอ”

“เธอยังบอกอีกว่า.....”

ฉินเทียนเห็นว่าฉานเจี้ยนอ้ำๆอึ้งๆ อดไม่ได้ที่จะพูด : “ยังพูดอะไรอีก?”

ฉานเจี้ยนกระแอมเบาๆหนึ่งที และพูด : “เธอบอกว่า เรื่องนั้น ขอให้คุณสบายใจได้ ภายใต้สถานการณ์ทั่วไป เธอไม่มีทางพูดกับคนอื่นอย่างแน่นอน”

เมื่อเห็นเถียหนิงซวงและคนอื่นๆที่อยู่รอบๆ ทั้งหมดล้วนแล้วจ้องมองตัวเองอย่างเยาะเย้ย ใบหน้าของฉินเทียนมืดมน

อะไรเรียกว่าภายใต้สถานการณ์ทั่วไปไม่มีทางพูดกับคนอื่น?

และยังมีอีก ถ้าหากคุณตัดสินใจไม่พูด ก็อย่าพูดแม้แต่คำเดียว

ยังจงใจให้ฉานเจี้ยนบอกผม นี่หมายความว่ายังไง?

ก่อนจากไป ยังจะทิ้งเรื่องปวดหัวให้ฉันอีก?

เหมยหงเซว่เม้มริมฝีปาก ยิ้มและพูด : “พี่เทียน เรื่องนั้น เป็นเรื่องอะไรเหรอ?”

“ระหว่างคุณกับศิษย์น้อง ยังมีเรื่องอะไรที่พบเจอผู้คนไม่ได้เหรอ”

“คุณสบายใจได้ พวกเราไม่มีทางบอกภรรยาของคุณ”

“ไม่มี เธอคิดมากเกินไปแล้ว” ฉินเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ไยดี : “ภารกิจจบลง พวกเราสามารถกลับบ้านได้แล้ว!”

“เย้!”

“ในที่สุดก็สามารถกลับบ้านได้แล้ว!”

ทุกคนต่างตะโกนด้วยความดีใจ

การออกเดินทางในครั้งนี้ ถือได้ว่าเกือบจะหนึ่งเดือนแล้ว จากเกาะสู่ป่า จากนั้นมาที่ทะเลทราย

ทุกคน ล้วนแล้วผ่านประสบการณ์ที่อันตรายที่สุดในชีวิต

ในเวลาเดียวกัน ทุกคน ต่างก็เติบโตขึ้นไม่น้อย

โชคดี พี่น้องที่พาออกมา ตอนนี้ สามารถกลับไปโดยไม่ขาดแม้แต่คนเดียว

มองดูท่าทางที่ตื่นเต้นของพวกเขา ภายในใจของฉินเทียนรู้สึกอบอุ่น และอดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นรอยยิ้ม

เขาขอบคุณพระเจ้าที่เมตตาตัวเอง มอบพี่น้องให้เขามากมายขนาดนี้

พวกเขาติดตามตัวเอง ทำเรื่องที่มีความเสี่ยงและอันตราย กลับไม่เคยบ่นอะไรมาก่อน

“หลังจากกลับไป หยุดสามวัน!”

“แก่กินเต็มที่ เหล้าดื่มเต็มที่!” เขาพูดเสียงดัง

เฮลิคอปเตอร์ทหารสองลำพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า พันเอกส่งพวกเขาไปยังสนามบินพลเรือนขนาดใหญ่เป็นการส่วนตัว

ที่นี่ เหล่าหม่าจัดเครื่องบินเที่ยวพิเศษไว้ตั้งนานแล้ว

ยังคงเป็นเส้นทางการขนส่งสินค้า ใกล้เคียงกับตอนที่มา หลังจากผ่านไปหลายสิบชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาถึงสวนสัตว์ร้าย

สูดอากาศที่คุ้นเคย มองภาพที่คุ้นเคยตรงหน้า

คนเหล่านี้ที่กลับบ้านจากระยะทางหลายพันลี้ ล้วนแล้วตื่นเต้นอย่างมาก

กระทั่ง แม้แต่เห็นสัตว์ร้ายในบริเวณสัตว์ร้าย ล้วนแล้วน่ารักขนาดนั้น

“พี่เทียน เริ่มย่างแกหรือยัง?” ถงชวนมองฉินเทียน พูดด้วยรอยยิ้ม

ฉินเทียนหัวเราะและพูด : “รักจักแต่กิน!”

“พวกนายจัดการด้วยตัวเองแล้วกัน”

“และยังมีอีก เหลยเป้าและเหลิ่งเฟิงพวกเขา ช่วงเวลาที่ผ่านมาน่าจะเหนื่อยอย่างมากเหมือนกัน พวกนายสามารถโทรศัพท์เรียกพวกเขามา”

เถียปี้ถามด้วยความสงสัย : “พี่เทียน คุณไม่กินกับพวกเราด้วยกันเหรอ?”

เหมยหงเซว่เม้มริมฝีปากและพูด : “บอกว่าพวกนายสมองทื่อ ไม่ผิดแม้แต่นิดเดียว”

“พวกนายคิดว่าพี่เทียนเหมือนกับพวกนายเหรอ ล้วนแล้วเป็นผู้ชายท่อนไม้”

“เดินทางนานขนาดนี้ ไม่ง่ายเลยที่จะได้กลับมา แน่นอนพี่เทียนต้องไปหาภรรยาคนสวยอยู่แล้ว”

“ดั่งคำกล่าวที่ว่าจากลากันสักพักเจอกันอีกครั้งเหมือนแต่งงานใหม่ ฉันพูดถูกไหม พี่เทียน?”

ฉินเทียนหัวเราะและพูด : “พี่เหมย ลิปสติกไม่เลว เหมาะกับบุคลิกของคุณอย่างมาก”

เถียปี้พูดเสียงดัง : “ว้าว ผมก็เพิ่งสังเกต!”

“อีเจี่ยนเหมย คุณทาลิปสติกแล้ว?”