บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 386

จ้าวเฟิงเอ่ยตอบอย่างสงบ “ลูกรู้ ในป่าของทางเหนือเมือง มีปรมาจารย์ท่านหนึ่งอาศัยออยู่”

“ลูกเคยถูกตระกูลปฏิเสธมาก่อน เพราะเบื่อจึงไปพักผ่อนอยู่นอกเมือง จึงได้เจอเขาโดยบังเอิญ”

“หากพูดตามตรง กลอุบายทั้งหมดของลูก ล้วนได้รับการสอนโดยปรมาจารย์ เขาเป็นปรมาจารย์ที่แท้จริงของโลก”

“เดิมที เขาเตือนลูกว่าอย่าเปิดเผยตัวตนของเขาเด็ดขาด”

“เพียงแต่ในตอนนี้ เพื่อความอยู่รอดของตระกูล ลูกจึงต้องพูดมา”

“ลูกรู้สึกว่า ถ้าพ่อเต็มใจไปที่นั่นด้วยตนเอง และขอให้ปรมาจารย์ผู้นั้นออกหน้า เมื่อถึงตอนนั้นปัญหาทั้งหมดก็จะได้รับการแก้ไข”

“เพียงแค่ฉินเทียน อยู่ภายใต้เงื้อมมือของปรมาจารย์ผู้นั้น มันก็จะพังทลายด้วยเพียงปลายนิ้วสัมผัส

“ที่แกพูดจริงหรือเปล่า?”

“ทำไมฉันไม่เคยได้ยิน ว่ามีปรมาจารย์เช่นนี้ในทางเหนือของเมืองมาก่อน”

จ้าวเทียนเล่องงงวย

จ้าวเฟิงยืนกราน: “จริงหรือไม่ พ่อไปถึงก็จะรู้”

จ้าวเทียนเล่อตื่นเต้น กับลูกคนนี้ เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตามาก่อน

แต่ต้องบอกว่า การแสดงออกล่าสุดของจ้าวเฟิงนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ที่บอกว่ามีปรมาจารย์ชี้แนะอยู่เบื้องหลังก็สมเหตุสมผล

“เจ้าบ้าน ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ในความคิดของผม รอบคอบไว้จะดีกว่า”

“ไม่เช่นนั้น ผมจะพาคนไปเชิญปรมาจารย์นั้นมา หรือไม่พรุ่งนี้ท่านค่อยไปก็ได้” หลี่จื้อเจียนพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

จ้าวเฟิงเอ่ยทันที: ไม่ได้!”

“ไปพรุ่งนี้ ต้องไม่ทันแน่นอน"

“นอกจากนี้ นั่นเป็นปรมาจารย์จากนอกโลก นอกจากเจ้าบ้านที่ไปด้วยตนเอง ไม่เช่นนั้น เขาจะรู้สึกถูกล่วงเกิน”

“ถ้าจากไปด้วยความโกรธ เมื่อคิดจะหาเขาอีกครั้ง ก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทรแล้ว”

จ้าวเทียนเล่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็ตัดสินใจได้

“ได้!"

“ฉันจะเชื่อใจแกเป็นครั้งสุดท้าย”

“ลูกจ้าวเฟิง ถ้าฉันรู้ว่า แกกำลังหลอกฉัน คืนนี้แกก็ไปอยู่ยมโลกกับพี่ชายแกซะ!”

“ไป!"

เพื่อความปลอดภัย เขานำองครักษ์ที่เหลืออีกแปดคนไปด้วย

มีองครักษ์แปดคน เพื่อปกป้อง คงจะไม่มีอุบัติเหตุอะไร

องครักษ์หนึ่งซือเหยียนจง ถูกจ้าวเฟิง หลู่ซิ่นและเหยียนควนร่วมมือกันใส่ความ และในที่สุดเมื่อเขาหลบหนีได้ เขาถูกดาบพิฆาตซีเป่ยเจี๋ยโกวสังหาร

องค์รักษ์หกข่งหลง ถูกผีหวูฉางทุบทับที่หาดหินของหอว่างเจียง

หลังจากจัดการสามพี่น้องตระกูลหยวนได้ บัดนี้องค์รักษ์ทั้งแปดที่เหลือคือ:

องค์รักษ์สองเลี่ยวเจี๋ย องค์รักษ์สามหลู่ซิ่น องค์รักษ์สี่เจียงเห้อ องค์รักษ์ห้าหลี่จื้อเจียน องค์รักษ์เจ็ดหม่าถง องค์รักษ์แปดเฟ่ยหยาน องค์รักษ์เก้าเหยียนควน และองค์รักษ์สิบฉวนคุน

แม้ว่าจะมีความเสียหายอยู่บ้าง แต่ด้วยพลังขององค์รักษ์ทั้งแปดนี้ ตระกูลจ้าวแห่งหยุนชวน ยังคงเป็นตระกูลที่ไม่มีใครกล้ายั่วยุ

รถสามคันออกจากบ้านตระกูลจ้าว และมุ่งหน้าออกไปทางทิศเหนือของเมือง

นอกเมือง มืดมิดไร้แสงไฟ

ในป่ามืดมิดราวกับมีสัตว์ร้ายกินคนที่น่าสะพรึงกลัวอาศัยอยู่ที่นั่น

“อยู่ในนี้แหละ"

“พ่อ ผมจะนำทางให้คุณ!”

เมื่อเห็นจ้าวเทียนเล่อลังเล จ้าวเฟิงก็อาสาที่จะนำทางอย่างกล้าหาญ

จ้าวเทียนเล่อกัดฟันเดินตามเขาไป ภายใต้การคุ้มครองขององค์รักษ์ทั้งแปด

เดินมาได้สักพัก ก็เห็นเพียงวัชพืชและนกอยู่ไกลๆ ไม่เหมือนที่อยู่อาศัยเลยของคนเลย

“เจ้าบ้าน ไปต่อไม่ได้แล้ว!” หลี่จื้อเจียนหยุดและพูดอย่างเย็นชา “คุณชายเฟิง คุณจำทางผิดรึเปล่า?”

“หรือปรมาจารย์คนนั้นไม่อยู่แล้ว”

“ดูเหมือนไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่เลย!”

หม่าถงและเจียงเห้อก็ตื่นตัวเช่นกัน

ในขณะนี้ จ้าวเฟิงกำลังยืนอยู่บนเนินเขาข้างหน้าซึ่งอยู่ไม่ไกล

เขาไม่พูดอะไร มองดูผู้คนด้านล่างอย่างเงียบ ๆ

จ้าวเทียนเล่อรู้สึกขนลุกเล็กน้อยและพูดอย่างโกรธเคือง: "ไอ้ลูกเวร แกกล้าดียังไงมาหลอกฉัน!"