บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 388

คืนนี้สำหรับตระกูลจ้าวถูกกำหนดให้เป็นคืนที่ทำให้นอนไม่หลับ

ผู้ที่อยู่ภายนอกไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่น่าเศร้าเกิดขึ้น พวกเขายังคงหมกมุ่นอยู่กับความสุขของงานแต่งงานในวันพรุ่งนี้

พวกที่ใกล้ชิดรู้ว่ามีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น แต่เนื่องจากข่าวถูกปิดกั้นไว้โดยวงใน พวกเขาจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ทำได้เพียงรออย่างใจจดใจจ่อ

จนมีคนมาเคาะประตูบอกให้ไปประชุมที่ห้องบรรพบุรษ

ปรากฎว่าคนที่มาแจ้งคือองค์รักษ์ เลี่ยวเจี๋ยองค์รักษ์สอง พวกเขารู้ดีว่าเดิมพันสูง แต่ก็ยังไม่กล้าฟันธง

เป็นครั้งแรก ที่ต้องรีบไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษด้วยความตื่นตระหนก

หลังจากรออยู่ครู่หนึ่งจ้าวเทียนเล่อและลูกชายของเขาก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น แม้แต่ จ้าวเทียนจี และลูกชายของเขาก็ไม่ปรากฏตัว พวกเขาเริ่มอยู่ไม่สุขขึ้น

จนกระทั่งเมื่อเห็นจ้าวเฟิงร่วมกับกลุ่มองค์รักษ์ เดินเข้ามาด้วยท่าทางไม่แยแส

ในที่สุดอารมณ์ของพวกเขาก็ระเบิดออก

“จ้าวเฟิงเกิดอะไรขึ้น เจ้าบ้านอยู่ที่ไหน นายท่านสามอยู่ที่ไหน"

“งานแต่งงานพรุ่งนี้ เป็นงานแห่งความสุขที่หาได้ยากสำหรับตระกูลจ้าว คงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกใช่ไหม?"

“จ้าวเฟิงคุณมาที่นี่ทำไม รีบไปเชิญเจ้าบ้านมา!”

เมื่อเผชิญกับความกระสับกระส่ายของสมาชิกตระกูลเหล่านี้ สายตาที่ดูถูกของจ้าวเฟิงก็ปรากฏขึ้น

ก่อนหน้านั้น แม้ว่า จ้าวเฟิงจะเป็นลูกของเจ้าบ้านตระกูลจ้าวแต่ถือหมวกของ "ลูกนอกสมรส" สมาชิกตระกูลเหล่านี้จึงไม่เคยมองเขา

ในสายตาของจ้าวเฟิงสมาชิกตระกูลเหล่านี้มักจะอยู่ห่างไกลจากลูกแกะที่ต้องถูกฆ่า

และเขา ก็เป็นหมาป่าที่มีเขี้ยวคมนั่น

เขาสูดลมหายใจ เดินตรงไปที่ที่นั่งหลัก

เลี่ยวเจี๋ยดึงเก้าอี้ที่เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจออกมาทันที มีเพียงเจ้าบ้านเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะนั่ง

จากนั้นภายใต้การจ้องมองที่เหลือเชื่อของทุกคน จ้าวเฟิงกลับนั่งลงอย่างสงบ

วินาทีถัดมา พวกสมาชิกตระกูลก็อารมณ์ระเบิดขึ้น

“จ้าวเฟิง แกบ้าไปแล้วหรอ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

“ไอ้สารเลว เมารึไง กล้าดียังไงมานั่งบนเก้าอี้ตัวนี้!”

“ไอ้เวร!”

“แกอยากจะทำอะไร?”

ฝูงชนพลุ่งพล่าน พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะดึง จ้าวเฟิงลงมา เหยียบย้ำลงบนเท้าของเขาและถูเข้าไปแรงๆ

จ้าวเฟิงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ เพลิดเพลินกับความบ้าคลั่งครั้งสุดท้ายของสมาชิกตระกูล

เขาไม่ได้เยาะเย้ยจนกว่าเสียงของสมาชิกตระกูลจะค่อยๆ สงบลง และวางขาของเขาลงบนโต๊ะ

เขาจุดบุหรี่ สูบยาวๆ แล้วพูดว่า “พูดจบแล้วเหรอ?”

“ถ้าพูดจบแล้ว ก็ควรเป็นฉันที่จะได้พูดบ้างใช่ไหม?”

ชายชราผมขาวชื่อจ้าวซิว รุ่นเดียวกับจ้าวเทียนเล่อและ จ้าวเทียนจี พูดอย่างโกรธเคือง: "แกมันสารเลว แกอยากทำอะไรกันแน่?"

“ไม่ว่าแกจะพูดอะไร ฉันจะรายงานเรื่องของวันนี้ต่อเจ้าบ้านและให้ลงโทษแกอย่างหนัก!”

“มันดื้อด้านมาก!"

จ้าวเฟิงหัวเราะลัน และเสียงหัวเราะหยุดลงทันที เขาพูดอย่างเย็นชา: “ตอนนี้ฉันมีข่าวจะประกาศสองเรื่อง”

“ประการแรก จ้าวข่ายและจ้าวเทียนจีสองพ่อลูก เพื่อแย่งชิงบัลลังก์ ได้สังหารทายาทอย่างจ้าวซวู่โดยทำให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์”

“ตอนนี้ ตามคำสั่งของเจ้าบ้านฉันได้ฆ่า จ้าวเทียนจีและลูกชายของเขาแล้ว”

“แกพูดว่าอะไรนะ” เมื่อได้ยินข่าว เหล่าคนในตระกูลต่างก็หวาดกลัว

“เป็นไปไม่ได้!"

“ เกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ยังไง?"

“เจ้าบ้านล่ะอยู่ที่ไหน เราจะไปถามเขาต่อหน้าให้ชัด!”

จ้าวเฟิงสูดหายใจและพูดเบา ๆ ว่า "จะรีบอะไร ฉันยังพูดไม่จบ"

“เจ้าบ้านของพวกคุณจ้าวเทียนเล่อก็คือพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน”

“เขาตายไปแล้วเพราะความเจ็บปวดอย่างกะทันหัน และการเจ็บป่วยที่กะทันหัน มันสายเกินไปที่จะรักษาพยาบาล”

อะไร?

ข่าวนี้น่าตกใจยิ่งกว่าที่จ้าวเทียนจี สองพ่อลูก ถูกสังหารเพราะจะแย่งชิงบัลลังก์

สมาชิกตระกูลทั้งหมดรู้สึกว่าสมองของพวกเขากำลังส่งเสียงพึมพำ ปากของพวกเขาเปิดอยู่ แต่พวกเขาไม่สามารถโต้ตอบอะไรได้อยู่นาน

จ้าวเฟิงกล่าวต่อ: "ข่าวแรกได้รับการประกาศแล้ว"

“ตอนนี้ฉันประกาศข่าวที่สองแล้ว”

“ตระกูลจ้าวไม่สามารถขาดผู้นำได้แม้เพียงวันเดียว”

“ในฐานะลูกชายของเจ้าบ้าน มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องแบกรับความรับผิดชอบอันหนักอึ้งของการฟื้นฟูตระกูลจ้าว”