บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 395

เพื่อความคิดที่จะแก้แค้นนี้ เธอตัดสินใจมายังหยุนชวน แต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รัก

อย่างน้อย อย่าลังเลที่จะเปลี่ยนสามีในเวลาอันสั้น

ตอนนี้ นี่คืองานแต่งของเธอ

ผู้ชายคนนี้ ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

“นายมาได้ยังไง?”

“นายกล้ามาที่นี่ได้ไง?” เธอรู้สึกถึงอาการวิงเวียนศีรษะ ดวงตาแดงก่ำพลางเอ่ยพึมพำ

ฉินเทียนจ้องมองหลิวชิงเหยา พูดอย่างขมขื่น “อย่าทำให้ตัวเองต้องลำบากเลย”

“จ้าวเฟิง ไม่เหมาะสม”

เปลือกตาของหลิวชิงเหยานั้นกระตุก จากนั้นความโกรธปะทุ

“นายกำลังเป็นห่วงฉันงั้นเหรอ?”

“มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน?”

“คุณฉิน ตอนที่นายวางยาพิษพ่อฉัน ทำไมไม่นึกถึงความรู้สึกฉันบ้างล่ะ?”

“นายไม่ต้องการให้ฉันแต่งงานกับจ้าวเฟิง งั้นก็ได้ ตอนนี้ นายก็ฆ่าตัวเองให้ตายต่อหน้าฉันสิ!”

“ไปที่โลกแห่งความตายซะ ไปขอโทษขอขมาพ่อของฉัน!”

“ถ้านายทำได้ ฉันจะยกเลิกงานแต่งเดี๋ยวนี้!”

“นายฆ่าตัวเองให้ตายเสียตอนนี้เลย!”

เธอมีอาการคลุ้มคลั่งเล็กน้อย

“ชิงเหยา ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่”

จ้าวเฟิงฉวยโอกาสจับมือหลิวชิงเหยา เขามองฉินเทียน รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“นายฉิน นับได้ว่านายช่างมีความกล้า”

“นายยังกล้ามาที่นี่ได้!”

“นายฆ่าพ่อของชิงเหยา แล้วก็คนในตระกูลจ้าวของฉันเป็นจำนวนมาก ตอนนี้ บัญชีความแค้นทั้งหมด พวกเรามาชำระกันให้จบเถอะ!”

“พวกแกยืนนิ่งทำอะไร? เขาเป็นฆาตกรที่วางยาพิษตระกูลจ้าว รีบไปนำตัวมันมา!”

องครักษ์ทั้งหกนำโดยเลี่ยวเจี๋ยและกลุ่มอันธพาลจำนวนมากของตระกูลจ้าวรีบวิ่งเข้าไปเช่นฝูงเสือและหมาป่า ฉับพลันก็ห้อมล้อมรอบกายฉินเทียน

“นายฉิน ปล่อยให้นายมีชีวิตอยู่มาเนิ่นนานขนาดนี้”

“วันนี้ แค้นของเรานั้นสามารถชำระบัญชีกันได้แล้ว!”

เสือสองตัวแห่งเป่ยเจียง อวี๋เซิ่งและหลัวจิง เป็นผู้นำ คนของเป่ยเจียงเองก็พุ่งตรงเข้ามาเช่นกัน

ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่มีโอกาสได้สังหารฉินเทียน ตอนนี้เมื่อศัตรูมาพบกัน พวกเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

เหล่าแขกที่เหลือต่างก็ตื่นตกใจ

เมื่อครู่นี้ พวกเขาได้แสดงท่าทีตอบรับกับจ้าวเทียนเผิงว่าพวกเขานั้นจะช่วยตระกูลจ้าวตามหาตัวฆาตกร ช่วยตระกูลจ้าวชำระหนี้แค้น

สำหรับเรื่องนี้ จ้าวเทียนเผิงได้ให้คำมั่นว่าจะเป็นหนี้บุญคุณพวกเขามหาศาล

ตอนนี้ฆาตกรฉินเทียนยืนอยู่ตรงหน้า

ยิ่งกว่านั้น การถูกห้อมล้อมด้วยยอดฝีมือแห่งเป่ยเจียง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีทางรอด

ผู้นำของตระกูลเหล่านี้ เห็นโอกาสในการต่อรองราคา ต่างก็ให้ผู้คุ้มกันข้างกายพุ่งตัวเข้าไป

“คุณชาย พวกเราทำอย่างไรดี?” อะฝูจ้องมองจี้ซิงอย่างกังวลใจ

ตั้งแต่ฉินเทียนปรากฏตัว จี้ซิงก็จ้องมองเพียงแต่เขา พยายามมองเขาให้ทะลุปรุโปร่ง

แต่ทว่า เขาต้องผิดหวัง

จากนัยต์ตาของฉินเทียน จี้ซิงมองไม่เห็นถึงสิ่งใดเลย

เขาไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงล้ำลึก “ฉินเทียน นายเป็นมาตกรจริงงั้นเหรอ?”

“ฉันรู้ว่านายและตระกูลจ้าวมีความแค้นต่อกัน แต่ผู้ชายที่เป็นลูกผู้ชาย ความแค้นใดก็สามารถเอาคืนโดยการไม่ฆ่าได้”

“เช่นตระกูลจ้าวนัดเดิมพันกับพวกนายที่หอว่างเจียง เป็นสิ่งที่น่ายกย่องมาก”

“นายล่ะ?”

“ถ้าคนเหล่านี้ในตระกูลจ้าวถูกนายลอบสังหารจริงล่ะก็เช่นนั้นอย่ากล่าวโทษฉัน นายจะต้องถูกลงทัณฑ์ตามกฎ”

“ฉันทำเช่นนี้ เป็นการปกป้องรักษากฎของทางใต้”

คุณชายน้อยตระกูลจี้เอ่ยคำพูดเช่นนี้ด้วยตนเอง เหล่าผู้คนต่างก็มีอารมณ์ร่วม

รอบกายถูกห้อมล้อม เผชิญหน้ากับฆาตกรที่สังหารโหดมานับไม่ถ้วน ฉินเทียนยืนมือไขว่หลัง ท่าทีของเขานั้นเพิกเฉยและเย็นชา

เขาพ่นลมหายใจและเอ่ย “ต่อให้พวกคุณทุกคนลงมือ สกุลฉินอย่างฉันจะต้องกลัวสิ่งใดกัน”

“แต่ทว่า ฉันไม่อาจให้ปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวลไปได้”

เขามองข้ามฝูงชน จ้องมองจ้าวเฟิง ยิ้มเย็นชาพลางเอ่ย “ทุกคนต่างก็ดูแคลนนาย”

“คาดไม่ถึงเลยว่านายจะโค่นล้มตระกูลจ้าวได้”

“หมากกระดานนี้ แม้ว่าจะมีผู้เล่นคนอื่นอยู่เบื้องหลัง แต่ก็ต้องบอกว่าการแสดงของนายนั้นไม่เลวเลยทีเดียว”

เมื่อจ้าวเฟิงจ้องมองนัยต์ตาของฉินเทียน ด้วยความรู้สึกผิด เขาอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

จากนั้นเขาก็พูดอย่างโกรธเคือง “นายฉิน ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดอะไร”