บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 400

สิบเมืองเลยนะเนี่ย!

ใกล้จะเท่ากับปริมาตรของหนานเจียงหรือเป่ยเจียงแล้ว สีหน้าของทุกคนจึงเปี่ยมล้นไปด้วยความอิจฉา

ฉินเทียนนึกคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับว่า: “ไม่ต้องแล้วครับ”

“ห้าเมืองนั้นมอบให้ตระกูลจ้าวเถอะ ถือซะว่าเป็นของขวัญแสดงความยินดีที่เจ้าบ้านจ้าวรับลูกบุญธรรม”

จ้าวเทียนเผิงทั้งตะลึงทั้งมีความสุข

พูดได้เลยว่าของขวัญชิ้นนี้ไม่เล็กเลย!

แต่ทว่าเขารู้อยู่ว่าสาเหตุที่ฉินเทียนใจป๋าแบบนี้นั้น ไม่ได้ทำเพราะเขาจ้าวเทียนเผิง แต่เป็นเพราะหลิวชิงเหยา

เขาลังเลใจอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะมองหน้าหลิวชิงเหยาแล้วพูด: “เหยาเหยา ฉันว่าระหว่างเธอและคุณฉิน——”

หลิวชิงเหยาตัดบทพูดของจ้าวเทียนเผิงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น: “ระหว่างฉันและไอ้แซ่ฉินนั่น มีความแค้นที่ไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกันได้!”

“ไอ้แซ่ฉิน แกคิดว่าเสแสร้งมอบเมืองแค่ไม่กี่เมืองให้ฉัน แล้วฉันจะให้อภัยแกเหรอ?”

จู่ ๆ เธอก็พูดเสียงดังว่า: “ฉันขอประกาศ ณ ที่นี่!”

“ใครสามารถช่วยฉันฆ่าไอ้หมอนี่ได้ ฉันหลิวชิงเหยาก็จะแต่งงานกับคนคนนั้น!”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ที่เกิดเหตุก็ฮือฮาขึ้นมาทันที

นึกไม่ถึงเลยว่าเจตจำนงค์อันแน่วแน่ที่จะแก้แค้นของหลิวชิงเหยาจะหนักแน่นขนาดนี้

เมื่อมีการประกาศของรางวัลแบบนี้แล้ว เชื่อว่าต่อไปมันต้องสร้างปัญหาให้ฉินเทียนอย่างไม่หยุดหย่อนแน่นอน

ก่อนหน้านี้หลิวชิงเหยาเป็นเพียงสตรีแห่งเป่ยเจียง ก็ทำให้ตระกูลที่ยิ่งใหญ่อย่างตระกูลจ้าวถึงกับทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สมคบกับเธอ

ตอนนี้ ตัวตนของเธอก็เพิ่มมาอีกหนึ่งตัวตน นั่นก็คือสตรีตระกูลจ้าวแห่งอวิ๋นชวน!

เมื่อมีการเพิ่มอำนาจบารมีจากตัวตนสองตัวตนนี้ ทำให้เธอสูงศักดิ์ไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ใครที่ได้แต่งงานกับเธอ ก็จะสามารถรับช่วงดูแลหนานเจียงและเป่ยเจียงทั้งสองเมืองต่อแล้วใช่ไหม?

แต่ทว่าหลังจากที่ได้พบเห็นรู้จักพลานุภาพของฉินเทียนในเมื่อกี้นี้แล้ว ทุกคนต่างก็ทราบเหมือนกันว่ารางวัลตอบแทนแบบนี้ มันไม่ได้ได้มาง่ายขนาดนั้น

ภายในเวลาชั่วพริบตาเดียว สีหน้าของทุกคนก็ดูแปลกประหลาด ไม่มีใครกล้าพูดอะไร

จี้ซิงกระแอมทีหนึ่ง หัวเราะคิกคักแล้วพูด: “คุณหลิวชิงเหยาครับ ที่คุณพูดมาจริงหรือเปล่าครับ?”

หลิวชิงเหยากัดฟันตอบกลับว่า: “คำไหนคำนั้น!”

จู่ ๆ จี้ซิงก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าเขาก็พูดด้วยความบริสุทธิ์ใจว่า: “พูดตามตรงเลยนะครับว่าตอนนี้ผมรู้สึกชอบคุณแบบแปลก ๆ อย่างบอกไม่ถูกแล้ว”

“เพราะฉะนั้น ผมขอรับภารกิจนี้ของคุณไว้แล้วนะครับ”

“ฉินเทียน นายฟังไว้ให้ดี เพื่อเป็นการได้ครอบครองหัวใจของคุณชิงเหยา ต่อไปนายจะตกเป็นเป้าหมายของฉัน”

“แต่ว่านายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะท้าทายนายโดยตรง หากครั้งแรกล้มเหลว ก็จะท้าทายต่อเป็นครั้งที่สอง”

“ถ้าสองครั้งไม่ไหว ก็สามครั้ง”

“อย่างไรก็ตาม ชั่วชีวิตนี้ฉันจะรั้งอยู่กับตัวนาย”

นะนี่?

คุณชายน้อยตระกูลจี้บอกชอบหลิวชิงเหยาต่อหน้า แถมยังยินดีที่จะฆ่าฉินเทียนแบบไม่ตายไม่จบด้วยงั้นเหรอ?

นี่มันแปลกประหลาดเกินไปหรือเปล่า!

แต่ทว่าเมื่อเห็นลักษณะท่าทางของจี้ซิง ทุกคนก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น

ใบหน้าของฉินเทียนหม่นหมองลง แล้วตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์: “ถ้าไม่กลัวตายนายก็เข้ามาได้เลย!”

พูดจบ เขาก็พาเถียหนิงซวงและหม่าหงเทาจากไปด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว

หลิวชิงเหยาพูดโดยสัญชาตญาณ: “จี้ซิง นายยังไม่รีบไล่ตามไปอีกหรือ?”

“นายจะฆ่ามันไม่ใช่เหรอ?”

จี้ซิงหัวเราะแล้วตอบกลับ: “อย่ารีบสิ อย่ารีบ”

“ไอ้แซ่ฉินนั่นจัดการไม่ง่ายเลย ผมต้องพิจารณาตัดสินอย่างสุขุมรอบคอบ”

“อีกอย่างผมรู้สึกว่าเราควรจะคบค้าสมาคมก่อนหรือเปล่าครับ คุณชิงเหยา?”

หลิวชิงเหยาผงะไปชั่วขณะ: “คบค้าสมาคมอะไร?”

จู่ ๆ ใบหน้าของจี้ซิงก็แดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย: “คือว่า ผมชอบคุณเลยครับ แล้วคุณล่ะ?”

“ช่วยชอบผมกลับหน่อยได้ไหมครับ?”

หลิวชิงเหยาอ้าปากค้าง วินาทีต่อไปใบหน้าเธอก็แดงขึ้นมากะทันหัน

เธอโตมาจนป่านนี้แล้ว เหมือนกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่ถูกคนอื่นสารภาพรัก…….ต่อหน้า

ในอดีต ไม่ใช่เพราะไม่มีคนชอบเธอเลย แต่เป็นเพราะคนเหล่านั้นเกรงกลัวพลังอำนาจที่อยู่เบื้องหลังเธอ จึงไม่มีใครกล้าสารภาพรักต่อเธอ

และเธอก็รู้เช่นกันว่าความชอบแบบนั้น ไม่ใช่ความชอบแบบบริสุทธิ์ แต่เป็นชอบที่เห็นแก่ความมั่งคั่งของครอบครัวเธอ

ตอนนี้เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความจริงจังของจี้ซิง

ในความชอบของเขาไม่มีปัจจัยอื่น ๆ ปนอยู่เลย มันคือความชอบแบบบริสุทธิ์ระหว่างหนุ่มสาว

เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่ใสสะอาดแบบนี้ จู่ ๆ จิตใจเธอก็ยุ่งเหยิงขึ้นมาในทันที