บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 401

ณ ห้องโถง บุคคลสำคัญล้อมรอบ รวมถึงนายหญิงใหญ่ที่นั่งอยู่ด้านในด้วยต่างก็ตกอกตกใจ

　　“ไท่เจี๋ย？”

“เกิดอะไรขึ้น？”นายหญิงใหญ่ ต่งซวงจุน ที่มีดวงตาใจดีนั้น ทันใดนั้นก็ปรากฏแสงแวบเกิดขึ้น

ชุดหรูหรา ผมบรอนด์เงินของของเธอ ที่นั่งอยู่ในบ้าน มีอำนาจล้นหลาม

ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่สตรีที่อายุมากแล้ว แต่ทว่า เต็มไปด้วยออร่าของผู้นําที่สูงส่ง ที่กดราชาและนายพลที่เก่งกาจจนมิกล้าสบตา

　　“ไท่เจี๋ย นายไปจัดการเมืองหยุนชวนไม่ใช่เหรอ？แล้วทำไมถึงมีสภาพแบบนี้？”

　　“เมื่อวานนายยังรายงานว่า ทั้งหมดราบรื่น วันนี้สามารถสนับสนุนตัวแทนเข้ารับตำแหน่ง จัดการหยุนชวนได้”

　　“พวกเรากำลังหารือเรื่องแผนการขั้นต่อไปกับนายหญิงใหญ่”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？”

ราชาเถียหยิงหนึ่งในราชาทั้งห้า ถามขึ้นด้วยความตกใจ

　　“นายหญิงใหญ่！”ไท่เจี๋ยหอบอยู่นาน คุกเข่าอยู่บนพื้น พูดด้วยความหวาดกลัวว่า：“คือฉินเทียน！”

　　“อะไรนะ？”

　　“ไอ้เจ้าหนุ่มฉิน？” สีหน้าที่ขรึมของต่งซวงจุน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า：“พูดให้ละเอียด！”

　　“ครับ！”

ไท่เจี๋ยที่หวาดกลัวจนสั่น แค่คิดถึงวิธีที่ฉินเทียนใช้สังหารคนอันน่าหวาดกลัวนั้น ตอนนี้เขายังตกใจวิญญาณแทบหลุดจากร่าง　　

“ตามคำแนะนำของนายหญิงใหญ่ ผมได้พาลูกน้องไปเป็นเจ้าภาพในเมืองหยุนชวน”

　 “แต่เดิมราบรื่นทั้งหมด วันนี้ จ้าวเฟิงเป็นตัวแทนที่ผมสนับสนุนนั้น ก็สามารถเข้ารับตำแหน่งได้ และแต่งงานกับหญิงสาวแห่งเป่ยเจียง ชื่อว่าหลิวชิงเหยา”

“ตามจากนั้น

พวกเราก็สามารถนำเอาเป่ยเจียงมาไว้ในครอบครองได้อย่างราบรื่น”

　　“แต่เนื่องจากเรื่องตระกูลจ้าว ทำให้เชื่อมโยงไปถึงฉินเทียน”

　　“เขาได้ปราบปรามแผนร้ายของจ้าวเฟิง พร้อมลงมือในงานแต่งงาน”

　　“ผมจึงนัดเขามาที่ด้านนอก ทีแรกพูดเตือนอย่างดี อยากให้เขาออกไป อย่าขัดขวางแผนใหญ่ของตระกูลฉินที่จะเข้ามาแทรกซึมทางตอนใต้”

“คิดไม่ถึง...”

ต่งซวงจุนพูดแบบไม่พอใจว่า：“คิดไม่ถึงแล้วเกิดอะไรขึ้น？”

　　“ไอเจ้าคนนี้ เขาบังอาจจะมาขัดขวางธุรกิจตระกูลฉินของพวกเราหรือไง？”

　　ไท่เจี๋ยกัดฟันแล้วพูดว่า：“ใช่”

　　“ฉินเทียนไม่เพียงแต่ลงมือหนักมาก แถมยังฆ่าลูกน้องของผมตายไปสามราย อีกทั้งยังทำร้ายผมด้วย”

　　“นายหญิงใหญ่ พวกเราประเมินฉินเทียนต่ำเกินไป”

　　อะไรกัน？

เมื่อได้ฟังคำพูดของไท่เจี๋ย ทุกคนต่างก็ตกใจ สำหรับความสามารถของมือสายฟ้าไท่เจี๋ย ทุกคนต่างก็รู้ดี

คิดไม่ถึงเลยว่า ฉินเทียนที่อายุน้อย สามารถทำให้เขาบาดเจ็บหนักถึงขั้นนี้ได้

สีหน้าขรึมของนายหญิงใหญ่ พูดอย่างเย็นชาว่า：“นายพูดจริงงั้นเหรอ？”

　　“อาการบาดเจ็บของนาย เป็นเพราะเจ้าฉินเทียนเป็นคนทำร้าย？”

　　“ใช่ครับ！”ไท่เจี๋ยเต็มไปด้วยความอับอาย กัดฟันพร้อมพูดว่า：“เขายังสั่งให้ผมฝากคำพูดมาบอกนายหญิงใหญ่ด้วย”

　　“เขาบอกว่า นี่เป็นของขวัญที่มอบให้นายหญิงใหญ่ เชื่อว่าหลังจากที่ท่านดูแล้ว คงรู้ว่าขั้นตอนต่อไปควรทำอย่างไรดี”

“นายหญิงใหญ่ นี่เป็นคำพูดของฉินเทียน”

ต่งซวงจุนขมวดคิ้ว จากนั้นพุดอย่างไม่เข้าใจว่า：“ของขวัญที่มอบให้นายหญิงใหญ่？”

　　“ของขวัญอะไร？”

ไท่เจี๋ยก็ไม่เข้าใจ เขากำลังอยากจะพูดอะไรอยู่นั้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลมหายใจต่ำ สีหน้าเปลี่ยนไปมาก กัดฟันอย่างความทุกข์ทรมาน ใบหน้ามีสีแดงก่ำ

“มือสายฟ้า นายเป็นอะไร？” ราชาเถียหยิงและคนอื่น ต่างก็รีบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

ไท่เจี๋ยอ้าปาก เสียงดังอ๊าก จากนั้นก็กระอักเป็นเลือด

อ้วกออกมาทีละรอกๆ กลิ่นคาวเลือดสีแดง สาดกระจายที่พื้น ณ ห้องโถง

กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้าฟุ้งกระจายลอยในอากาศ

จากนั้น เขาก็อ้วกจนตาย

เมื่อเห็นไท่เจี๋ยที่ต้องมาตายอย่างน่าสลดเช่นนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป หวาดกลัวเป็นอย่างมาก

“ไอ้สารเลว！”นานพอสมควรกว่าต่งซวงจุนจะได้สติกลับมา เธอเอาไม้เท้าหัวมังกร กระแทกไปที่พื้นอย่างแรง

“ไอ้เจ้าหนุ่มฉินวางแผนลอบทำร้ายมือสายฟ้า จงใจให้เขามาตายต่อหน้าฉัน

หลายเรื่องพวกนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทำให้รากฐานของตระกูลฉินสั่นคลอน แต่ว่า ก็ทำลายเลือดเนื้อของพวกเขาไปไม่น้อย

สิ่งที่สำคัญก็คือ ทำให้พวกเขาต้องเสียหน้า！

　 เมื่อคิดถึงขั้นตอนของฉินเทียนที่ทำอย่างไร้ความปราณี ทุกคนต่างก็เงียบโดยไม่พูดอะไร

ต่งซวงจุนหัวเราะอย่างใจเย็นแล้วพูดว่า：“ตอนนี้ดูเหมือนว่า ฉันโทษราชาถงจิ่งของเราผิดไป”

　　“เขามีพลังแห่งเป่ยเจียงทั้งหมด จัดการฉินเทียนไม่ได้ ทีแรกพวกเราคิดว่า เขาจงใจปล่อยไป”

　　“ไอ้เจ้าหนุ่มฉินเทียนนี่จัดการยากจริงๆ ถงจิ่งคงจะพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว”

　　“เขาเป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่งในตระกูลฉิน ตระกูลฉินของพวกเรา ไม่เคยละทิ้งต่อขุนนางที่มีผลงาน”

　　“รบกวนทุกท่าน ใครก็ได้ไปที่จวนราชาถงจิ่ง เพื่อไปขอโทษแทนฉัน นับจากนี้เป็นต้นไป เขาจะกลับมาเป็นอิสระได้อีกครั้ง”

ที่แท้ ต่งซวงจุนนึกว่าราชาถงจิ่งจงใจปล่อยไป จึงสั่งกักตัวเขา

ตอนนี้ เมื่อต้องมาเห็นมือสายฟ้าตายอนาถเช่นนี้ พวกเขาก็รู้ถึงความสามารถของฉินเทียนแล้ว แล้วก็เชื่อว่า ตอนอยู่ที่เป่ยเจียงราชาถงจิ่งก็คงจะพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว

เถียหยิงลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า：“นายหญิงใหญ่ ผมไปเอง”

ต่งซวงจุนพยักหน้าแล้วลุกขึ้นยืน

เธอดูเหนื่อยนิดหน่อย อยากจะไปพักผ่อน

ผู้หญิงที่ดูดีหรูหราคนนี้ครึ่งชีวิตในตระกูลฉิน ไม่เคยยอมแพ้ใคร

ครั้งนี้ เพราะว่าหลานชายของตัวเอง สาบานว่าจะไม่ยอมละทิ้งแผนของทางตอนใต้ การที่เธอไม่พูด แต่ในใจของเธอนั้นจะต้องเสียใจเป็นอย่างมากแน่

แต่ทว่า เมื่อคิดอะไรได้นั้น เธอก็หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า：“ราชาเถียหยิง หลังจากที่นายไปบอกราชาถงจิ่งแล้ว ก็ไปวัดที่นอกเมืองหน่อย”

　　“ไปบอกเจ้านั่นว่า เขามีลูกชายที่ดีจริงๆ ”

　　“พวกเขาพ่อลูก คนพ่อขี้ป๊อด ไม่ถามเรื่องการงาน หลบไปบำเพ็ญธรรม”

　　“ส่วนคนลูก ไร้ความปราณี กล้าต่อกรกับนายหญิงใหญ่อย่างฉัน เอาชีวิตของลูกน้องฉันมาสั่งสอนฉันต่อหน้า”

　　“ช่างทำให้หญิงชราอย่างฉันมีหน้ามีตาจริงๆ ！”

เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของราชาเถียหยิงก็แปลกใจ

แต่ว่าเขาลังเลไปครู่หนึ่ง แต่ก็พูดด้วยความเคารพว่า：“ครับ”

ต่งซวงจุนหึเสียงดัง แล้วก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม