บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 414

พึ่งจะเดินเข้าประตูใหญ่ของหอการค้าหยุนชวน ซูซูก็ถูกรปภ.ห้ามไว้

“หยุด มาทำอะไร?”

รปภ.ที่บนหน้าอวบอิ่ม ในมือถือไม้ยาง กระบองไฟห้อยอยู่ที่เอว เดินไปด้วยท่าทางที่คิดไม่ดี

ซูซูยื่นจดหมายแนะนำจากหอการค้าหลงเจียงให้กับรปภ.ด้วยความอดทน พูดอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะพี่ใหญ่”

“ฉันอยากพบรองประธานหอการค้าอวิ๋นชวนที่ดูแลแผนกต้อนรับของบริษัทต่างถิ่น นี่คือจดหมายแนะนำ”

“รบกวนพี่แจ้งให้หน่อยค่ะ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองดูซูซูจากบนถึงล่าง เผยความมันเยิ้มออกมา

เขารับจดหมายมาดูแล้ว ตะลึงไปครู่หนึ่ง ยิ้มเยาะเย้ย “เมืองหนานเจียง หลงเจียง ซูยู่กรุ๊ป?”

ซูซูรีบพูด “ใช่ พวกเราทำสินค้าที่ใช้ในชีวิตประจำวันเป็นหลัก”

“ตอนนี้อยากจะพัฒนาในหยุนชวนหวังว่าจะได้รับการสนับสนุนจากผู้นำหอการค้า”

“พี่สบายใจได้ พวกเราเป็นนักธุรกิจจริงจัง ปฏิบัติตามกฎหมาย และไม่มีทางสร้างปัญหาให้พวกพี่แน่นอน”

“หอการค้าของเราในหลงเจียงรับประกันได้”

“นักธุรกิจจริงจัง?” รปภ.มองดูซูซูแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“สวยนี่สวยจริง แต่ว่าเป็นคนจริงจังหรือเปล่านั้นก็ไม่สามารถรู้ได้”

สีหน้าของซูซูเปลี่ยนไป “พี่หมายความว่ายังไง?”

รปภ.ยิ้มเยาะเย้ย และโยนจดหมายแนะนำให้ซูซู

“บริษัทของพวกคุณเคยมีคนมาหลายครั้งแล้ว รองประธานของเราได้บอกไปแล้วว่า ชื่อเสียงของพวกคุณมีปัญหา ไม่สามารถเข้ามาทำธุรกิจในหยุนชวนได้”

“ทำไม ตอนนี้เปลี่ยนให้สาวสวยมาแล้ว จะใช้วิธีมารยาหญิงเหรอ?”

“ถ้าคุณมีความคิดแบบนี้ ฉันก็จะช่วยรายงานให้คุณ”

“เท่าที่ฉันรู้ รองประธานของเราชอบผู้หญิงสไตล์ที่สวยงามแบบคุณเลย”

“ค่ารายงาน เงินห้าพัน”

“เงินสดหรือโอน?”

“ทำไมพี่ถึงพูดแบบนี้ล่ะ!”

เดิมทีมันเป็นคำขอที่สุภาพ แต่คิดไม่ถึงว่าจะถูกดูหมิ่น และถูกรีดไถอีก ซูซูทั้งโกรธทั้งรีบ อดไม่ได้ที่จะโมโห

รปภ.วัยกลางยิ้มแล้วพูด “คนสวย ไม่เคยได้ยินประโยคนั้นเหรอ ยมบาลเจอได้ง่าย มารตัวน้อยรับมือยาก”

“วันนี้ถ้าผ่านด่านฉันไปไม่ได้ คุณก็จะไม่ได้พบรองประธานของเราแน่”

“แต่ฉันสงสัย ซูยู่กรุ๊ปใช้เงินจ้างคุณให้มาเป็นประชาสัมพันธ์เท่าไหร่เหรอ?”

“ไม่อยากเสียเงินก็ไม่เป็นไร หรือไม่คุณจูบแก้มฉันสักที ฉันจะปล่อยคุณขึ้นไป เอามั้ย?”

พูดอยู่ ก็เอาหน้าเข้ามาใกล้อย่างไร้ยางอาย

“ไร้ยางอาย!” ซูซูทนไม่ไหวอีกต่อไป โบกมือตบหน้าผู้ชายคนนั้นเสียงดังไปหนึ่งที

คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงสวยงามตัวเล็กอย่างซูซู กลับกล้าตบหน้าเขา รปภ.ก็โกรธขี้นมาทันที

“นางตัวแสบ แกกล้าตบฉัน!”

“วันนี้จะจัดการแกให้สาสมเลย!”

เขาเปิดเผยท่าที่แท้จริง จ้องตาไว้ ยื่นมือไปดึงผมของซูซู

ซูซูตกใจกรีดร้องออกมา รีบถอยหลังไป

ฉินเทียนก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว กอดซูซูไว้ในอ้อมแขนข้างหนึ่งของเขา มืออีกข้างหนึ่งจับมือของรปภ.เอาไว้

“ไอ้หน้าอ่อน แกเป็นใครกัน?”

“รีบปล่อยฉัน!”

“ไม่งั้นฉันจะจัดการแกด้วย!” รปภ.ดุร้าย ดูก็รู้ว่าชินกับการบีบบังคับคน

สีหน้าฉินเทียนเต็มไปด้วยความเยือกเย็น มือออกแรงเล็กน้อย

กรึก

ในอากาศมีเสียงกระดูกหักชัดเจนลอยออกมา

“โอ๊ย!”

“ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว!”

รปภ.รู้สึกเจ็บเข้ากระดูก จนนิ้วทั้งห้านิ้วเกือบจะหัก เขาก้มลงไป กรีดร้องอย่างเจ็บปวด

ฉินเทียนยกขาขึ้นและเตะเขากระเด็นออกไป

“มาไหว้ยอดเขา คือการให้หน้ากับหอการค้าหยุนชวนของพวกคุณ”