บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 468

เมื่อเห็นฉินเทียน นัยต์ตาของหยางคุนนั้นปรากฏไฟพิษอันร้อนแรงขึ้น

เขาไม่มีทางลืมได้ เมื่อคืนที่ทะเลสาบหรูอี้ ฉินเทียนทำให้เขาอับอายขายหน้าเช่นไร

ฉินเทียนไม่เพียงแต่สั่งให้คนสังหารปีศาจดำบอดี้การ์ดข้างกายที่เขาไว้วางใจและเชื่อมั่น แต่ยังไล่ต้อนให้เขาต้องคุกเข่า

ตั้งแต่หยางคุนเกิดมา นี่คือความอัปยศอดสูครั้งแรกและครั้งใหญ่ที่เคยเจอ!

หลังจากกลับไป ถ้าผู้เป็นพ่อไม่ห้ามปรามเขาไว้ เมื่อคืนวานนี้เขาก็คงระดมกำลังทั้งหมด ต่อให้จะต้องระเบิดโรงแรมนี้ เขาก็ต้องการจัดการฉินเทียนเพื่อแก้แค้น!

นับว่าโชคดี พ่อของเขาออกหน้าให้ ในตอนนี้พวกเขาคว้าความได้เปรียบครั้งใหม่มาแล้ว

ตราบใดที่พวกเขาสามารถยึดครองผืนดินแห่งนั้นได้ ฉินเทียนและคนของเขาก็จะไร้ที่ยืนและไร้พื้นที่ในการตั้งหลักภายในเมืองจิ่นหู

เมื่อถึงเวลานั้น คนล้มแล้วก็ต้องเหยียบซ้ำไม่ให้พวกเขาได้ฟื้นคืน นี่สิถึงจะเรียกว่าความรู้สึกสะใจ

“ฉินเทียน เป็นอะไรไป นี่นายกำลังจะหนีเหรอ?”

“เห็นข่าวในหนังสือพิมพ์แล้วงั้นสิ?”

หยางคุนกล่าวด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ

หลังจากแอนโทนี่ที่นั่งข้างเบาะคนขับได้ยินเช่นนั้น เขาเอ่ยอย่างเหยียดหยาม “คุณชายหยาง คนผู้นี้คือฉินเทียนที่คุณพูดถึงใช่หรือเปล่า?”

“ขออภัยที่ต้องพูดตามตรง ผมมองไม่ออกเลย เขามีคุณสมบัติอะไรที่จะมาแข่งขันกับคุณ”

ขณะกล่าว เขาผิวปากไปทางฉินเทียนจากนั้นเอ่ยเย้ยหยัน “เฮ้ นาย ฉันชื่อแอนโทนี่ ฉันจะออกแบบอาคารสถานที่เป็นเอกลักษณ์แห่งเจ็ดเมืองทางใต้ให้แก่คุณชายหยาง”

“แต่ทว่าฉันได้ยินมาว่าที่ดินผืนนั้นกลับเป็นของนายแล้ว”

“ควรรู้ตัวเอง รีบส่งที่ดินผืนนั้นมาและไสหัวกลับไปยังบ้านเกิดของนายเสียเถอะ”

“รนหาที่ตาย!” เถียหนิงซวงแผดเสียงด้วยความโกรธ คิดจะพุ่งตัวเข้าไปให้บทเรียนแก่แอนโทนี่

ฉินเทียนยิ้มและเอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบ “หนิงซวง เหตุใดต้องไปทะเลาะกับสุนัขที่มีความรู้น้อยด้วย”

“พวกเรารีบไปกันเถอะ”

“การไปเชื้อเชิญปรมาจารย์นั้นสำคัญกว่า”

จากนั้นเถียหนิงซวงระงับความโกรธของเธอ เปิดประตูรถและกระโดดไปยังเบาะคนขับ

แอนโทนี่จ้องมองเรือนร่างของเถียหนิงซวงด้วยแววตาหมกมุ่น

เขามองฉินเทียน ขมวดคิ้วพร้อมกับเอ่ย “พวกนายจะไปเชื้อเชิญปรมาจารย์เหรอ? คิดจะให้เขาออกแบบให้นายงั้นสิ?”

โดยไม่รอให้ฉินเทียนตอบกลับ หยางคุนยิ้มเย็นพลางเอ่ย “ยอมแพ้เสียเถอะ!”

“ฉินเทียน ตอนนี้เหลือเวลาแค่สิบวัน ไม่ต้องพูดถึงการตามหานักออกแบบเลย”

“ต่อให้หาจนเจอ ภายในระยะเวลาสั้นแค่นี้จะสามารถออกแบบอะไรได้?”

“ออกแบบมาแล้ว จะสามารถเทียบกับผลงานของแอนโทนี่ได้งั้นเหรอ?”

“ในด้านการออกแบบ แอนโทนี่เท่านั้นถึงจะเป็นปรมาจารย์ที่แท้จริง!”

แอนโทนี่เอ่ยอย่างภาคภูมิใจ “คุณชายหยาง คุณชมผมเกินไปแล้ว”

“แต่ทว่า ทั่วโลกนี้นักออกแบบที่สามารถทำให้ฉันเคารพได้ นอกเสียจากอาจารย์ของฉันก็ไม่มีใครอีกแล้ว”

“อาจารย์ของฉันได้เกษียณจากงานออกแบบแล้ว”

“ไม่มีใครสามารถทำให้เขาเปลี่ยนใจได้”

“ดังนั้นตอนนี้ฉันก็คือนักออกแบบที่ดีที่สุด”

หยางคุนเอ่ยอย่างตื่นเต้น “แอนโทนี่ ครั้งนี้ต้องฝากให้นายจัดการแล้ว!”

“ตอนนี้ผมจะพาคุณไปสำรวจพื้นที่ คุณรีบออกแบบและร่างชิ้นงานให้ผมโดยเร็วที่สุด”

เขาเอ่ยเย้ยหยันฉินเทียนอีกครั้ง “คนแซ่ฉิน อีกเดี๋ยวนายก็จะกลายเป็นผู้แพ้ภายใต้เงื้อมมือฉัน”

“เมื่อถึงเวลานั้น เรามาชำระบัญชีแค้นทั้งหมดกัน!”

หลังจากพูดจบ เขาก็เหยียบคันเร่งและจากไปพร้อมกับเสียงคำราม

หลังจากที่เขาผ่านเรื่องวุ่นวาย เถียหลินเฟิง อู๋เทียนสงและคนอื่นต่างก็มีสีหน้าเป็นทุกข์

ฉินเทียนเกียจคร้านจะใส่ใจ เขาออกคำสั่งเถียหลินเฟิงและคนอื่น ในขณะที่เขาไม่อยู่ ถ้าหากไม่มีเรื่องอะไรก็ให้อยู่ในโรงแรม อย่าออกไปด้านนอก

ทุกอย่าง รอให้เขากลับมาแล้วค่อยพูดคุยกัน

ในด้านความปลอดภัย หม่าหงเทานำเหล่าสมาชิกคำสาปสวรรค์มาช่วยรับผิดชอบดูแลก็คงไม่น่าจะมีปัญหา