บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 509

"ตกลง!"

"คนแซ่ฉิน ฝากไว้ก่อนเถอะ!"

"ถ้าฉันไม่ทำให้ครอบครัวแกแตกสาแหรกขาดแล้วเอาศพมาสับเป็นหมื่นๆ ชิ้นละก็ ฉันก็ไม่ใช่คนแซ่หยางหล่ะ!"

หยางหยวนชิ่งไม่มีผู้ช่วยแล้ว สุดท้ายก็ได้แต่กัดฟันพูดจาด้วยคำที่โหดร้าย และพาคนของเขากลับไปด้วยความโกรธแค้น

ส่วนคนที่เหลือของ ตระกูลหม่า หม่าจั๋วชุน เรียกฉินเทียนไปคุยเป็นการส่วนตัว และพูดเบาๆ ว่า" คุณฉิน ฉันเชื่อว่าคุณไม่ทำเรื่องพันธุ์นี้"

"ถ้าคุณจะฆ่า ปีศาจขาวต้องทำมันอย่างเปิดเผยและบริสุทธิ์อย่างแน่นอน"

"แต่คุณคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้?”

"หรือว่ามีคนแอบอ้างใช้ชื่อคุณ แล้วคิดจะโยนความผิดให้คุณงั้นหรือ?"

"และจุดประสงค์คืออะไร?"

ฉินเทียนมองดูค่ำคืนอันมืดมิดในที่ไกลๆ ในห้วงของความมืดมนนั้น ราวกับว่ามีแววตาที่มองไม่เห็นอยู่คู่หนึ่งแอบซ่อนอยู่

เขาตอบอย่างเรียบเฉยว่า "ดูเหมือนว่าเกมนี้ ยิ่งน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ แล้วหล่ะ"

"ตอนนี้ แม้แต่ฉันเอง ก็ยังมองไม่ออกเลย"

"แต่มีเรื่องหนึ่งที่แกต้องจำเอาไว้ นั้นก็คือ ต้องใจเย็นๆ และคอยสังเกตการณ์อย่างเงียบๆ"

"ฉันคิดว่า พวกเขาคงไม่ยอมวางมือแน่ พวกแกต้องหลีกเลี่ยงการเป็นเป้าสายตาของเขา และเก็บตุนพลังเอาไว้"

"ใช้เวลาไม่นานหรอก เดี๋ยวเขาเองก็จะปรากฏตัวออกมาเอง"

"ตกลง! " หม่าจั๋วชุนพยักหน้า

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตอบอย่างตื่นเต้นว่า "จินหยู่ติดต่อกับทางฝั่งนั้นได้แล้ว และผลก็เป็นไปตามที่แกพูด พวกเขาเต็มใจที่จะลงทุนด้วย"

" จินหยู่บอกว่าเป็นไปตามคาด พรุ่งนี้พวกเขาจะเริ่มการเจรจาอย่างเป็นทางการกับทางฝั่งตรงข้ามแล้ว"

"คุณฉิน ขอบคุณคุณมากนะ!"

"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่า ตระกูลหม่าจะอยู่ข้างแกตลอดไป! "

ฉินเทียนพยักหน้าและตอบว่า" ถ้างั้นก็ต้องแสดงความยินดีกับแกด้วย หัวหน้า ตระกูลหม่า เชื่อว่าใช้เวลาไม่นานนัก ความแข็งแกร่งของตระกูลหม่าของพวกแก ต้องเพิ่มขึ้นไปอีกหนึ่งขั้นแน่นอน"

หม่าจั๋วชุนกล่าวขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจว่า "เรื่องของหยางหยวนชิ่งนั้น ฉันต้องหาวิธีพิสูจน์ความจริงให้ได้”

"หากมีข่าวคราวฉันจะรีบบอกแกทันที"

"คุณฉิน รีบพักผ่อนนะ"

……

หยางหยวนชิ่ง จากไปด้วยความโกรธ และไม่ได้กลับไปที่ตระกูลด้วย เขาให้แค่หยางคุน และคนอื่นๆ กลับไปก่อน ส่วนตัวเขากับคนขับรถก็มาถึงคฤหาสน์ของตระกูลลิอย่างเงียบๆ

คนที่คอยสนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลัง รวมถึง “คุณชาย” ที่พูดถึงในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ ก็คือลิเหลียงนั่นเอง

ท่าทางภายนอกของลิเหลียงนั้น เขาเป็นสุภาพบุรุษที่มีมารยาทสุภาพเรียบร้อย เคารพและปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด

แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาเป็นคนเล่ห์เหลี่ยมเพทุบาย วิธีการลงมือโหดเหี้ยม แม้แต่หยางหยวนชิ่งเองก็ยังถูกเขาเล่นราวกับเป็นลูกไก่ในกำมือ

ทุกคนต่างรู้ดีว่า ตระกูลอันดับหนึ่งจะต้องทำตัวนอบน้อมถ่อมตัว การเลือกตั้งผู้นำครั้งใหญ่รอบนี้ เขาเลยลือกที่จะไม่เอาตัวออกห่าง แต่กลับไม่รู้ว่า ลิเหลียง เป็นผู้ผลักดันเบื้องหลังคนสำคัญนั่นเอง

“แกหมายความว่า ฉินเทียนรับของขวัญไปแล้ว แต่ฆ่าปีศาจขาวระหว่างทางงั้นหรือ?”

จากคำรายงานของ หยางหยวนชิ่ง อารมณ์ของลิเหลียงเองก็เริ่มเปลี่ยนไป

เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่แล้วสิ”

“หยางหยวนชิ่ง เรื่องนี้ฉันจัดการได้ แกกลับไปรอฟังข่าวเถอะ”

หยางหยวนชิ่ง รู้สึกสงสัยเล็กน้อย เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่การแสดงออกของลิเหลียง ทำไมกลับดูเรียบเฉยเช่นนั้นเล่า?

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “คุณชาย ผู้ลงสมัครผู้นำคนนั้น?”

ลิเหลียง ขมวดคิ้ว แสดงให้เห็นว่าไม่พอใจเล็กน้อย

ถงเหรินที่อยู่ข้างๆรีบตอบอย่างเย็นชาว่า “ถ้ามันเป็นของแก ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องเป็นแก ถ้าไม่ใช่ของแก ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะถาม”

“หยางหยวนชิ่ง อย่ามองข้ามความหวังดีของผู้อื่น!”

หยางหยวนชิ่งตกใจและรีบตอบกลับว่า “ครับ!”

“งั้นฉันจะอยู่ในบ้าน รอฟังคำสั่งของคุณชาย！”

เขาออกจากคฤหาสน์ตระกูลลิไปอย่างตื่นตระหนก

ลิเหลียงมีท่าทีครุ่นคิดและ ถามถงเหรินว่า “เรื่องนี้ แกคิดเห็นว่ายังไง?”

ถงเหรินตอบเบาๆ ว่า “อาจจะไม่ใช่ฝีมือของฉินเทียน”