บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 606

อืม ?

หลังจากได้ยินเสียง ฉินเทียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจเต้น

นี่เป็นครั้งแรกของตัวเองที่มาญี่ปุ่น และไม่รู้จักใครที่นี่เลย นอกจากอูเถิง เฉินเสี่ยวอี้ เหลิ่งหยุน และสมาชิกทีมงูของเธอ

แล้วจู่ ๆ จะมีคนเรียกชื่อของตัวเองได้อย่างไร ?

และเสียงนั้นก็ยังไม่คุ้นเคย

เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง

เห็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในชุดกระโปรงลายดอกไม้ ที่มีผ้าพันคอสีเหลืองผูกอยู่รอบคอของเธอ เธอมีรูปร่างที่สง่างาม และใบหน้าที่สวยงาม

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผิวของเธอหนาราวกับไขมัน และดวงตาของเธอก็พร่ามัว ราวกับว่ามีความเศร้าโศกที่ไม่อาจบรรยายได้ซ่อนอยู่มากมาย และกำลังมองเธอด้วยความประหลาดใจ

“เธอคือ……ฮันหลิง? ”

“เป็นเธอจริง ๆ เหรอ ฮันหลิง！”

เมื่อเพื่อนเก่าพบปะกัน ประตูแห่งความทรงจำก็เปิดออก และฉินเทียนก็มีความสุขมาก

หญิงสาวพยักหน้า เม้มปากแล้วยิ้ม “พี่เทียน ไม่คิดเลยว่าจะใช่พี่จริง ๆ ”

“ทำไมพี่ถึง______”

เธออยากจะถามว่า ทำไมพี่ถึงถูกคนโยนออกมาจากหน้าต่าง แต่รู้สึกว่าไม่เหมาะสม เธอจึงเม้มริมฝีปากและเก็บคำพูดไว้

ฉินเทียนยิ้มอย่างเก้อเขินแล้วพูดว่า “ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดอย่างนั้น อันที่จริง ______”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ทันใดนั้นชายหนุ่มข้าง ๆ ฮันหลิงก็หัวเราะขึ้นมาอย่างเกินจริง

“ฉินเทียน เป็นนายจริง ๆ ด้วย ！”

“คิดไม่ถึงเลยนะ หลังจากผ่านไปหลายปี นายกลับยังมีอยู่”

“ทำไม เข้ากับตระกูลฉินไม่ได้ ก็เลยกลับมาที่นี่งั้นเหรอ”

“ฉันเห็นนายอยู่ที่นี่มันก็ไม่แย่เท่าไรนะ แต่กลับถูกคนโยนออกมาจากหน้าต่าง ”

“นี่คือแอบขโมยแล้วโดนจับได้เหรอ ถึงได้ดูตื่นตระหนก ?”

หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด บอดี้การด์สองคนที่อยู่ข้าง ๆ และอีกสองคนเห็นได้ชัดว่าเป็นบริวารของเขา พวกนั้นก็หัวเราะขึ้นมาด้วยเช่นกัน

เสียงที่รุนแรงและเกินจริง ทำให้ใบหน้าของฉินเทียนเคร่งขรึมลง

เขาจ้องไปที่ชายหนุ่มและพูดเย้ยหยันว่า “ที่แท้ก็เป็นนายนี่เอง เจียวเหลียง”

“ฮันหลิง ทำไมเธอถึงอยู่ด้วยกันกับเขา ? ”

เมื่อคิดอะไรได้ เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถามว่า “หูเฟยล่ะ ? ”

“เขาไม่ได้มาด้วยกันกับคุณเหรอ ?”

หูเฟยเป็นรังสีแห่งความอบอุ่นและความสว่างเพียงหนึ่งเดียวในวัยเยาว์ ที่กดความโดดเดี่ยวของฉินเทียนไว้

ทั้งสองเรียนมัธยมปลายมาสามปี กินและนอนด้วยกัน และเป็นเพื่อนที่ดีที่คุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นเพื่อนที่ดี

เมื่อตอนรู้จักหูเฟยครั้งแรก เขาเต็มไปด้วยพลังและความเยาว์วัย มันตรงข้ามกับฉินเทียนที่อายุเท่ากัน แต่ดูหมกมุ่นและไม่มีความสุขตลอดทั้งวัน

ในใจของฉินเทียน หูเฟยได้เติมเต็มจินตนาการของเขาเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของวัยรุ่น เขารู้สึกว่าคนหนุ่มสาวควรเป็นเหมือนหูเฟย

ในตอนนั้นเขายังคิดว่า หูเฟยน่าจะเป็นเพราะเกิดในครอบครัวธรรมดา ดังนั้นเขาจึงไม่มีปัญหาเหมือนครอบครัวใหญ่แบบนั้น

ครั้งหนึ่ง หูเฟยเชิญเพื่อนักเรียนทุกคนในชั้นเรียนไปทานอาหารเย็น ก็มีฉินเทียนที่แอบช่วยจ่ายเงินล่วงหน้าอย่างเงียบ ๆ เพราะเขามีเงินไม่พอ

หลังจากที่หูเฟยรู้ ไม่เพียงแต่เขาไม่ขอบคุณฉินเทียนเท่านั้น แต่ยังบอกว่าฉินเทียนไม่ได้ช่วยด้วย

ปรากฏว่าตระกูลหูเป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในฮั่นจง และหูเฟยคุณชายใหญ่ผู้นี้ ก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินเลย

เหตุผลที่เขามักจะทำตัวเหมือนคนอนาถา ด้านหนึ่งก็คือเขาชอบสไตล์ของคนในยุทธภพ และเขาไม่ต้องการเป็นลูกผู้ดีในสายตาของคนอื่น

และอีกด้านหนึ่ง เขาเชิญเพื่อนทั้งชั้นเรียนไปทานอาหารเย็น แต่คนที่เขาต้องการเชิญจริง ๆ คือดอกไม้ของชั้นเรียนฮันหลิง

หูเฟยชอบฮันหลิง แต่เขาอายเกินกว่าจะพูดออกมา ดังนั้นจึงพาเพื่อนทั้งชั้นเรียนไปด้วยกัน

อย่างไรก็ตาม การพัฒนาที่ตามมานั้น เกินกว่าที่เขาจะทนรับได้ ในท้ายที่สุด เขาแยกกับตระกูล และหนีออกจากบ้านด้วยความโกรธ

ฮั่นจงอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ และตระกูลหูของหูเฟย แม้ว่าจะมีอำนาจในฮั่นจงเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม โดยรวมแล้ว ก็ยังยากที่จะต่อต้านตระกูลฉิน

ฉินเทียนต่อต้านตระกูลฉิน โดยกังวลว่าตระกูลฉินจะใช้โอกาสแก้แค้นตระกูลหู ดังนั้นเขาจึงตัดการติดต่อกับหูเฟย และฮันหลิง

นอกจากนี้ ก่อนที่จี้ซิงจะแต่งงาน เขาได้เข้าร่วมในงานแต่งงานของเพื่อนสนิทเป็นครั้งแรก และเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึก

นั่นก็เป็นเพราะ ในใจยังคงนึกถึงหูเฟยและฮันหลิง

ตามเวลาที่พูดไว้ ฮันหลิงและหูเฟย จะต้องแต่งงานกันนานแล้ว และด้วยนิสัยของหูเฟย จะต้องตามหาเขาไปทั่วโลกอย่างแน่นอน

แต่เขารู้ว่าตัวเองป็นคนที่เรื่องเยอะ โดยเฉพาะดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งยังไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

ดังนั้นเขาจึงได้แต่อวยพรหูเฟยและฮันหลิงอย่างเงียบ ๆ ในใจ ตราบใดที่พวกเขาปลอดภัยและมีความสุข เขาจะแบกรับชื่อเสียงของการทรยศ มันก็ไม่สำคัญแล้ว

สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ เขาได้พบกับฮันหลิงในต่างประเทศแห่งนี้

นอกจากนี้ ฮันหลิงยังอยู่ด้วยกันกับเจียวเหลียง

เจียวเหลียงก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นในโรงเรียนมัธยมอีกด้วย และครอบครัวของเขามีทรัพย์สินอยู่บ้าง แต่ก็เทียบไม่ได้กับตระกูลหูเลย

ต่อหน้าหูเฟย เขาเป็นหมาปั๊กที่คุกเข่าและเลียได้ตลอดเวลา หลังจากรู้เกี่ยวกับตัวตนของฉินเทียน เขาก็ปฏิบัติต่อฉินเทียนเหมือนพี่ชาย และยังเรียกเขาว่า “พี่เทียน”

แต่ทั้งหูเฟยและฉินเทียนล้วนรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีจิตใจชั่วร้าย ดังนั้นจึงไม่สนใจยุ่งอะไรกับเขา

มีวันหยุดสุดสัปดาห์หนึ่ง หูเฟยกลับจากบ้านไปโรงเรียนแต่เช้าโดยต้องการทำให้ฮันหลิงประหลาดใจ เพราะเขารู้ว่า ฮันหลิงมักจะกลับไปโรงเรียนก่อนหนึ่งวันเสมอ และไปที่ห้องปียโนเพื่อซ้อมเปียโน ในขณะที่ไม่มีใครอยู่ที่นั่น

คิดไม่ถึงเลยว่า เจียวเหลียงก็อยู่ที่นั่นด้วย ผู้ชายคนนี้ซื้ออาหารอร่อย ๆ มากมายและยังมีช่อดอกกุหลาบ เพื่อเอาใจฮันหลิง

ดูเผิน ๆ ผู้ชายคนนี้กำลังพูดถึงพี่เฟย แต่เบื้องหลังเขากำลังแย่งผู้หญิงของเจ้านาย น่าขยะแขยงเท่าที่จะจินตนาการได้

ด้วยความโกรธหูเฟยทุบตีเขาจนจมูกช้ำ ใบหน้าบวม เขาพักการเรียนหนึ่งสัปดาห์เต็มก่อนจะกลับไปเรียน

หลังจากครั้งนั้น เมื่อเจียวเหลียงเห็นหูเฟยและฉินเทียนก็รีบวิ่งหนีหลบไปไกล และแม้แต่ผายลมก็ยังไม่กล้า