บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 71

“เอ่อ คุณฉิน”

โกวเฉินคิดถึงอะไรได้อยากที่จะชดเชยความผิด แต่มันก็สายไปแล้ว

จากที่ไกล ๆ ผู้ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนคนหนึ่งบุกมาร้องโวยวาย

“โกวเฉิน แกไอ้หมาตาบอดคนนี้พูดจามั่วสั่ว แกแม่งสรุปแล้วล่วงเกินบุคคลใหญ่อะไร！”

“ท่านประธานโทรศัพท์มาถามหาความรับผิดชอบด้วยตัวเอง พูดว่าถ้าหากไม่สามารถให้บุคคลสำคัญพอใจได้กระทั่งฉันก็ถูกไล่ออกไปด้วยกัน！”

“นายพูดกับฉันให้ชัดเจน！”

“คุณหม่า！”มองเห็นคนที่มาคิดไม่ถึงว่าเป็นหัวหน้าของตัวเอง โกวเฉินขาอ่อนแทบจะคุกเข่าแล้ว

ตอนนี้ในที่สุดก็เข้าใจ ฉินเทียนเป็นบุคคลใหญ่ที่ตัวเองหาเรื่องไม่ได้

“คุณฉิน ผมผิดไปแล้ว！”

“ลูกตาหมาของผมมองคนต่ำ ผมมีตาหามีแววไม่ขอให้คุณยกโทษด้วย！”

“ผมกว่าจะได้งานอันนี้มามันไม่ง่าย อย่าไล่ผมออกเลยนะ！”

มีเสียงร้องไห้สะอื้น ครั้งนี้ขาอ่อนคุกเข่าจริง ๆ แล้ว

ที่บ้านของเขาก็ทำธุรกิจเล็กน้อยในสายตาของคนธรรมดาก็ถือว่าเป็นคนมีเงิน

แต่ทุก ๆ ครอบครัวต่างก็มีความลำบากของตัวเอง ฟ้ารู้เพราะสถานการณ์เปลี่ยนแปลงทำให้ธุรกิจของพวกเขาเต็มไปด้วยปัญหานานแล้ว

ครั้งนี้เขากลับมาจากเคมบริดจ์ ในบ้านใช้เงินสุดท้ายที่ได้จากการดำเนินธุรกิจแล้ว ขอความช่วยเหลือทุกที่ถึงทำให้เขาได้นั่งตำแหน่งผู้จัดการของยี่ต๋าพลาซ่า

ยี่ต๋าพลาซ่าเป็นห้างลูกโซ่ที่มีชื่อเสียงในประเทศ ได้นั่งตำแหน่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นอาชีพที่ดีเยี่ยมส่วนตัวแล้ว

ยิ่งเป็นช่องทางและการอาศัยความช่วยเหลือความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล

เห็นได้ว่างานอันนี้มีความสำคัญต่อเขาและครอบครัวเท่าไหร่

ตอนนี้จะสำเร็จหรือพ่ายแพ้ก็อยู่ที่ใจของฉินเทียนแล้ว

มองเห็นท่าทางนี้แล้วคุณหม่าก็มีใบหน้าที่ตื่นตระหนก เพราะถ้าหากจัดการเรื่องได้ไม่ดีกระทั่งเขาก็ต้องถูกไล่ออกด้วย

เขาก็พูดยิ้มให้ด้วยความเคารพนบนอบ“คุณฉินใช่ไหม โกวเฉินเป็นผู้จัดการที่พวกเราเพิ่งเลื่อนตำแหน่งให้ การทำงานยังคล่องแคล่วไม่พอยังไงขอให้คุณยกโทษให้ด้วย”

“โกวเฉิน สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไรคุณยังไม่รีบพูดความจริง！”

โกวเฉินรีบพูด“คือหยางเหมยเอ๋อร์”

“คุณหม่า คุณก็รู้ฐานะของหยางเหมยเอ๋อร์คนนี้ เบื้องหลังของเธออาศัยนายท่านเจียงของพันธมิตรฉู่”

“เธอโทรศัพท์หาผมพูด……พูดว่าคุณฉินทำร้ายเธอแล้วยังขโมยของของเธออีกให้ผมมาจัดการ”

“เพราะผมก็คือกลัวได้รับแรงกดดันจากหน้าที่ความรับผิดชอบถึงทำอย่างนี้”

ได้ยินชื่อ“หยางเหมยเอ๋อร์”คุณหม่าอดไม่ได้ที่จะย่นคิ้ว

เขากัดฟันแล้วพูดอย่างระมัดระวัง“เอ่อ คุณฉิน ไม่งั้นพวกเราเรียกหยางเหมยเอ๋อร์มาให้เธอขอโทษคุณ？”

“พวกเราเชื่อว่านี่ต้องเป็นการเข้าใจผิดแน่นอน”

พันธมิตรฉู่？

มิน่าล่ะผู้หญิงคนนี้ถึงได้หยิ่งผยองอย่างนี้ที่แท้มีความสัมพันธ์กับพันธมิตรฉู่ ดูแล้วพันธมิตรฉู่ที่มีความชอบธรรมและมีจิตวิญญาณของการต่อสู้ที่พลเมืองคนนี้พูดมาก็ไม่ได้สะอาดอย่างนั้น

แต่เขาก็ขี้เกียจที่จะสนใจเรื่องที่น่าเบื่อชนิดนี้

“อย่ามีครั้งต่อไปอีก”

มองเห็นซูซูออกมาจากห้องน้ำแต่ไกล ๆ ฉินเทียนพูดประโยคหนึ่งแล้ว รีบก้าวเดินไป

คุณหม่าและโกวเฉินก็ถอนหายใจในเวลาเดียวกัน สองคนต่างก็พบว่าเหงื่อได้เปียกโชกเสื้อผ้าแล้วไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่

อันตรายมากแล้วจริง ๆ ！

“คุณรู้จักกับหยางเหมยเอ๋อร์ผู้หญิงชนิดนี้ได้ยังไง？”

“โกวเฉิน อย่าโทษว่าผมไม่ได้เตือนคุณ ชีวิตของคนก็คืออิสระเสรี พอไม่ระวังก็อาจจะทำให้พินาศได้”

“คุณคิดทำเอาเองก็แล้วกัน！”

โกวเฉินอยากที่จะพูดอะไรมือถือก็ดังแล้ว เป็นหยางเหมยเอ๋อร์โทรมา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น？ คนที่ฉันต้องการทำไมยังไม่ได้พามา？”

“โกวเฉิน คุณไม่อยากทำแล้วใช่ไหม？”

โกวเฉินเต็มไปด้วยอารมณ์โกรธ บุกมาถึงห้องพักผ่อนโดยทันทีพูดว่า“ที่คุณหาเรื่องนี่สรุปแล้วเป็นใคร？”

“สายของเถ้าแก่หญิงร้านจิวเวลรี่เงามายา ยังมีท่านประธานของพวกเราทั้งหมดหวาดกลัวรู้สึกไม่สงบ”

“ผมเกือบจะถูกไล่ออก”

“ยังมีเขาสะบัดบัตรมังกรดำออกมาหนึ่งใบ รูดหกสิบล้านแล้วอย่างไม่กระพริบตา！”

“คุณเองเล่นกับไฟอย่าพาผมไปด้วย！”

“คุณพูดอะไร？”หยางเหมยเอ๋อร์ก็ตะลึงแล้ว แต่วินาทีต่อมาในดวงตาของเธอก็กระพริบแสงแวววาวที่น่าประหลาด

ซูซูถุยคำหนึ่ง แต่นึกถึงหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นบางอย่างเพราะเหตุนี้ได้ เธอยังคงให้ฉินเทียนเอาแหวนสวมใส่บนนิ้วที่ไร้ชื่อแล้วอย่างลำบากใจ

“นี่เป็นแหวนเพชรเหรอ？ เท่าไหร่？”

“เงินยังไงก็ได้ คุณเบิกบานใจก็พอแล้ว”

ซูซูแบะปาก สำหรับเครื่องประดับและเงินทองเธอยังไม่มีแนวความคิดอะไรจริง ๆ

แต่จู่ ๆ บนนิ้วมีแหวนเพชรที่กระพริบแสงระยิบระยับเพิ่มขึ้นมาอย่างนี้อันหนึ่ง ในใจยังคงรู้สึกแปลก ๆ

ดูเหมือนฐานะของตัวเองไม่เหมือนกันแล้วอย่างนั้น

“แย่แล้ว พวกเราเพียงแค่ห่วงซื้อของให้ตัวเอง ของขวัญยังไม่ได้ซื้อ”

“รีบไป！”

เธอพูดอย่างอ่อนนุ่มแล้วดึงฉินเทียนพุ่งออกไป

มาถึงร้านของขวัญใกล้ ๆ ซื้ออาหารเสริมที่มีชื่อเสียงมากมาย นี่ถึงนั่งบนรถแท็กซี่ขับมุ่งหน้าไปที่ตระกูลหยาง

เวลานี้ ตระกูลหยางก็คือเลี้ยงฉลองกันนานแล้ว

หลี่เฟินดึงมือของหยางยู่หลันอยู่ หลังสอบถามสารทุกข์สุขดิบแล้วพูดเปลี่ยนหัวข้อ“น้องสาว เธออย่าโทษว่าฉันมาเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ

“เพื่อความสุขของซูซู ครั้งนี้ฉันไม่ทำอย่างนี้ไม่ได้”

“นักเรียนที่เรียนต่อกลับมาจากเคมบริดจ์ ที่บ้านทำธุรกิจมรดกครอบครัวนับร้อยล้าน”

“เป็นคนดีเด่นมาก สาว ๆ แย่งกันมาเสนอมากเท่าไหร่เค้าต่างก็ไม่ชอบ”

“คิดไม่ถึงฉันส่งรูปภาพของซูซูรูปหนึ่ง ชายหนุ่มพอมองแวบหนึ่งก็ถูกใจแล้ว เธอว่านี่ไม่ใช่บุญวาสนาที่ฟ้าประทานมาเหรอ？”

“ฉันเพิ่งโทรศัพท์เสร็จ ชายหนุ่มคนนั้นก็ทำงานเสร็จแล้วกำลังเดินทางมาแล้ว”

“น้องสาว เดี๋ยวเธอต้องกระตือรือร้นสักหน่อยนะ”

หยางยู่หลันในที่สุดก็ฟังออก หลี่เฟินนี่คือต้องการแนะนำคู่ครองให้กับซูซู

เธอพูดอย่างลำบากใจว่า“พี่สะใภ้ แต่ซูซูได้แต่งงานแล้วนะ”

“งั้นก็หย่ากัน！”

“คนแซ่ฉินเป็นใครถ้าเขากล้าเข้าประตูบ้านของฉัน ดูฉันจะตีขาของเขาให้หัก！”

นายท่านหยางเต๋อกวงมีใบหน้าที่โมโห