บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 72

“พ่อ ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดอย่างนั้น”

“ฉินเทียนเขา ที่จริงแล้วยังเป็นคนที่ไม่เลว” หยางยู่หลันรีบพูดแทนฉินเทียน

คิดไม่ถึงครั้งนี้แม้กระทั่งนายหญิงใหญ่ที่สนับสนุนเธอมาตลอดก็เอ่ยปากโต้แย้ง

“คนแซ่ฉินนั่นเป็นยังไง พวกเรารู้ชัดเจนมากแล้ว”

“ยู่หลัน เมื่อก่อนอยู่หลงเจียง พวกเธอเป็นหญิงม่ายเด็กกำพร้าไม่มีที่พักพิง ทำได้เพียงรับการรังแกจากเดรัจฉานนั่น”

“ตอนนี้กลับมาฉู่โจวแล้วกลับมาที่บ้านแม่ ฉันไม่อนุญาตให้คนอย่างนี้รังแกลูกสาวและหลานสาวของฉันได้อย่างเด็ดขาด！”

“ถ้าเขารู้ตัวก็ให้ออกไปจากซูซูอย่างเชื่อฟัง ให้ซูซูแต่งงานกับคุณชายโกว”

“ถ้าหากไม่รู้ตัว ฮึ เอาชีวิตแก่ชีวิตนี้ไป ฉันก็จะให้เขาเห็นดอกไม้เพราะอะไรเป็นสีแดงอย่างนี้！”

“แม่ คุณเข้าใจผิดแล้ว！” หยางยู่หลันโต้แย้งอย่างร้อนรน

“น้องสาว เธอก็อย่าดื้อรั้นอีกเลย！”

หยางเซินมีใบหน้าที่เสียใจกับความผิดพลาดของตัวเอง“โทษฉันคนนี้เป็นพี่ชายที่ไร้ความสามารถ ไม่พบปัญหาให้เร็วสักหน่อยจะได้ช่วยเหลือแม่และพวกเธอออกมาจากสภาพแวดล้อมที่ลำบากให้เร็ว”

“ตอนนี้ในเมื่อฉันรู้แล้ว ใช้ชีวิตนี้แล้วก็ต้องให้คนแซ่ฉินเจอความลำบากแล้วถอยไป！”

“พ่อ คุณย่า พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงมอบให้ผมแล้ว！”

หยางหลินดึงถงชวนบุกเข้ามาแล้ว พูดอย่างตื่นเต้นว่า“มีถงชวนอยู่ที่นี่ คนแซ่ฉินนั่นสร้างเรื่องขึ้นไม่ได้แน่”

“พูดจริง ๆ กับพวกคุณ เมื่อกี้ที่ท่าเรือเขาได้ถูกถงชวนทำให้ตกใจกลัวมากจนตื่นตระหนกและหนีไปแล้ว ฮ่า ๆ ๆ ๆ ”

“ที่แท้คือจอมยุทธ์ถง”หยางเต๋อกวงพยักหน้าอย่างยกย่องพูดว่า“ได้ยินว่าคนแซ่ฉินเป็นนักเลงที่ปลิ้นปล้อน คนเรียนหนังสืออย่างพวกเราขี้เกียจที่จะไปยุ่งกับเขา”

“เดี๋ยวถ้าหากเขายังไม่รู้ผิดชอบชั่วดีอย่างนั้นวันนี้ก็ไว้วานจอมยุทธ์ถงแล้ว”

“นายท่าน คุณวางใจ！”

“มีผมอยู่ สั่งสอนคนแซ่ฉินให้คุกเข่าร้องขอ！” ถงชวนตบหน้าอกรับรอง

วันนี้เขาโพล่หน้าใหญ่แล้ว มีความฮึกเฮิมจริง ๆ

“หยางหลิน คุณซูใกล้ที่จะมาแล้ว คุณรีบตามผมมาที่สวนด้านหลังเอากังฟูฝึกให้ดี ๆ อีก”

เขามีใบหน้าที่ตื่นเต้นดึงหยางหลินอยู่วิ่งไปทางสวนด้านหลัง บนหน้าที่ไร้เดียงสาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นใกล้ที่จะแต่งภรรยา

“โอ๊ย ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดอย่างนี้！”

“ทำไมสับสนวุ่นวายอย่างนี้แล้ว！”

หยางยู่หลันกระทืบเท้าพูด“ตอนนี้ฉันทำได้เพียงบอกพวกคุณ ถึงแม้ตอนที่ซูซูกับฉินเทียนเพิ่งรู้จักกันมีการเข้าใจผิดและความขัดแย้งเล็กน้อย”

“แต่ตอนนี้ความรู้สึกของพวกเขาดีมาก”

“พวกคุณฟังฉันพูดสิ！”

แต่ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง ครอบครัวทางแม่ที่มีความคิดนี้ก่อนแล้วก็คือไม่ฟัง

พวกเขายืนยันแน่วแน่ว่าหยางยู่หลันจะต้องได้รับการบีบบังคับมากจากฉินเทียนคนเลวคนนี้แน่นอน กระทั่งถึงตอนนี้ต่างก็ไม่กล้าเปิดเผยและบอกกล่าว

ตอนที่กำลังพัวพันอยู่ด้านนอกก็ส่งเสียงที่ไพเราะมาเสียงหนึ่ง

“คุณยายคุณตา คุณน้าคุณป้า หนูมาแล้ว！”

“เป็นซูซู！”

“โอ๊ะ หลานสาวของฉันมาแล้ว！”

“รีบไปรับ！”

“สุดที่รักของฉันมาแล้ว น้าป้าคิดถึงจะตายแล้ว！”

นายท่าน นายหญิงใหญ่ หยางเซินและหลี่เฟินทั้งครอบครัวได้ยินเสียงนี้ ในพริบตาต่างก็เอาความไม่ดีใจทั้งหมดทิ้งไปไกลอย่างไร้ร่องรอยแล้ว

พวกเขาทั้งหมดต่างก็ออกไปต้อนรับอย่างตื่นเต้น

มองเห็นฉากนี้หยางยู่หลันลูบมุมตาอย่างซาบซึ้งแล้ว

ไกลสุดขอบฟ้า ญาติพี่น้องใกล้ชิดสนิทสนมที่สุดตอนนี้เธอถือว่าได้รับรู้ถึงความรู้สึกแล้ว

มองเห็นใบหน้าของซูซูมีความสดใสที่ไม่สามารถแยกแยะได้ ทั้งครอบครัวเหมือนนกหงส์ไฟที่ตกลงมาจากฟ้ามีความกระตือรือร้นมาก ๆ

“คุณท่านนี้คือ”นายหญิงใหญ่ดันแว่นแล้วมองไปทางฉินเทียนอย่างสงสัย

รวมถึงคุณท่านหยางเต๋อกวง น้าหยางเซิน ป้าหลี่เฟินทั้งหมดต่างก็มองไปอย่างสงสัย

ยังไงเป็นครอบครัวที่มีระดับการศึกษาสูง บนหน้าของพวกเขาต่างก็มีรอยยิ้มที่ถ่อมตัวและมีมารยาทมาก

เพราะฉินเทียนมองไปแล้วมีท่าทางเป็นธรรมชาติสบาย ๆ ใจนิ่งสงบมีคุณธรรมไม่เหมือนคนอื่น

พวกเขายังคิดว่าที่ซูซูรู้จักเป็นเพื่อนที่มีฐานะ

“เขา เผชิญหน้ากับญาติเหล่านี้ซูซูหน้าแดงแล้ว ประโยคนั้น“เขาเป็นสามีของฉัน” จู่ ๆ ก็พูดไม่ออกเล็กน้อย