บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 774

จากนั้น ฉินเทียนพลันกลับมาจัดเตรียมแผนการอื่น ๆ ในทันที ไม่นานนัก วันแต่งงานของหูเฟยและหานหลิงก็มาถึง พร้อมกับฉินเทียนที่พาเหล่าห้าพญายมแห่งนรก เช่าเครื่องบิยบินตรงไปยังเมื่องฮั่นในทันที

ทั้งหวูฉาง ชุยหมิงเหลิ่งหยุนและเหล่าห้าพญายมแห่งนรก รวมไปถึงลูกน้องที่มากฝีมืออีก รวม ๆ แล้วมีกันประมาณยี่สิบกว่าคน

ฉินเทียนรู้สึกว่า เขาน่าจะมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะเดิมพันกับตระกูลของตัวเองแล้ว

เมื่อเครื่องบินลงจอดที่สนามบินเมืองฮั่นอย่างช้า ๆ นั้น ทั้งฉีลิ่วและโหวชงก็ได้นำรถประมาณสิบคัน มาเตรียมรอรับพวกเขาเอาไว้แล้ว

"พี่เทียน มันใกล้จะได้เวลาแล้ว พวกเรารีบไปเร็วเขา!"

วันมงคลเช่นนี้ ทุกคนย่อมรู้สึกตื่นเต้นเป็นธรรมดา

ไม่นานนักพวกเขาก็พากันมาถึงคฤหาสน์ของตระกูลหู ซึ่งปัจจุบันคือคฤหาสน์ของราชาสิบสาม เมื่อมองไปรอบๆ นั้น พลันมีแสงไฟประดับประดาเอาไว้มากมายเพื่อเพิ่มความมงคล

คฤหาสน์ที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ได้ไม่นาน พลันได้รับการตกแต่งราวกับนกฟีนิกซ์ที่เกิดใหม่จากเถ้าถ่าน ทั้งยังให้ความมีชีวิตชีวามากมายอีกด้วย

แขกเรือมากมาย มาจากทั่วทุกสารทิศและทุกสาขาอาชีพ

"แส้มังกร!" ฉินชวนพลันพุ่งเข้ามาหาแต่ไกล ๆ

เมื่อได้มาเห็นฉินชวนและเหล่าพี่น้องในกลุ่มมังกรซ่อนรูปนั้น ทั่วร่างของทุกคนพลันสวมใส่เครื่องแบบออกรบ ทั้งยังคงสีหน้าที่เคร่งขรึมเอาไว้ ทำเอาฉินเทียนอดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า "ลำบากพวกนายทุกคนแล้ว"

“ช่วงนี้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้างไหม?”

"ไม่ครับ" เป็นฉินชวนที่รายงานขึ้นมา "ทางฝั่งของตระกูลฉิน ยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ "

"ทว่า พวกเราก็ยังคงตั้งการ์ดรับอยู่เสมอครับ ในเมื่อวันนี้เป็นวันมงคลของราชาสิบสามและหานหลิง เพื่อป้องกันปัญหาผู้อื่นเข้ามาสร้างความวุ่นวาย ผมจึงได้นำพี่น้องประมาณสองร้อยกว่านายเข้ามาคุ้มกันที่นี่ด้วยครับ"

“ ใครก็ตามที่กล้าเข้าสร้างปัญหา ก็อย่าปล่อยให้มันกลับออกไปได้ !”

"ไม่จำเป็น" ฉินเทียนพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม "ช่วงระยะเวลายังไม่ถึงหนึ่งเดือนนั้น ฉันเชื่อว่าตระกูลฉินจะไม่มาสร้างปัญหาให้อย่างแน่นอน"

“นอกจากพวกเขาแล้วฉันก็นึกไม่ออกว่า จะมีใครกล้าเข้าก่อปัญหาอีก วันนี้เป็นวันมงคลของราชาเถียสิบสามทั้งที เหล่าพี่น้องของพวกเราทำงานหนักมาหลายวันแล้ว ไปบอกทุกคนให้ถอดชุดรบออกซะ แล้วเปลี่ยนเป็นชุดลำลองแทน"

“แยกย้ายกันไปพักผ่อนได้!”

"คิดเสียว่าทุกคนในวิหารเทพอวยพรให้กับราชาเถียสิบสามแล้วกัน!"

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว เหล่าพี่น้องทุกคนต่างก็มีสีหน้าเปื้อนความยินดีไปในทันที

ฉินชวนพลันพูดออกมาเสียงดังว่า "พี่น้องเรา ยังไม่รีบมาขอบคุณความเมตตาของแส้มังกรอีก !"

"ขอบคุณแส้มังกรที่เมตตา!" ทุกคนโห่ร้องออกมาอย่างตื่นเต้น

ก่อนหน้านั้น พวกเขายังมีสีหน้าที่เคร่งเครียดราวกับอยู่ในสนามรบอยู่เมื่อมีฉินเทียนอยู่ที่นี่แล้วนั้น พวกเขาพลันเปลี่ยนมาพักผ่อนในช่วงวันหยุดอย่างสบายใจในทันที พร้อมกับถอดชุดรบที่หนักอึ้งออกทีละชุด แล้วสวมเสื้อผ้าลำลองที่ใหม่เอี่ยมเข้าไป

หลังจากผ่านการทำงานหนักมาหลายวันแล้วนั้น วันนี้พวกเขาจะเมาให้เต็มที่

"ใกล้ถึงเวลาแล้ว เชิญท่านประธานขึ้นมาเป็นประธานในงานแต่งงานด้วยขอรับ!" พ่อบ้านชราพลันเดินเข้ามาและเชิญฉินเทียนด้วยความเคารพ

ฉินเทียนจึงทำหน้าที่ของตนเองในทันที พร้อมกับเดินหน้าเชิดมุ่งไปที่เวทีงานแต่งงาน

แขกเรือมากมายที่มาจากทั่วทุกที่นั้น เสียงพลันค่อย ๆ เงียบลง

เมื่อฉินเทียนเดินมาถึงเวทีแล้วนั้น เขาเพียงทำทีกวาดสายตามองไปอย่างช้า ๆ ก็พลันพบกับหูรั่วหลันที่นั่งอยู่ด้านหน้าในทันที

ที่จริงแล้ว งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ในวันนี้แท้จริงแล้วเจ้าบ่าวควรจะเป็นพี่ชายของเธอ แต่มันกลับถูกแทนที่ด้วยคนอื่นไปแล้ว เธอเลยไม่รู้ว่า ตอนนี้เธอควรจะรู้สึกอย่างไรดี

หากพูดตามตรงแล้ว เธอเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรในเถียโถวแต่เธอก็ภาวนาให้หานหลิงได้พบกับคู่ครองที่ดีเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีอารมณ์หลากหลาย มีหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกเราไม่สามารถควบคุมมันได้

จริงๆ แล้ว ถ้าหากเป็นไปได้นั้น เธอก็ไม่อยากจะมาอยู่ที่นี่เลยจริงๆ แต่ด้วยฐานะและตัวตน ในยามนี้เธอได้กลายมาเป็นประธานแห่งหอการค้าเมืองฮั่นแล้วนั้น ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องนั่งอยู่ที่นี่เหมือนเป็นเครื่องมือเฉกเช่นคนอื่น ๆ

ภายใต้ความสนใจของทุกคนนั้น ในที่สุดฉินเทียนก็ได้พูดขึ้นมาว่า "ถึงฤกษ์มงคลแล้ว เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาว!"

หานหลิงที่สวมชุดแต่งงานสีขาวอย่างสวยงามเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ นั้น พร้อมทั้งได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมชั้นไป๋เสวี่ย ที่ค่อย ๆ ช่วยประคองเดินเข้ามา

ผู้คนต่างส่งเสียงโห่ร้องชื่นชมออกมาในทันที

"เจ้าสาวสวยมาก!"

"ขอแสดงความยินดีกับเจ้าสาวด้วย!"

"ยินดีด้วยหานหลิง!"

"สุขสันต์วันวิวาห์ร้อยปี ออกลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง!"

จากนั้น เสียงเชียร์จู่ ๆ ก็หยุดลงทันที เนื่องจากมีคนเห็นอีกด้านหนึ่งนั้น มีร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา

นั่นก็คือเจ้าบ่าวในวันนี้

เขาที่มีรูปร่างสูงใหญ่พลันสวมใส่ชุดสูทสีขาว เดิมทีเขาก็เป็นชายหนุ่มที่รูปงามอยู่แล้ว ทว่า เมื่อมีหน้ากากเหล็กขึ้นมาปิดบังใบหน้านั้น มันกลับทำลายภาพลักษณ์ทั้งหมดไปในทันที

"ดูเหมือนว่า ผมจะบอกไม่ชัดเจน..." ฉินเทียนแย้มยิ้มและกล่าวออกมาอีกครั้งว่า "ตอนนี้ เชิญเจ้าสาวถอดหน้ากากเหล็กให้กับเจ้าบ่าวครับ"

ห้ะ?

หน้ากากเหล็ก?

ทุกคนพลันรู้สึกสับสนไปในทันที ราวกับเมฆหมอกที่อึมครึม

"ฉินเทียน นายกำลังทำอะไรอยู่?"

"ฉันไม่อยากมาฟังคำพูดล้อเล่นของนายหรอกนะ!" หานหลิงเอ่ยออกมาด้วยท่าทีโกรธเล็กน้อย

ฉินเทียนพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า " หานหลิงเธอจะได้เป็นเจ้าสาวของเถียโถวแล้ว สำหรับตัวตนที่แท้จริงของสามีเธอเธอไม่อยากจะรู้จริง ๆ เหรอ ว่าแท้จริงแล้วเขามีรูปร่างแบบไหน ?"

“ฉันไม่ได้คิดจะล้อเล่น เอาล่ะ เธอก็ลองถอดหน้ากากเหล็กของเขาออกมา แล้วเธอก็จะรู้เองว่าเขาเป็นใคร”

ในขณะนี้ทั้งทุกคนรวมไปถึงหานหลิงเอง ก็เข้าใจความหมายของฉินเทียนแล้ว

เป็นไปได้หรือไม่ว่า ในที่สุดเถี่ยโถวหน้ากากเหล็กคนนี้ ก็จะยอมถอดหน้ากากออกในวันแต่งงาน?

ทุกคนต่างก็สงสัยว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร

ถึงแม้ว่าภายในใจของหานหลิงจะยังคงติดอยู่กับหูเฟยที่ตายไปแล้ว แต่ก็เป็นดั่งที่ฉินเทียนพูด ในความเป็นจริงแล้ว เธอเองก็กำลังจะกลายมาเป็นภรรยาของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเช่นกัน

ผู้ชายคนนี้ จะกลายมาเป็นสามีของเธอ และยังต้องร่วมหอกับเธอในคืนนี้อีกด้วย

เธอเองก็นึกสงสัยเช่นกัน ว่าชายที่อยู่ตรงหน้านั้น จะมีหน้าตาเป็นเช่นไร

“หานหลิง เปิดเร็วเข้า!”

"ให้พวกเราดูสามีของเธอหน่อยเถอะ!"ด้านล่างของเวที พลันเป็นเหลิ่งหยุนที่โห่ร้องออกมา

"ถูกต้อง เร็วเข้า พวกเรามาดูโฉมหน้าที่แท้จริงของราชาสิบสามกันเถอะ!" ผู้คนตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

หานหลิงพลันลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกัดฟันและเอื้อมมือออกไปเปิดหน้ากากเหล็กออกมา

หน้ากากเหล็กที่ทำจากเหล็กบริสุทธิ์นั้นมีน้ำหนักพอสมควร หานหลิงจึงได้แต่กัดฟันและใช้แรงถอดมันออกมา

เดิมทีที่เป็นเพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็นนั้น ทำให้เธอกวาดตามองใบหน้าเขาอย่างไม่ตั้งใจ ทว่า เมื่อเห็นใบหน้าที่แท้จริงแล้วนั้น ทำเอาเธอถึงกลับตกตะลึงเสียจนอ้าปากค้าง