บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 776

ทางด้านซ้ายของฉินเปียวคือฮุยเฮ่อ ส่วนคนทางด้านขวาย่อมต้องเป็นหยางต้าว

“หยางต้าว!”

ดวงตาของหูเฟยพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันทีคนคนนี้เป็นตัวการใหญ่ที่ทำให้ตระกูลของพวกเขาต้องพังพินาศ ในครานั้น ยามที่เขาอยู่ที่นี่ มันกลับวิ่งหนีจากวงล้อมของเหล่ามังกรซ่อนรูปไปได้ ไม่คิดเลยว่า ในวันนี้มันจะยังกล้ามาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าแบบนี้อีก

ท่ามกลางเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวของผู้คนมากมาย หูเฟยพลันกำลังพุ่งตรงเข้าไปหาในทันที

"อย่าเพิ่งวู่วามไป!" ฉินเทียนหันมาคว้าแขนของหูเฟยเอาไว้ในทันที พร้อมกับมองไปทางฉินเปียวอย่างเย็นชา พลางกระซิบกล่าวว่า "ดูลาดเลาไปก่อน ว่าพวกมันต้องการจะทำอะไรกันแน่"

เขารู้ดีว่า หากฉินเปียวกล้าที่จะพาหยางต้าวมาเปิดเผยตัวเช่นนี้ละก็ มันจะต้องมีการแลกเปลี่ยนเงื่อนไขอะไรบางอย่างแน่นอน

ฉินชวนเพียงโบกมือครั้งเดียว เหล่ามังกรซ่อนรูปหลายสิบคนพากันพุ่งตัวเข้าไปในทันทีพร้อมทั้งล้อมรอบกลุ่มของฉินเปียวเอาไว้ ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่ากลัว

“นายน้อยฉินก่อนหน้านั้น ได้ทำการส่งคนมาลอบสังหารสมาชิกมังกรซ่อนรูป และทำให้มีผู้บาดเจ็บจำนวนมาก ทั้งยังทำการเผาใหม่บ้านเรือนให้เกิดความเสียหายอีกด้วย พวกเรากำลังทำการจับกุมคุณและนำคุณเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม”

"ตอนนี้ ฉันจะเพิ่มข้อหาอาชญากรรมอื่นในข้อหาของคุณอีกหนึ่งข้อ นั่นคือการร่วมกันช่วยเหลือปกปิดข้อมูลผู้กระทำความผิด"

"หยางต้าวเป็นอาชญากรร้ายแรงที่ถูกจับกุมโดยมังกรซ่อนรูปทางตะวันตก นายน้อยฉินได้โปรดส่งหยางต้าวมาให้พวกเรา จากนั้นตามพวกเราไปให้คำให้การเสียดี ๆ "

"มิฉะนั้น "

ฉินเปียวเพียงเลิกคิ้วขึ้นมาอย่างเยาะเย้ย พลางแย้มยิ้มกล่าวออกมาด้วยความเย็นชาว่า "แล้วยังไงล่ะ?"

“นายควรจะขอบคุณบรรพบุรุษของนาย ที่บังเอิญให้นามสกุลฉินกับนายนะ ถ้าไม่ใช่เพราะนามสกุลนี้ละก็แกจะเป็นตัวอะไรได้สมควรที่จะมาพูดคุยกับฉันงั้นเหรอ?”

“แกที่มีส่วนร่วมในการสังหารราชาซีเตี้ยนของฉันฉันยังไม่ได้ทำการคิดบัญชีกับแกเลย”

“ไสหัวไปให้พ้น แกไม่คู่ควรที่จะมายืนอยู่ตรงหน้าฉัน”

“ที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อมาหาคนคนหนึ่ง”

ประมุขมังกรตะวันตกผู้สง่างามยังไม่อยู่ในสายตาของเขาเลย ฉินเปียวพลันมองไปทางเวทีในทันที

ผ่านไปนานหลายปีแล้ว สองพี่น้องพลันได้กลับมาสบตากันอีกครั้ง ใบหน้าทั้งสองคนที่แต่เดิมมีคล้ายกันมาก ในตอนนี้กลับมีความแตกต่างกันได้อย่างชัดเจน ระหว่างความรักและความเกลียดชัง

"ไปให้พ้น!" หยางต้าวที่เดินอยู่ด้านข้างนั้น พลันตบหน้าแขกที่มาร่วมงาน พร้อมทั้งเลื่อนเก้าอี้ตัวใหญ่ไปวางไว้ด้านหลังของฉินเปียวในทันที

พลางกล่าวออกมาด้วยความเคารพว่า "เชิญนายน้อยนั่งลงขอรับ "

ฉินเปียวพลันนั่งลง พร้อมกับยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง พลางเลิกคิ้วขึ้นอย่างสบายอารมณ์แล้วพูดขึ้นมาว่า "ไม่เจอกันนานเลย น้องชายคนนี้คิดถึงพี่มากเลยนะ พี่ชายที่แสนดีของฉัน"

“ฆ่าคนสนุกไหมล่ะ?”

“บังเอิญจังเลย ฉันเองก็ชอบฆ่าคนเหมือนกัน วันนี้ให้ฉันแสดงให้พี่ดูดีหรือไม่?”

ฉินเทียนพลันพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า "แกกล้าเหรอ!"

จู่ ๆ ฉินเปียวพลันกัดฟันขึ้น พร้อมกับความเกลียดชังที่ปรากฏในดวงตาของเขา

“แกฆ่าราชาซีเตี้ยนไปเชื่อหรือเปล่าล่ะ ว่าฉันสามารถฆ่าทุกคนที่อยู่ที่นี่เพื่อทำเป็นหลุมฝังศพให้กับแกได้ ?”

“เชื่อหรือเปล่าล่ะ ขอเพียงแค่ฉันออกคำสั่ง งานแต่งงานนี่ก็จะกลายเป็นงานศพในทันที!”

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ดุร้ายของฉินเปียวแล้วนั้น ทุกคนพลันตกตะลึงไปในทันทีราวกับว่าคนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขานั้น คือปีศาจที่มาจากนรก

หากงานแต่งงานกลายเป็นงานศพ ในสายตาของทุกๆ คนนั้น ราวกับพวกเขาเห็นภาพเลือดสีแดงสดที่ไหลเจิงนองไปทั่วราวกับสายน้ำพร้อมกับซากศพที่เต็มไปทั่วพื้นในทันที

ดวงตาของฉินเทียนพลันแข็งค้างขึ้นมา เขาพลางกัดฟันพูดขึ้นมาว่า "ถ้าแกกล้ายุ่งกับพวกเขาละก็ ฉันสัญญา ว่าแกจะเป็นส่วนหนึ่งของงานศพเหมือนกัน!"

ฉินเทียนพลันแสดงความโกรธออกมาในทันที พร้อมกับออร่าแห่งรังสีฆ่าฟันก็พุ่งเข้ามาในดวงตาของเขา

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขา ยังเป็นพี่ชายต่างมารดาของเขาอยู่หรือเปล่า? เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ในตอนที่อยู่ในตระกูล มันยังเหมือนกับคนที่ไม่มีตัวตนอยู่เลย

เมื่อเผชิญกับการยั่วยุและความกดดันของฉินเปียวนั้น ฉินเทียนมักจะเลือกที่จะนิ่งเงียบเกือบจะตลอดเวลา ทั้งยังมีคนรู้จักตัวตนของฉินเทียนน้อยมากอีกด้วย

ไม่คิดเลยว่า หลังจากนั้นเพียงไม่กี่ปีเขาจะกลายเป็นศูนย์กลางของจักรวาลในทันที เมื่อถูกโจมตีโดยพายุ เขาก็ไม่แสดงความอ่อนแอใดๆ ออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานเกือบจะครบหนึ่งเดือน ทว่าเมื่อฉินเปียวได้กลับมาเจอกับฉินเทียนอีก เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่า คนที่สังหารราชาซีเตี้ยนลงในชั่วข้ามคืน จะเป็นฉินเทียน

เขารู้สึกว่าน่าจะมีคนในกลุ่มมังกรซ่อนรูปลงมือเสียมากกว่า เพียงแค่ฉินเทียนมีส่วนร่วมเท่านั้น

ทว่า หลังจากที่เขากลับมาเจอกับฉินเทียนอีกครั้งนั้นเขาก็รู้ได้ในทันทีว่า เขาคิดผิด เขาประเมินพี่ชายคนนี้ต่ำเกินไปแล้ว

เมื่อทั้งสองได้มามองหน้ากันนั้นราวกับทั้งคู่ต้องการที่จะข่มกันผ่านทางสายตา เสมือนกับว่าไม่มีผู้ใดคิดจะยอมให้กันอย่างแน่นอน