บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 81

“ไอ้น้อง แกโหดเหี้ยมมากเลยนะ!”

“รอเอาไว้เลย!”

ชายชุดดำตกใจกับจิตสังหารบนตัวของฉินเทียน รู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ ฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที ต้องการโดดกำแพงหนี

ข้อมือของฉินเทียนขยับ มีดยาวในมือฉายแสงเย็นยะเยือก ยิงไปราวกับสายฟ้า

พุฟหนึ่งที ทะลุตัวของชายชุดดำ คนทั้งคนถูกตอกไว้บนกำแพง

“ขอให้ผู้นำจินสั่งให้คนมาทำความสะอาดสนามต่อสู้สักหน่อย วันมะรืนนี้งานชุมนุมดอกเบญจมาศสีทอง พวกเราค่อยเจอกัน”

ฉินเทียนทิ้งไว้หนึ่งประโยค จากไปอย่างรวดเร็ว

เรื่องราวดำเนินมาถึงทุกวันนี้ บัญชาพญายมแผ่นนั้นไม่จำเป็นต้องดูอีกแล้ว

สำหรับใครเป็นผู้บงการ ก็ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบเช่นกัน

ในเมื่ออีกฝ่ายเตรียมจะลงมือในงานชุมนุมดอกเบญจมาศสีทอง ถึงเวลานั้น ความจริงทั้งหมดจะปรากฏขึ้น

หลังจากที่เขาจากไปนาน จินหรงและคนอื่นๆ ยังตกอยู่ในสภาวะของความตกใจอย่างมาก

กลิ่นเลือดผสมกับสายฝน และยังมีศพที่น่าสยดสยองตรงหน้า ทำให้พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ

“ยอดฝีมือ คนนี้คือยอดฝีมือ!”

“นี่แม่งเป็นยอดฝีมือที่แท้จริง!” ฮันชานตะโกนร้องด้วยความตื่นเต้น

“คุณฉินทรงพลังและแข็งแกร่ง!”

“มีคุณฉินอยู่ ยังจะกลัวบัญชาพญายมอะไรนั่นอีก!”

“เยี่ยมมาก! ขอบคุณคุณฉิน!”

“พวกเรามีทางรอดแล้ว!” คนอื่นๆตอบสนองกลับมาได้ ราวกับว่าจากความสิ้นหวังมองเห็นแสงสว่าง

พวกเขาตะโกนร้องด้วยความดีใจ

เมื่อกี้คนหลายคนที่ดูถูกฉินเทียนว่ามาเป็นตัวประกอบ โดยเฉพาะหยางจื้อเจี๋ย ใบหน้าที่อับอายล้วนแล้วมุดเข้าไปในกางเกงแล้ว

......

วันถัดไป ซูซูเหมือนดอกไม้บานใหม่ที่ต้องเผชิญหน้ากับแสงแดด ลากฉินเทียนกินเที่ยวชอปปิ้งในเมืองฉู่โจว

และยังเล่าเรื่องน่าสนใจที่นี่มากมายเกี่ยวกับวัยเด็กของเธอให้ฉินเทียนฟัง

ฉินเทียนเพลิดเพลินกับสิ่งที่เธอพูดอย่างมาก

พรุ่งนี้ก็เป็นเทศกาลฉงหยางแล้ว ทั่วทั้งเมืองถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่รื่นเริง

ฝนและกลิ่นเลือดเมื่อคืนนี้ ไม่ได้กระตุ้นคลื่นอะไร

ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง

ฉงหยางปีนขึ้นสูง ลูกๆ หลานๆ ไหว้บรรพบุรุษ

ในเมืองเต็มไปด้วยผู้คน ผู้คนเดินขบวนกันเป็นกลุ่ม ต่างรีบไปที่เขาชิงผิง

การละเล่นพื้นบ้านต่างๆ งานฝีมือพื้นบ้าน ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย

เพียงแต่ นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญ สำหรับคนฉู่โจวแล้ว งานชุมนุมดอกเบญจมาศสีทองประจำปี ถึงจะเป็นการแสดงหลัก

รอบเวทีการประลองเต็มไปด้วยธรรมชาติ เต็มไปด้วยดอกเบญจมาศต่างๆ

ตรงกลางของบนโต๊ะถวาย มีกระจกแก้วครอบดอกเบญจมาศสีทองที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์

นี่คือสีที่สะดุดสายตาของผู้คนมากมายของงานชุมนุมดอกเบญจมาศสีทอง

ท้ายที่สุดชายหนุ่มที่ชนะ เอาดอกเบญจมาศสีทองติดผมหรือปักไว้ที่อก ได้รับการยอมรับด้วยความยินดีและเคารพนับถือจากคนทั้งเมือง

ก็เหมือนกับ สมัยก่อนที่ชายหนุ่มจองหงวนเดินขบวนการจัดดอกไม้ตามท้องถนน

เนื่องจากยังไม่ถึงเวลา เก้าอี้บนเวทีว่างเปล่า ผู้นำผู้รับผิดชอบพันธมิตรฉู่ยังมาไม่ถึง

“เอาแต่ต่อสู้กันจะไปสนุกอะไร คุณลุงคุณป้าพวกเราไปดูการละเล่นทางนั้นดีกว่า” ซูซูพูดอย่างไม่ใส่ใจเล็กน้อย

หลี่เฟินและหยางยู่หลันรีบพูด : “ใช่ พวกเราไปดูทางนั้นดีกว่า”

“ฉินเทียน หยางหลิน พวกนายตามมา”

“ดูแลนายท่านและคุณย่าให้ดี”

“ได้เลย” ฉินเทียนสามารถทำได้แค่ตอบตกลง อันที่จริงภายในใจของเขารู้ดี ซูซูพวกเขากำลังเป็นห่วงตัวเอง

เพราะว่าก่อนหน้านี้เคยมีความขัดแย้งกับพันธมิตรฉู่ ดังนั้นพวกเขาไม่ต้องการติดต่อกับคนของพันธมิตรฉู่ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น

เขาเหลือบมองฝูงชนที่หนาแน่นเต็มไปหมด ภายในใจมีลางสังหรณ์อย่างหนึ่ง คนที่เขารอมาถึงแล้ว

หยางหลินดูไม่เต็มใจ เดินตามอยู่ด้านข้าง มองดูการละเล่นสักพัก ได้ยินเสียงมาจากทางเวทีการประลอง เต็มไปด้วยเสียงเชียร์

ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวแล้ว แอบดึงฉินเทียนหนึ่งที และพูด : “งานชุมนุมดอกเบญจมาศสีทองเริ่มแล้ว พวกเราแอบไปดูดีกว่า”

“สบายใจได้ คนเยอะขนาดนี้ พวกเราเพียงแค่หลบอยู่ข้างหลังฝูงชน คนของพันธมิตรฉู่มองไม่เห็นนายหรอก”

“กล้าไหม?”