บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 816

“ไม่ต้องกังวลไป”

เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทีเร่งเร้าของจี้ซิงนั้น ช่ายเสี่ยวซานจึงเผยสีหน้าสงสัยออกมา

“หนึ่งร้อยล้านไม่ใช่จำนวนเล็ก ๆ นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะมาพูดกันปากเปล่าได้”

“สนามมวยแห่งนี้เป็นธุรกิจครอบครัวของฉัน เพราะฉะนั้นแล้ว แม้ว่าฉันจะไม่สามารถหนีไปไหนได้ แต่แกล่ะ?”

“แกต้องแสดงตัวตนออกมาหน่อยสิว่าแกจะสามารถนำเงินพวกนั้นออกมาได้จริงหรือเปล่า?”

“ถ้าหากว่าแกแพ้แล้ว ฉันจะต้องไปเรียกเอาเงินจากใครกัน ”

จี้ซิงพลันแย้มยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา “เงินร้อยล้าน สำหรับแกถือว่าเป็นจำนวนเงินไม่น้อยเลย แต่สำหรับฉัน มันก็แค่ตัวเลขกลม ๆ เท่านั้น”

“ฉันไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวตนอะไรเลย แกรีบไปเอาเลขบัญชีของสนามมวยมาซะ”

“แกจะโอนเงินเหรอ?” ช่ายเสี่ยวซานพลันพูดออกมาด้วยท่าทีตื่นเต้น “เร็ว รีบไปเรียกฝ่ายการเงินมาไว ๆ !”

ไม่นานนัก พลันมีหญิงวัยกลางคนวิ่งเข้ามา พร้อมกับเลขบัญชีรับเงินที่อยู่ในมือ

หญิงสาววัยกลางคนนั้น พลางหันมากล่าวกับจี้ซิงว่า “ตอนนี้ธนาคารทุกที่เลิกงานหมดแล้วนะคะ เงินจำนวนมากเช่นนี้ เกรงว่าอาจจะไม่สามารถทำรายการได้”

“คุณท่านคะดิฉันคิดว่า คุณควรจะรูดบัตรดีกว่านะคะ พวกเรามีเครื่องรูดบัตรอยู่”

จี้ซิงพลันกล่าวออกมาด้วยความเย็นชา “ก็แค่ร้อยล้าน จักต้องผ่านธนาคารทำไมกัน”

เขาพลันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายหน้าบัญชี ก่อนจะที่จะส่งกลับไป ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์ของพนักงานบัญชีคนนั้น ก็พลันส่งเสียงขึ้นมาไม่มีหยุด

ในทุก ๆ ครั้ง ที่เสียงดังขึ้นมา ก็จะเป็นจำนวนเงินสิบล้านที่โอนเข้า

เมื่อส่งเข้ามาครบสิบครั้ง ก็เป็นจำนวนเงินครบร้อยล้านพอดี

หญิงวัยกลางคนผู้นั้นถึงกับพูดไม่ออก

อีกทั้ง ช่ายเสี่ยวซานเองก็ถูกการใช้เงินมือเติบของจี้ซิง ทำเอาตกตะลึงงันไปเช่นกัน เขาอดที่จะขมวดคิ้วลงไปเล็กน้อยไม่ได้ วันนี้เขาคงมาเจอตอเข้าแล้ว

ตอนนี้เขามีแต่ต้องชนะเท่านั้น!

หากเขาพ่ายแพ้ลงนั้นบางทีฝ่ายตรงข้ามอาจจะเตะตระกูลของเขาออกจากสนามมวยแห่งนี้เลยก็ได้

“ดี ถ้าอย่างนั้นก็มาเริ่มกันเลยเถอะ!”

“จวี่หยวนรับคำสั่ง!”

“หากแกชนะหนึ่งตา ฉันจะให้แกสิบล้าน!”

ภายในสนามมวยนั้น พลันมีชายร่างใหญ่คล้ายลิงยักษ์กำลังร้องคำรามอยู่ด้านบนเวที ดวงตาทั้งคู่พลันจ้องมองมาด้วยนัยน์ตาที่แดงก่ำ ทั้งยังเผยให้เห็นถึงความร้ายกาจออกมาอีกด้วย

พลางรัวกำปั้นออกมา เสมือนกับท่าเผยแผ่วิญญาณร้าย

“นายน้อย ให้ข้าเริ่มเถอะ!”

ไม่รอให้จี้ซิงออกคำสั่ง หลงซื่อหรือหวงพาน พลันโค้งตัวคำนับให้กับจี้ซิง พร้อมกับก้าวเข้าไปในกรงแปดเหลี่ยมในทันที

เดิมทีหวงพานเองก็มีรูปร่างสูงกำยำอยู่แล้ว หากยืนคู่กับคนธรรมดานั้น เขาจะสูงมากกว่าปกติถึงครึ่งหนึ่ง อีกทั้งยังดูองอาจมากอีกด้วย

ทว่า ยามที่เดินเข้าไปในกรงแปดเหลี่ยมแล้ว เมื่อได้ยืนเผชิญหน้ากับจวี่หยวนแล้ว ราวกับมดตัวเล็กเจอช้างตัวใหญ่เลย

ภาพแบบนี้ ทำเอาผู้ชมหลายคนถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความขบขันในทันที

จะตีกันอย่างไรเล่า?

ในขณะเดียวกัน นอกจากหยางซงแล้ว ไม่มีผู้ใดคาดคิดเลยว่าหวงพานจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้าได้

แม้แต่หยางซงเอง ยังอดมิได้ที่จะส่ายหัวไปมา

แท้จริงแล้วสำหรับหลงซื่อกับหลงอู่ที่จะสามารถเอาชนะจวี่หยวนได้หรือไม่นั้น หยางซงหาได้มีความมั่นใจถึงขั้นนั้นไม่ ก่อนหน้านั้นที่เขาหว่านล้อมจี้ซิงไปว่าสามารถเอาชนะได้ถึงแปดส่วนนั้น ล้วนแต่เป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น

หยางซงถือว่าเป็นคนที่รอฉวยโอกาสโดยแท้จริง หากจี้ซิงสามารถคว้าชัยชนะมาได้นั้น ก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ทว่าหากเขาพ่ายแพ้เล่าจี้ซิงย่อมใช้วิธีอะไรบางอย่างที่จะต้องเอาคืนช่ายเสี่ยวซานแน่นอน

นั่นคือผลลัพธ์ที่หยางซงต้องการจริงๆ ต่างหาก

อาจกล่าวได้ว่า ไม่ว่าหลงซื่อหรือหลงอู่จะชนะหรือแพ้ ตราบใดที่ผลสุดท้ายเป็นไปตามที่หยางซงคาดหวังเอาไว้ ท้ายที่สุดเขาจะเป็นผู้ชนะในเกมนี้

ไม่ว่าจี้ซิงจะใช้วิธีอะไรก็ตาม ตราบใดที่ช่ายเสี่ยวซานถูกกำจัดไปนั้น จากนี้ ไปทั่วทั้งเมืองเฮยหลงก็จะไม่มีใครกล้ามาแข่งขันกับเขา หยางซงผู้นี้ได้อีก

"จวี่หยวน! จวี่หยวน!"

บนเวทีมวยนั้น เสียงแฟนคลับของจวี่หยวนนั้น พลันร้องตะโกนเชียร์ออกมาอย่างอึกทึกอีกครั้ง

ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง จวี่หยวนพลันร้องคำรามกึกก้องออกมาพร้อมทั้งรัวกำปั้นขนาดใหญ่ของมันจนทำให้เกิดลมกระโชกแรง พลางพุ่งเข้าหาหวงพานในทันที

เนื่องจากความสูงที่ได้เปรียบของจวี่หยวนแล้วแรงหมัดจึงส่งจากด้านบนลงมาด้านล่างด้วยความรวดเร็ว

"หลงซื่อรีบหลบเร็ว!"

“อย่าไปเผชิญหน้ากับมัน!” หยางซงพลันยืนขึ้นและร้องตะโกนออกมาอย่างร้อนรน

แม้ว่าหยางซงจะไม่ร้องตะโกนออกมา หวงพานก็รู้ดีว่าตัวเองต้องหลบหมัดนี้

เขาขยับเท้าเพียงเล็กน้อย ทว่าว่องไวราวกับเสือดาว พร้อมกับมาหลบอยู่ด้านข้างของจวี่หยวนได้ในทันที

จากนั้นพลางยกหมัดที่เต็มไปด้วยพลังของตัวเองขึ้นมาชก

ผลัวะ!