บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 865

ฉินเทียนนั่งข้างเตียง มองดูภรรยาที่หลับไหลด้วยความรู้สึกเป็นทุกข์

เขาพบว่าใบหน้าเล็ก ๆ นี้ เธอดูสูบผอมลงไปจริงๆ นอกจากหน้าท้องที่จะใหญ่แล้ว แขน ขา ของนางยังผอมบางลงอีกด้วย

มันยากที่จะจินตนาการว่า ผู้หญิงที่มีแขนและขาผอมบางจะต้องลำบากแค่ไหนในการพยุงท้องที่ใหญ่โตเช่นนี้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว หัวใจของฉินเทียนพลันฮึดสู้เข้มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง!

เดิมทีเขาตัดสินใจที่จะให้อภัยตระกูลของตัวเอง ในคราวหน้า หากทางตระกูลไม่มายั่วโมเขาละก็ เขาก็จะทำเป็นไม่รู้จักไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกเขาเช่นกัน

ทว่าในตอนนี้เขาจะไม่มีวันให้อภัยเด็ดขาด!

เพราะฉินเทียนคิดว่า การซูซูต้องมามีรูปร่างผอมซีดเซียวเช่นนี้ ต้องเป็นเพราะตระกูลฉิรวายเก่าลักพาตัวนางมาอย่างแน่นอน

เพียงเพราะอำนาจที่มากมายนั้น พวกเขาสามารถใช้หนทางและวิธีใดก็ได้ขอแค่ได้มันมา!

เมื่อความคิดเลือดร้อยพลันปรากฏขึ้นมานั้น ฉินเทียนได้แต่คำรามเสียงต่ำเอาไว้ ก่อนที่จะเกือบพุ่งตัวออกไปต่อสู้กับพวกเขาที่ด้านนอก!

"ฉินเทียนฉันเหนื่อยจัง..."

"เด็กคนนี้เกือบจะดูดเรี่ยวแรงแนไปหมดแล้ว... "

ทันใดนั้น ฉินเทียนพลันได้ยินน้ำเสียงแผ่วเบาดังออกมา แม้ยามที่ซูซูนอนหลับ หัวคิ้วของเธอก็ยังคงขมวดเป็นปมไม่หาย เสมือนกับว่าเธอรู้สึกเขจ็บปวดมากนัก

เธอกำลังพูดอยู่ในความฝันของตัวเอง

ฉินเทียนรู้สึกโศกเศร้าเป็นอย่างมาอย่างมาก!

เขาเอาแต่จับมือซูซูเอาไว้ พลางพูดออกมาด้วยความตื่นตระหนกว่า "มันเป็นความผิดของฉันเอง!"

“มันเป็นความผิดของฉัน……”

ในยามนี้ หากสามารถทพได้จริง ๆ ละก็ เขาไม่อยากได้เด็กคนนี้แล้วจริงๆ

ซูซูที่ยังไม่ตื่นขึ้นมานั้น ทว่าริมฝีปากที่แตกกร้านของเธอกลับเอ่ยพึมพำขึ้นมาอีกครั้ง "ฉันเหนื่อยมาก..."

พูดจบ ซูซูพลันพลิกตัวนอนต่อ

"ที่รัก ฉันขอโทษ!"

“ฉันสาบานได้เลย ต่อจากนี้ไปฉันจะปกป้องเธออย่างดี!”

“เมื่อคุณตื่นแล้ว พวกเรากลับบ้านกันเถอะ ”

ฉินเทียนเอยพึมพำก่อนจะค่อย ๆ หลั่งน้ำตาออกมา ใช่ ผู้ชายคนนี้ ได้สูญเสียแม่ไปตั้งแต่เขายังเด็ก ถูกตระกูลไม่ให้การยอมรับ ทั้งยังออกมาเผชิญโลกภายนอกอยู่คนเดียวและรอดตายได้อย่างหวุดหวิด และเป็นบุคคลที่ทำให้โลกทั้งโลกต้องสั่นสะเทือนเช่นเขา กำลังหลั่งน้ำตาออกมา

เพราะผู้หญิงของเขาและลูกในท้องของเธอ

นั่นก็เป็นเพราะว่า ผู้หญิงคนนี้และลูกในท้องของเขานั้น ได้กลายเป็นโลกทั้งใบของเขาไปแล้ว

"นายน้อยเจ้าคะ นายหยิงใหญ่ได้สั่งให้ห้องเครื่องทำน้ำซุปบำรุงครรภ์มาให้นายหญิงน้อยดื่มขอรับ ?"

“ดิฉันขอเข้าไปได้หรือไม่?”

นอกประตู พลันมีเสียงที่ของสาวใช้ที่ให้ความเคารพดังขึ้นมา

"ไสหัวไป!"

ฉินเทียนพลันร้องคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว

ความโกรธของเขาพลันพลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

ในตอนนี้ พวกคุณก็เริ่มนึกสนใจฉันขึ้นมาแล้วเหรอ? ก่อนหน้านั้นไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันมาเล่า?

ฉินเทียนรู้ว่าทั้งหมดนี้ควรเป็นเกมที่หญิงชราเป็นคนตั้งขึ้นมา ทีเพียงหญิงชราเท่านั้นที่สามารถทำสิ่งที่โหดร้ายเช่นนี้ได้

ปล่อยให้สองพี่น้องสายเลือดต่อสู้กัน

ในตอนนี้เขาชนะแล้ว ดังนั้น ฉินเปียวจึงต้องออกไปและเพื่อให้เขาอยู่ต่อ

ถ้าเขาแพ้ล่ะ?

เป็นไปได้ว่า เขาอาจจะต้องจมปักและแบกรับความอับอายจากการที่มีสามีดื้อรั้นและเป็นบุคคลเนรคุณเช่นเขา

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ต่อสู้กับฉินเปียวก็ตาม แต่เมื่อคืนก่อนล่ะ?

นายหญิงใหญ่ได้สั่งการให้ราชาหยินจ๋านำทหารองครักษ์นับห้าร้อยนาย มาคุ้มกันถนนยาวสิบไมล์ด้านนอก

แต่สุดท้าย เขาก็ฝ่าฟันไปได้ แต่ทว่า เขาจำเป็นต้องผ่านอันตรายมามากมายขนาดไหนกัน?

ถ้าเขาตายภายใต้เงื้อมมือของราชาหยินจ๋าล่ะ?

หญิงชราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาจะสามารถฝ่าฝันผ่าปราการเข้ามาได้? ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังต้องการให้เขาตกตายไปด้านนอกงั้นหรือ!

ในตอนนี้ เมื่อเห็นว่าไม่มีทางอื่นที่จะมาจัดการกับเขาได้แล้วนั้น ในท้ายที่สุด เธอก็เปลี่ยนคำพูด ให้เขาดำรงตำแหน่งนายท่านที่นี่เพื่อเป็นผู้สืบทอดคนต่อไป

ทั้งยังมาเอ่ยวาจาประจบประแตงลูกสะใภ้แบบนี้อีก

น่าอับอายเสียจริง!

แท้จริงแล้ว เป็นฉินเทียนที่เข้าใจนายหญิงใหญ่ผิดไป คืนวันก่อนนั้น นายหญิงใหญ่ที่รู้เรื่องของฉินเปียวและฉินเทียนแล้วนั้น ว่าทั้งสองกำลังต่อสู้กันในเขาอิงจุ่ย

นางรู้ดีว่า ฉินเทียนจักเป็นผู้รอดชีวิตกลับมาเป็นแน่