บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 872

ฉลองหรือ?

เมื่อมองเห็นรอยยิ้มงดงามดั่งมวลผกาของหลิวหรูยู่ที่อยู่ตรงหน้า และท่าทางที่น่าหลงใหลและมีเสน่ห์เหลือล้น ทำให้ฉินเทียนสับสนไปเล็กน้อย

ฉลองเรื่องอะไรกันล่ะ?

แล้วจะไปฉลองกันที่ไหน?

ในเวลานี้ คนที่มีบุคลิกที่โดดเด่นที่สุดอย่างลิฉุนก็เดินเข้ามา และใช้นิ้วที่เรียวยาวชี้ไปยังข้างทะเลสาบที่อยู่ห่างออกไปไกล แล้วกล่าวว่า "ดูทางนั้นสิ"

ฉินเทียนมองตามทางที่นิ้วเรียวยาวนั้นชี้ไป และเห็นข้างทะเลสาบหลงฮู๋ที่มืดสลัวจากระยะไกล มีแสงไฟหลากสี ถูกเปิดให้สว่างไสวขึ้น

ภายใต้แสงไฟ มีโต๊ะและเก้าอี้หลายตัวถูกวางตั้งไว้แล้ว

หลังจากนั้น ภายในอาคารวิลล่าหลังหนึ่งที่ไม่ได้ใช้งานที่อยู่ใกล้กับหลงฮู๋มากที่สุด ก็มีพ่อครัวที่สวมหมวกใบใหญ่ ถือจานอาหาร และเริ่มเดินออกมาข้างนอก

พ่อครัวหลายสิบคนก้าวเท้าเข้ามา ราวกับสายน้ำที่เดินกันขวักไขว่ จานที่อยู่ภายในมือของพวกเขา เป็นอาหารอันโอชะมากมายหลากหลาย

อานกั๋วกล่าวว่า "ผู้นำฉิน อันที่จริงพวกเรามากันตั้งนานแล้ว และได้รู้ว่าคุณและภรรยาวิ่งรอบไปทั่วมาหลายวัน แล้วกำลังพักผ่อนอยู่ พวกเราจึงไม่กล้าที่จะไปรบกวน"

"ที่ไปเรียกพ่อครัวมาทำอาหารให้ในบ้าน พร้อมทั้งเตรียมอาหารค่ำที่ริมทะเลสาบ ต่างก็เป็นความใส่ใจของหรูยู่ที่เป็นคนคิดขึ้นมา"

"เป็นอย่างไรบ้าง คุณคงจะไม่ว่าพวกเราที่เป็นแขกแย่งบทบาทของเจ้าภาพหรอกใช่หรือไม่?"

หยางยู่หลันสวมชุดทางการที่เธอไม่ได้ใส่มานานมากแล้ว บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ

"ฉินเทียน เถ้าแก่เหล่านี้เกรงใจมากเกินไปแล้ว พอมาถึงที่บ้าน ก็ยังเชิญพ่อครัวมาด้วยตัวเองอีก"

"แม่เลยทำได้แต่เรื่องที่ไม่สุภาพเท่านั้นแล้ว"

"ไปเรียกซูซูออกมาเถอะ เย็นวันนี้ ให้เจ้าภาพอย่างพวกเรา ได้เพลิดเพลินกับการต้อนรับแขกสักหน่อย"

ไม่ทันได้รอให้ฉินเทียนได้พูดอะไร ภายในวิลล่าที่อยู่ด้านหลัง ก็มีเสียงของซูซูดังขึ้นมา

"หรูยู่ ผู้เฒ่าอาน พวกคุณมาที่นี่กันหมดเลย!"

"ต้อนรับทุกคนได้ไม่ดีแล้ว"

"ระวังด้วย!"หลิวหรูยู่ส่งเสียงกระซิบ และรีบร้อนเดินเข้าไปหา จากนั้นก็ประคองซูซูเอาไว้

ฉินเทียนซาบซึ้งใจมาก เขารู้ว่า ผู้คนเหล่านี้ต่างก็มาเยี่ยมตัวเองทั้งนั้น

ด้วยความกระตือรือร้นภายในใจ เขาก็หัวเราะออกมาเสียงดังแล้วกล่าวว่า "ตกลง!"

"คืนนี้ พวกเรามาร่วมรับประทานอาหารค่ำกันเถอะ ไม่เมาไม่กลับ! "

"เหลิ่งเฟิง เหลยเป้า เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ไม่ต้องพูดถึงอีก ฉันรู้ว่าทุกวันที่ผ่านมานี้พวกนายก็ลำบากมากเหมือนกัน"

"ไปเรียกพวกคำสาปสวรรค์มาด้วย พวกนายและพวกพี่น้อง ก็ให้มาเข้าร่วมด้วยกันเถอะ"

พูดตามราง แม้ว่าก่อนหน้านี้จะโกรธมาก แต่ทว่า เรื่องความเป็นพี่น้องกันมายาวนาน ก็ยากที่จะทำลายลงได้

ที่พูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม และยิงปืนขึ้นไปบนฟ้า ก็เพียงเพื่อที่จะข่มขู่พวกเขาสักหน่อย และหมายความว่าให้หลังจากนี้พวกเขาระมัดระวังมากขึ้นกว่านี้

เหลิ่งเฟิงและเหลยเป้ารู้สึกตื่นตะลึงเพราะได้รับความเมตตา และรีบร้อนขับรถไปด้วยตัวเอง เพื่อที่จะไปรับองค์กรคำสาปสวรรค์ที่อยู่สวนสัตว์ร้ายนอกเมือง

หลังจากนั้นเพียงไม่นาน เถียหนิงซวง ผู้เฒ่าหม่าและคนอื่นๆ ต่างก็มากันทั้งหมดแล้ว

ในวันนี้พวกเขา ต่างก็ได้ฟื้นฟูกันไม่น้อยแล้ว อดกลั้นมานานขนาดนี้แล้ว ดวงตาของทุกคนต่างก็เป็นประกายราวกับดวงดาว ดูราวกับว่าพลังภายในร่างกายจะไม่มีที่สิ้นสุด และคล้ายกับจะอดหาเรื่องจะทะเลาะกับคนอื่นไม่ไหวแล้ว

โดยเฉพาะถงชวนและเถียปี้ ราวกับได้รับความห่วงใยเหมือนกับลูกวัวอย่างไรอย่างนั้น

ฉานเจี้ยนก็มาแล้วเช่นกัน เขาและชุยหมิง ผีหวูฉาง รวมไปถึงเสื่อเปื้อนเลือดอย่างชิงเฉินขององค์กรฮุยกุยตะวันตกเฉียงเหนือ ก็ไปนั่งอยู่เพียงลำพังที่โต๊ะริมสุดตัวหนึ่ง

เรื่องที่ทำให้มีความสุขมากที่สุดในโลกนี้ น่าจะหลังจากที่พ้นภัยพิบัติมาได้แล้ว ยังคงมีพี่น้องอยู่ ได้ประสบการณ์เวียนว่ายตายเกิดมาแล้ว แล้วยังสามารถอยู่กับคนที่รัก และได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขกับญาติพี่น้องและมิตรสหาย

งานเลี้ยงอันมโหฬาร กับแขกที่มีความสุข

เมื่อดื่มเหล้าจนเริ่มเมา ทันใดนั้นก็มีคนเสนอว่า : เหตุใดไม่เชิญนักแสดงใหญ่ของพวกเรามาร้องเพลงสักเพียงให้ทุกคนฟังเสียหน่อย

ทันทีที่คำนี้ออกมา ทุกคนต่างก็พากันโหร้องตอบรับ

ทุกคนต่างเริ่มปรบมืออย่างคึกคัก ถงชวน เถียปี้ เหลยเป้าและเหลิ่งเฟิงพวกผู้ชายหยาบคายเหล่านี้ ปกติแล้วต่างก็เป็นแฟนคลับของหลิวหรูยู่

ในวันนี้ไม่เพียงแต่ได้ดื่มเหล้ากับดาราใหญ่อย่างใกล้ชิดเท่านั้น ยังสามารถได้ชอบการแสดงสด ทุกคนต่างตื่นเต้นจนหน้าแดงระเรื่อ และสั่นระริกไปทั่วทั้งตัว

หลิวหรูยู่ก็ดื่มเหล้าไปไม่น้อยเช่นกัน ในขณะนี้สายตาที่งดงามราวน้ำค้างฤดูใบไม้ผลิ ใบหน้าวิจิตรงดงามเป็นยิ่งนัก อีกทั้งสดใสราวกับดอกท้อ

ภายใต้เสียงเรียกร้องที่ไม่รู้จบของทุกคน เธอก็ยืนขึ้นมาอย่างงดงามแล้วกล่าวว่า "ในเมื่อทุกคนกระตือรือร้นมากขนาดนี้ และวันนี้ก็เป็นงานเลี้ยงรับที่มงคลของเจ้าสหพันธ์ฉินและภรรยา เช่นนั้นฉันก็คงต้องขอแสดงฝีมืออันต่ำต้อยสักหน่อยแล้ว"

เธอหยิบไมโครโฟนที่เจ้าหน้าที่มอบมาให้ และเดินไปบนศาลากลางทะเลสาบ