บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 889

“สารเลว！”

ดวงตาของไป๋หลิงพอเหลือบก็จะเกิดความโกรธแล้ว ในดวงตาของปลาไหลแก๊งคนเหล่านี้คือหยอกล้ออย่างเปิดเผย หล่อนคุณหนูใหญ่ของสำนักวานรที่ยิ่งใหญ่เวลาปกติเป็นที่เคารพและยกย่องมากมาย เคยได้รับการปฏิบัติตัวชนิดนี้เมื่อไหร่

ไม่เพียงเป็นหล่อนลิงขนทองที่อยู่ในอ้อมกอดก็แยกเขี้ยวยิงฟัน เริ่มระเบิดขน

ฉินเทียนสะบัดมือบ่งบอกให้ไป๋หลิงไม่ต้องโกรธ มองปลาไหลอยู่ยิ้มพูดอย่างเย็นชา“หู่จิงล่ะ？”

“เงินพวกเราได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ไม่เจอหู่จิงและหลิวเสี่ยวเป่า พวกเราคือจะไม่มอบเงินให้”

ได้ยิน“เงิน” ดวงตาของปลาไหลและคนอื่น ๆ ก็สว่างขึ้นมาทันที

“เงินอยู่ที่ไหน？”

“หยิบออกมา ให้พวกเราดูก่อน！”

ดวงตาของพวกเขาต่างก็หันมองไปที่แลนด์ครุยเซอร์ที่อยู่ด้านข้างอย่างควบคุมไม่ได้

ฉินเทียนพูดยิ้มอย่างเย็นชา“อย่างอื่นไม่พูด เพียงแค่รถคันนี้ของฉันราคาก็เกินหนึ่งล้านแล้ว”

“วางใจเถอะ อย่างเก่งพวกนายก็เอารถของฉันไปหักล้างสิ！”

ฟังคำพูดนี้สองสามคนมองหน้ากัน เหมือนต่างก็เป็นคนที่ตัดสินใจไม่ได้

สุดท้ายปลาไหลเอาสองสามคนมาอยู่ไกล ๆ อย่างลับ ๆ ล่อ ๆ พูดกระซิบสองสามประโยค ในดวงตาของสองสามคนต่างก็เปิดเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของความโลภออกมาแล้ว

“ในเมื่อพูดอย่างนี้ก็ตามพวกเราไปแล้วกัน”

“พาพวกนายไปที่แห่งหนึ่งก่อน”

เผชิญหน้ากับสองสามคนที่มีเจตนาไม่ดีอย่างชัดเจน ฉินเทียนเหมือนก็ไม่ได้คิดถึงแม้แต่นิด

“ขอบคุณพี่ปลาไหลมาก”

เขาอมยิ้มพยักหน้ามองไปแล้วเชื่อฟังมาก หลังสองสามคนขึ้นรถแล้วขับตามรถถ้วยทองเข้าไปด้านในต่อ

ปลาไหลขับอ้อมเส้นทางถนนหลัก อ้อมตึกรามบ้านช่องที่มีแสงไฟส่องสว่าง คิดไม่ถึงขับเข้าถนนลูกรังเล็กเส้นหนึ่งที่เป็นหลุมบ่อ หันขับไปทางบ้านหลังหนึ่งที่จากด้านนอกมองไปดำมืดสนิท

หาไปตามไฟรถในความมืดสองข้างของประตูบ้านก็ส่งเสียงสุนัขที่ดุร้ายมาแล้วทันที

ฟังไปแล้วทำให้คนขนลุก

รถถ้วยทองจอดลงรอบ ๆ ลานบ้านมีคนชุดดำสองสามคนวิ่งมาทันที ในมือของพวกเขาจูงสุนัขหมาป่าที่รูปร่างใหญ่แข็งแกร่งดุดันอย่างผิดปกติ

“พี่ปลาไหล！”

มองเห็นปลาไหลฝ่ายตรงข้ามยิ้มทักทาย

ปลาไหลยิ้มแล้วพูด“เจ้าสาม พวกนายลำบากแล้ว”

“เปิดประตู พาแขกสองสามคนมาเที่ยวเล่น”

“พี่ปลาไหลตกปลาตัวใหญ่ได้อีกแล้ว？”มองเห็นแลนด์ครุยเซอร์ สองสามคนก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่ประจบสอพลอ พูดเสียงต่ำ“ดูแล้ววันนี้ต้องเลี้ยงพวกสหายกินอาหารดึกอีกแล้ว”

พวกเขาหยิบวิทยุมือถือออกมาพูดเสียงต่ำสองสามประโยคแล้ว ข้างในลานสวนไฟเปิดสว่างขึ้นมาแล้ว ตามเสียงดังเอี๊ยดประตูเหล็กใหญ่สองบานค่อย ๆ ถูกดึงออกจากข้างใน

ปลาไหลหมุนตัวมองฉินเทียนอยู่ พูด“อยากเจอพี่ใหญ่หู่จิง ช่วยหลิวเสี่ยวเป่าเหรอ？”

“เก่งจริงตามฉันมาแล้วกัน”

ตัวละครเล็ก ๆ เหล่านี้เดิมทีฉินเทียนก็ไม่ได้เห็นอยู่ในสายตา ถึงแม้เชื่อฝ่ายตรงข้ามไม่มีเจตนาดีแน่นอน ที่นี่เป็นพื้นที่ของพวกเขาเข้าไปก็เป็นกับดักหนึ่ง

แต่อยู่ต่อหน้าพลังที่เด็ดขาดกับดักใด ๆ อีกทั้งแผนกลอุบายร้ายต่างก็สามารถไม่ใส่ใจได้

“ขอบคุณมาก” พูดประโยคหนึ่งอย่างมีมารยาทอีกครั้ง เขาพาสามคนตามปลาไหลอยู่หันเดินเข้าไปข้างใน

เพิ่งเดินเข้าลานสวนไป๋หลิงก็ถูกวิวในเงาด้านล่างกำแพงของลานสวนรอบ ๆ ทำให้ตกใจหมดแล้ว

เพียงเห็นด้านล่างกำแพงลานสวนสองข้างวางกรงเหล็กที่ทำจากเหล็กเส้นหยาบเท่านิ้วหัวแม่มือเป็นลำดับแถวอยู่

ด้านนอกของแต่ละกรงต่างก็มัดสุนัขต่อสู้ดวงตาแดงตัวหนึ่ง มีกลิ่นไอของความชั่วร้ายที่คุกคามเป็นระยะ

ที่สำคัญคือสุนัขไม่ได้อยู่ในกรง

เดิมทีข้างในควรจะเป็นกรงเหล็กขังสุนัขแต่ที่ขังคิดไม่ถึงเป็นคน กรงสองแถวขังอย่างน้อยมีห้าคนแล้ว

“ช่วยด้วย！”

“ช่วยด้วย！”

มองเห็นมีคนเข้ามา คนข้างในรีบจับกรงอยู่ร้องเรียกเสียงดังอย่างหวาดกลัว

สุนัขที่อยู่ด้านนอกกรงก็ร้องเห่ากระโจนขึ้นไปอย่างบ้าคลั่งทันที

“อ๊าก！”

คนที่อยู่ข้างในกรงหดตัวในมุมอย่างสั่นเทา ในดวงตาทั้งสองมีความหวาดกลัวและหมดหวังทำให้คนหนาวสั่นด้วยความกลัว

ภายใต้สุนัขเห่าอย่างบ้าคลั่ง ไก่ตัวผู้บนหัวไหล่ของฉวนซานยังเก็บความอดทนได้ยังไง ลิงขนทองที่อยู่ในอ้อมกอดของไป๋หลิงก็ร้องเจี๊ยก ๆ ขึ้นมาแล้วเหมือนตื่นเต้นมาก