บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 961

เมื่อเห็นสายตาที่ชั่วร้ายของเซี่ยหมิงมองมานั้น หวังตัวยวี่ก็คล้ายกับกระต่ายตัวเล็ก ๆ ที่เห็นหมาป่าน่ากลัว และอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งตกใจขึ้นมา เธอพูดออกมาด้วยเสียงสั่นเครือว่า "คุณคิดจะทำอะไร?"

เซี่ยหมิงพลันเอ่ยออกมาด้วยความเย้ยหยันว่า "ถ้าฉันแพ้ ฉันจะจากไปแต่โดยดี ถ้าคุณแพ้ คุณจะต้องหมั้นหมายและมาเป็นคนของฉัน"

หวังตัวยวี่พลันกัดฟันกล่าวออกมาว่า "ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ?"

เซี่ยหมิงหัวเราะเยาะออกมา "แน่นอนว่าคุณจะไม่ต้องตกลงก็ได้ เช่นนั้น ตงไห่ทั้งหมดก็จักกลายเป็นศัตรูของตระกูลเซี่ย “

"ฉัน เซี่ยหมิงขอสาบานต่อฟ้าดินเลยว่า เพื่อตอบแทนความอัปยศอดสูในชีวิตนี้ฉันจะระดมทรัพยากรและพลังทั้งหมดของตระกูลเซี่ย เพื่อมาโจมตีตงไห่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด"

"จนกว่าตงไห่จะถูกทำลายลงเป็นหน้ากอง!"

ทันทีที่ที่พูดคำพูดเหล่านี้ออกมานั้น ใบหน้าของทุกคนในตงไห่พลันเปลี่ยนสีไปในทันที

พวกเขารู้ดีว่า ในบรรดาตระกูลที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้ นอกเหนือจากตระกูลจักรพรรดิที่ราบลุ่มทางภาคกลางแล้ว ตระกูลเซี่ยทางตอนเหนือเองก็มีอำนาจมากที่สุดเช่นกัน

หากเซี่ยหมิงคิดจะทำอย่างนั้นจริง ๆ ละก็ หากเขาสามารถระดมกำลังพลังทั้งหมดของเขาทำลายตงไห่ได้จริง ๆ ตงไห่ย่อมต้องงถูกกำจัดออกไปโดยง่ายเป็นแน่

ในสายตาของพวกเขานั้น เซี่ยหมิงเป็นคนประเภทที่มีแค้นต้องชำระ หากไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เขาจักทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมาอย่างแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้นตงไห่คงไม่อาจทนรับผลกระทบที่ร้ายแรงไม่ไหวแน่

เมื่อเห็นสีหน้าของทุกคนในตงไห่ซีดเผือดลงนั้น เซี่ยหมิงพลันรู้สึกพอใจมาก

“เอาล่ะ ทุกคนการต่อสู้เป็นวิธีที่จะลดความเสียหายให้น้อยที่สุด”

“มันเป็นโอกาสที่ฉันจะมอบให้กับพวกคุณด้วย”

"คุณหนูใหญ่ จินยีโหว ราชาจั่วเจียนเอง พวกเราควรมาแก้ปัญหาด้วยการต่อสู้กันเถอะ หรือให้ฉันระดมพลังของตระกูลเซี่ยเพื่อโจมตีตงไห่ในทุก ๆ ด้านดี พวกคุณพูดออกมาเลย "

ไม่มีทางให้เลือกเดินแล้ว เซี่ยหมิงที่เตรียมตัวเตรียมใจเพื่อมาพิชิตตงไห่เช่นนี้นั้น

หวังตัวยวี่พลันกัดฟันและพูดออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า "โอเค ฉันสัญญา!"

“ถ้าคนของแกเอาชนะพวกเราที่นี่ได้ ฉันจะทำแต่งงานกับแก!”

“ถ้าหากแพ้ รับไสหัวออกไปเสีย!”

ในยามนี้ ดูเหมือนว่าทางเลือกนี้จะสามารถลดการสูญเสียให้เหลือน้อยที่สุดแล้ว รวมไปถึงความเสี่ยงของหวังตัวยวี่เองด้วยไม่มีใครในตงไห่เชื่อว่าเพียงลำพังของเจ้านกแร้ง จะสามารถเอาชนะคนจำนวนมากของตงไห่ได้

หากพวกเขาผลัดกันขึ้นไปสู้ ย่อมทำให้เจ้านกแร้งเหนื่อยได้ไม่ยาก พวกมันจะทำให้เจ้านกแร้งหมดแรงจนตาเอง

ดวงตาของ เซี่ยหมิงพลันเปล่งประกายออกมาในทันที "ตกลง!"

"เฒ่าแร้งฉันฝากนายด้วย"

เจ้านกแร้งพลันกระโดดขึ้นไปที่กลางห้องโถงทันที พลางแย้มยิ้มกล่าวออกมาว่า "อย่ากังวลไปนายน้อย ท่านรอเรือนหอที่หวานชื่นเถิด !"

“ใครอยากจะขึ้นมาตายก่อน?”

เมื่อเห็นชายตรงหน้านั้น ดวงตาของทุกคนในตงไห่พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันที เมื่อกี้ผู้ชายคนนี้ดึงลิ้นของบอดี้การ์ดออกมาอย่างโหดเหี้ยม

“ที่นี่แคบไป พวกเราไปที่สนามประลองกันเถอะ!” หวังเจี่ยนพลันยืนขึ้น

ฝูงชนพวยพุ่งออกมาเสมือนกับกระแสน้ำที่ล้อมรอบลานกว้างอย่างแน่นหนา มีพื้นที่ตรงกลางกว้างมากพอที่จะให้แสดงการประลองต่อสู้ได้

เจ้านกแร้งยืนอยู่กลางทุ่งนั้น พลันเอามือไพล่หลัง พลางเอ่ยเย้ยหยันขึ้นมาอีกครั้งว่า "ใครอยากจะตายเป็นคนแรก?"

“ข้าจะเข้าไปจัดการกับเจ้าเอง!”

“ตาเฒ่าหัวล้าน ตายซะ!”

ในยามที่คนอื่นๆ กำลังลังเลใจนั้น แต่หู่เหนียงพลันพุ่งเข้าไปในสนามประลองเป็นคนแรก ที่เธอทำเช่นนี้เป็นเพราะมีความกระตือรือร้นที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของคุณหนูใหญ่ของตน

อย่าได้มองดูนางเฉกเช่นสตรีธรรมดา แต่ก่อนที่นางยังไม่ออกจากกรมทหารนั้น เธอเคยอยู่ในพื้นที่ที่มีสงครามมาก่อน ทั้งยังเป็นหัวหน้าทีมมีชื่อเสียงมาก ทั้งยังเคยนำทีมลอบเข้าไปในดินแดนห่างไกลของกองทัพกบฏอยู่หลายครั้งและตัดหัวกบฏกลับมาได้

กริชสั้นในมือเสมือนกับดาวตก พลันแทงเข้าไปที่หลังของเจ้านกแร้งในทันที

"น่าสนใจดีหนิ คุณผู้หญิง"